Καλή χρονιά και χρόνια πολλά σε όλους μας!!!
Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και περιεκτικός, αλλά και αισιόδοξος
με αυτό το κείμενο, που γράφω τώρα λίγο μετά την πρωτοχρονιά. Ελπίζω να προλάβω τον Ντίνο πριν το κλείσιμο του «Κασιώτη».
Χθες βράδυ είδα στο youtube, αλλά και στο blog το Νικήτα «ΝΕΑ ΚΑΣΟΣ», ένα βιντέακι, που μου έδωσε χαρά και συνάμα ελπίδα!
Μια εικόνα λένε ότι είναι χίλιες λέξεις, αλλά αυτή την εικόνα που είδα εγώ, δηλαδή την παρέα του Νεκτάριου (γεια σου φίλε!) που βγήκε στα κάλαντα και Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, στο νησί λέει πολλά και υπόσχεται ακόμα περισσότερα.
Ακούστηκε ότι έφυγαν πολλοί από την Κάσο, την περίοδο των Χριστουγέννων για διακοπές με αγαπημένα πρόσωπα, στην Αθήνα, αλλά και στη Νέα Υόρκη. Ωραία που θα ήταν! Καλά έκαναν! Εξάλλου τα ταξίδια και οι αλλαγές παραστάσεων κάνουν καλό, αλλάζουν και την ψυχολογία μας, μας ανανεώνουν κλπ. Όσοι και να έφυγαν, τα κάλαντα ακούστηκαν στο νησί και μάλιστα μπήκε και νέο αίμα στην παρέα και αυτό είναι το ενθαρρυντικό. Ελπίδες αρκετές, γιατί στην παρέα με τα όργανα είδαμε νέα πρόσωπα. Άλλος με τη λύρα και άλλος με το λαούτο και άλλοι με τη συμμετοχή τους και τη φωνή τους. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε τα ήθη και τα έθιμα μας. Με τη συμμετοχή όλων, μικρών και μεγάλων, όσο και όπως μπορεί ο καθένας το γλέντι θα γίνεται, τα κάλαντα θα ακούγονται στα σοκάκια της Κάσου. Αυτή η φωτογραφία με τις τρεις λύρες και τα τέσσερα -μπορεί και παραπάνω- λαούτα με συγκλόνισαν, μου έδωσαν ελπίδες και χαμόγελα για το αύριο.
…Ελπίδες όμως πήρα και εδώ στην Αθήνα που βγήκαμε, εμείς οι υπόλοιποι (γειά σου παρέα). Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα ακούστηκαν στην παροικία της Αθήνας, αλλά και στα πέρατα του κόσμου μέσω του ΑΝΤ1, που τον ευχαριστούμε. Ενθαρρυντικά και εδώ τα πράγματα με τη συμμετοχή αρκετών συμπατριωτών. Τα όργανα αρκετά και η νεολαία παρούσα να σιγοψιθυρίζει στην αρχή και σιγά σιγά να ξεθαρρεύει και να λέει το «Και εσου σου πρέπει αφέντη μου καράβι ν’ αρματώσεις…», το «’Αψε βαϊσσα το κερί κι ανέ(β)α και κατέ(β)α…». Και μετά τα κάλαντα, να και το Πισωμέρι, το Αλέντι, οι μαντινάες και η σούστα!
Και του χρόνου λοιπός, όλοι να είμαστε καλά να ξαναπάμε και ακόμα πιο πολλοί και άλλοι τόσοι. Να ξαναβγούμε στα κάλαντα στην Κάσο μας, στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Ρόδο, αλλά και στη Νέα Υόρκη και γενικά όπου υπάρχει Κασιώτης!
Καλή χρονιά σε όλους με υγεία, χαρά, ευτυχία, πρόοδο, αγάπη και προκοπή!
Και…ευτυχώς δεν έχουμε φτάσει στο σημείο ακόμα να λέμε «Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία», γιατί ελπίδες υπάρχουν πολλές και πρέπει να τις κρατήσουμε ζωντανές!
«… για δώσε μας το πετεινό
για δώσε μας τη πούλα
για δώσε μας το τάλαρο (και το ευρώ)
να πάμε σ’ άλλη πόρτα»!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Αντώνης Ε. Καραγιαννάκης
