Κασιακη Λυρα
Μια Καττοπολιτεια
Δεν ειναι μονο η ερημια η μοναξια τα σκοτη
απου θολωνουσι το νου, μαραινου το συκωτι.
Υπαρχου και θεαματα σπαρακτικα στ' αληθεια
σα βλεπης καττες να μασκιου καταξερα ροιθια.
Καθε Κασιωτης πουφυε ηφηκε κ ενα καττη
αυτοι πομεινα στα χωρια, σε καθε μονοπατι.
Ποιος να τα τρεψη τα φτωχα τα 'γκαταλελειμμενα
εγριευσα και μουντερουσι γιατ' εινε πεινασμενα.
Σαρτερουν τειχους 2 μετρων ανοιουσι ντουλαπια
και μερικοι 'πιδεξιοι νεαινου και στα ραφια.
Πεινουσι ακαταπαυτα μουνγκριζου νιαουριζου
Ιωχνεις τους σε δυο λεφτα παλι ξαναειριζου.
Α λαχη τουσ επιτεθης σου μπαινου στο ρουθουνι
Για να γλυτωσης απ 'αυτους βαστα γερο μπαστουνι.
Αν εισ' ομως φιλοζωος και τους ψυχοπονασαι
καθε ολα' απου θα φας πρεπει να τους θυμασαι.
Ξερου την ωρα απου τρως κ ερκουται μαζεμενοι
εγοησου α δε φυουσι ουλοι τω χορτασμενοι.
Θα σε πολιορκησουσι θα σε πειθαναγκασου
εστω και με ξερο ψωμι θα φασι θα χορτασου.
Αυτοι πομεινα κατοικοι αφεντες εμισεψαν
εφηακτ' ουλα ερημα και πιο δεν επιστρεψαν.
Σα θυμηθω μες την αυλη που ξιουσαμε τα ψαρια
δυο τρεις απου σαρτερασι ωσσα τα λεονταρια.
Ν' αρπαξουσι οτι μπορου μια κεφαλι μπαρμπουνι
για να γλυτωσουμε λοιπο εχτυπου το μπαστουνι.
Ποιος ειν' αιτια κ αφορμη της ΚΑΤΤΟΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
ο φοβος κ οι αναποδιες της μαυρης δυστυχιας.
Σα κανης χιλιες δυο ουλειες κ εν' ημπορεις να ζησης
θ' αποφασισης αθελα μια μερα να ΞΟΡΙΣΗΣ.
Χρονια και χρονια τραουω φωναζω τεκονντινο
με την ορπια ν' ακουστω μια μερα στο Λοντινο.
Μα 'χασα το ντερμανι μου και την υπομονη μου
Εν εχει πουετα ανθρωπο ν' ακουσι την φωνη μου.
Κριμα τα πλουτη απουχομε κριμα τα μεγαλεια
να καταντηση ο τοπος μας "ΜΙΑ ΚΑΤΤΟΠΟΛΙΤΕΙΑ"
Αλεξ. 27.4.1956 Εμμ. Ν. Φρανγκουλης.
Απο την συλογη Μαντιναδων Φρανγκισκου Σοιλη
Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΣΟΥ Κυριακη 20 Μαιου 1956 (αριθ. 450)
