Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

11/9/2001: 8 χρόνια μετά....Δύο Κασιώτες θυμούνται

Ο Γιάννης Ζερεμές και ο Νίκος Ηλιακώστας,που επέζησαν από την καταστροφή αφηγούνται την εμπειρία τους από την πτώση των δίδυμων πύργων:


ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΡΕΜΕΣ - Μηχανικός των «Twins»



«Έτρεχα σαν χαμένος. Προσπαθούσα να καλύψω το κεφάλι μου γιατί ένιωθα πίσω μου τζάμια να σπάνε και να πέφτουν. Δεν τολμούσα να γυρίσω να κοιτάξω πίσω μου...».
Ο κ. Γιάννης Ζερεμές είναι ένας από τους Έλληνες που εργάζονταν στους δίδυμους πύργους του Μανχάταν. Τη στιγμή του χτυπήματος βρισκόταν στον έναν ουρανοξύστη. Μέσα σε δευτερόλεπτα ξύπνησαν οι μνήμες του από τη βομβιστική ενέργεια εννέα χρόνια πριν. Και τότε ο 34χρονος Γιάννης Τζερεμές, που ξεκίνησε από την Κάσο για τη Νέα Υόρκη πριν από 16 χρόνια, ήταν εκεί. Στη θέση του. Στη δουλειά του!



«Βρισκόμουν στον έβδομο όροφο», λέει στα «ΝΕΑ», με φωνή που δηλώνει άνθρωπο σοκαρισμένο, αλλά που προσπαθεί να ανακτήσει την αυτοκυριαρχία του και να συνέλθει.
«Ήμουν μόνος μου σε ένα δωμάτιο του ορόφου. Ένιωσα ένα πολύ δυνατό τράνταγμα. Αμέσως το μυαλό μου πήγε σε μια νέα βομβιστική επίθεση, όπως τότε, πριν από εννέα χρόνια».


Είχε... εμπειρία



Η προηγούμενη εμπειρία μάλλον βοήθησε τον Γιάννη Ζερεμέ, αφού μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, άρχισε να κατεβαίνει τρέχοντας τις σκάλες των επτά ορόφων για να βγει έξω, χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο. «Βρέθηκα μαζί με άλλους τρεις τέσσερις συναδέλφους μου. Ήμασταν όλοι καλά. Τρέχαμε προς την έξοδο του ουρανοξύστη. Όταν βγήκα έξω, επικρατούσε κιόλας το χάος, κι ας μην είχαν περάσει παρά ελάχιστα λεπτά.

Σώθηκε δεύτερη φορά. Ο Γιάννης Ζερεμές από την Κάσο βρισκόταν στον 7ο όροφο του ουρανοξύστη που χτυπήθηκε πρώτος. Είχε τραυματισθεί όμως στη βομβιστική ενέργεια του 1993
Θυμάμαι πως έτρεχα με τα χέρια μου στο κεφάλι για να καλυφθώ από τα τζάμια του κτιρίου που έπεφταν συνεχώς. Δεν τολμούσα να κοιτάξω πίσω μου. Άκουγα φωνές, ουρλιαχτά, αλλά συνέχιζα να τρέχω. Όταν ένιωσα πως είχα απομακρυνθεί αρκετά, τότε σταμάτησα. Γύρισα και κοίταξα το κτίριο να φλέγεται. Ακόμη και τότε δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Δεν μπορούσα να διανοηθώ πως ένα αεροπλάνο, γεμάτο ανθρώπους, είχε καρφωθεί στον πύργο». Ο νεαρός μηχανικός συστημάτων κλιματισμού του ουρανοξύστη αποφάσισε να κάνει βήματα προς τα πίσω.



«Έπρεπε να ειδοποιήσω τη γυναίκα μου πως ήμουν καλά», λέει στα «ΝΕΑ» και συνεχίζει: «Γύρισα λοιπόν πίσω και μπήκα σε ένα ελληνικό εστιατόριο που βρίσκεται δίπλα στους δίδυμους πύργους. Μου έδωσαν τηλέφωνο και έτσι πολύ γρήγορα μίλησα μαζί της στο σπίτι μας».
Όμως, στο μεταξύ, είχαν περάσει δεκαοκτώ λεπτά. Η δεύτερη πτήση θανάτου πλησίαζε τον άλλο πύργο. Κανείς πλέον δεν πίστευε τι συνέβαινε.



«Όλοι τα είχαμε χάσει. Ήταν σαν να μη συνέβαινε στ' αλήθεια, σαν να είχαμε μπει όλοι μαζί σε μια ταινία, σε έναν εφιάλτη».
Ο Γιάννης Τζερεμές, που στην βομβιστική επίθεση του '93 είχε τραυματισθεί, παρέμεινε με εκατοντάδες άλλους ανθρώπους, που είτε είχαν προλάβει να βγουν είτε είχαν στο μεταξύ φτάσει, έξω από τους ουρανοξύστες.
Η στιγμή της κατάρρευσης ήταν γι' αυτόν η χειρότερη ώρα. «Μας κάλυψε όλους ένα κύμα σκόνης. Δεν μπορούσα ν' αναπνεύσω. Τρέχαμε για ν' απομακρυνθούμε, αλλά ένιωθα τη σκόνη να με πνίγει. Πέρασε απ' το μυαλό μου να πέσω στο ποτάμι, να σωθώ...».


ΝΙΚΟΣ ΗΛΙΑΚΩΣΤΑΣ - Χρηματιστής στο Μανχάταν


«Είδα το αεροπλάνο να διαπερνά τον πύργο»


Πήγε στο γραφείο του όπως κάθε πρωί. Την ώρα που έπινε τον καφέ του αισθάνθηκε ότι το κτίριο κουνιέται. Δεν έδωσε σημασία γιατί «αυτά συμβαίνουν συχνά στο κτίριο». Όταν, όμως, κοίταξε από το παράθυρο, δεν πίστευε ότι αυτό που έβλεπε είναι πραγματικότητα.
Ο Νίκος Ηλιακώστας, χρηματιστής στην Τράπεζα Μπέρκλεϊς, η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στους Δίδυμους Πύργους, άναψε αμέσως την τηλεόραση για να δει τι είχε συμβεί. «Στην αρχή δεν καταλάβαμε, νομίζαμε ότι πρόκειται για κάτι άλλο. Κοιτάξαμε πάλι έξω από το παράθυρο και τότε είδα το δεύτερο αεροπλάνο να διαπερνά τους Δίδυμους Πύργους και τη φωτιά», αφηγείται συγκλονισμένος.

Έπεφτε ο πύργος


Αμέσως μετά μπήκε στο κτίριο η ασφάλεια της Τράπεζας και διέταξε τους υπαλλήλους να εκκενώσουν άμεσα τον χώρο. «Συναντηθήκαμε λίγο πιο κάτω με τους συναδέλφους για να μάθουμε τι έγινε, αλλά δεν μας έλεγε κανείς. Μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχα φοβηθεί, γιατί δεν είχα συνειδητοποιήσει τι είχε γίνει», λέει. Αργότερα, όμως, όταν ξαναγύρισε στο γραφείο, «έπεφτε ο ένας Πύργος κάτω». Τότε μόνο συνειδητοποίησε το μέγεθος της τραγωδίας. «Αν δεν το έχεις ζήσει, δεν μπορώ να στο περιγράψω. Δεν έβλεπες τίποτα από τη σκόνη, οι τζαμαρίες έπεφταν από το κτίριο, ο κόσμος έτρεχε προς όλες τις κατευθύνσεις. Το άλλο κτίριο καιγόταν. Είναι τρομακτικό θέαμα να βλέπεις ένα τόσο ψηλό κτίριο να καίγεται».
Έτρεξε και εκείνος για να γλιτώσει. Λίγο αργότερα, όμως, ξαναγύρισε. Εκείνη τη στιγμή κατέρρεε και ο δεύτερος Πύργος. «Έτρεμε η γη, σαν να γινόταν σεισμός. Έτρεχα για να σωθώ. Παντού υπήρχε σκόνη και καπνός και τρόμος. Δεν μπορούσες να δεις τίποτα».
Πηγή: αναδημοσίευση απο τηνεφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ/Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2001