Η ωραία... κοιμωμένη!
Θυμάται, φωτογράφισε, βιντεοσκόπησε και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ήταν όμορφη, αφημένη στην αγκαλιά του βυθού, εκατό περίπου μέτρα απόσταση από το εκκλησάκι του Αη Νικόλα, στη Μακρά της Κάσου. Σφουγγάρια και κοχύλια στόλιζαν το κορμί της και ο αμμώδης βυθός συντρόφευε τα όνειρά της...
Η άγκυρα μετά τον καθαρισμό και το βάψιμό της τοποθετήθηκε στον χώρο του Ηρώου, στην Κάσο.
Την είχε εντοπίσει ένας φίλος μου, καθώς κολυμπούσε κοντά στη νοτιοανατολική ακτή της Μακράς. "Υπάρχει μια μεγάλη παλιά άγκυρα εδώ", μου είχε πει, αλλά δεν του έδωσα σημασία. Όταν όμως την είδα κι' εγώ, κατάλαβα πόσο δίκιο είχε! Καθώς την παρατηρούσα μέσα απ' το γυαλί της μάσκας, σχημάτισα την εντύπωση πως με περίμενε, πως δεν βρισκόταν τυχαία εκεί, πως το ξύπνημά της έμελλε να είναι το ίδιο αναπάντεχα εντυπωσιακό, όπως ήταν και η τραγική της απώλεια...
Ο Κώστας Θωκταρίδης κάθεται πάνω στην ανασηκωμένη άγκυρα και δείχνει με μια κίνηση του χεριού του ότι όλα πήγαν καλά.
Χρειάστηκε να περάσουν δύο σχεδόν μήνες, πλήρεις γραφειοκρατικών διαδικασιών, μέχρις ότου αποσπάσω την έγκριση των αρμοδίων Αρχών για την ανέλκυσή της. Του Υπολιμεναρχείου Καρπάθου, αφ' ενός, και της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων, αφ' ετέρου. Ευτυχώς της Υπηρεσίας αυτής προίστατο την εποχή εκείνη η κυρία Χατζηδάκη, η οποία είχε ευρύτητα πνεύματος και δεν έφερε προσκόμματα στην όλη διαδικασία. Πρόθεσή μου ήταν να προσφέρω την άγκυρα στον Δήμο Κάσου με σκοπό να τοποθετηθεί και να στολίσει το νέο λιμάνι του νησιού, το οποίο επρόκειτο να αρχίσει να λειτουργεί μέχρι το καλοκαίρι του 2003. "Τώρα σου ήρθε να την χαρίσεις στον Δήμο; Δεν μπορείς να περιμένεις να αλλάξει ο Δήμαρχος;", μου είπε για να με πειράξει ένας Κασιώτης, που γνώριζε την έντονη κριτική που είχα ασκήσει τότε για τα έργα και τις παραλείψεις του Γιώργου Κακομανώλη. "Δεν έχει σημασία ποιος είναι Δήμαρχος", του απάντησα, "σημασία έχει ότι εγώ θα δωρίσω την άγκυρα στο νησί". Η συνέχεια εδώ: http://www.ribandsea.com/memo/818--2002-.html
