Σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τώρα που έπεσε ο κουρνιαχτός και κάθισε η σκόνη, τώρα που δεν υπάρχει πια κίνδυνος να κατηγορηθώ – και ίσως όχι άδικα – ότι ρίχνω λάδι στη φωτιά και αναμοχλεύω τα πάθη, είναι νομίζω καιρός να σκιαγραφήσω το προεκλογικό κλίμα που κυριάρχησε σε μια μικρή κοινωνία που αριθμεί μετά βίας 900 ψυχές, αλλά έχει 913 ψηφοφόρους! Την ακριτική Κάσο. Ένα κλίμα το οποίο δυστυχώς βίωσα εκ του σύνεγγυς, τόσο στις προεκλογικές συγκεντρώσεις στον Πειραιά όσο και σ’ αυτές που πραγματοποιήθηκαν στην Κάσο λίγες ημέρες πριν από την τελική αναμέτρηση. Ένα κλίμα στο οποίο κυριάρχησε η μορφή μιας δοκιμασμένης (υποτίθεται) πολιτικού και το οποίο λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα με την αλλοπρόσαλλη και απαράδεκτη συμπεριφορά της.
Δύο ήταν τελικώς οι μονομάχοι που ζήτησαν την ψήφο των Κασιωτών προκειμένου να κατακτήσουν τον δημαρχιακό θώκο. Από τη μία πλευρά ο μόνιμος κάτοικος Κάσου, πολιτικός μηχανικός 39χρονος Κώστας Περσελής, και από την άλλη η παλιά «κομματική καραβάνα» 73χρονη Μαίρη Σορώτου Τσανάκη, με περγαμηνές χιλιομέτρων στις νομαρχίες Πειραιά και Αιτωλοακαρνανίας, στον Πειραϊκό Σύνδεσμο, στον χουντικό Δήμο Πειραιά του Σκυλίτση, και όχι μόνο.
Από την ώρα που η κυρία Τσανάκη αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα άνοιξαν, θαρρείς, οι ασκοί του Αιόλου. Σαν ταύρος μπήκε η «έμπειρη» και «σοφή» πρώην νομάρχης Πειραιά και Αιτωλοακαρνανίας στο υαλοπωλείο της Κάσου και τάραξε τα ήρεμα σχετικώς νερά του νησιού. Πάνω που είχαν πια συνηθίσει οι Κασιώτες στη μπουνάτσα μιας, επίπλαστης έστω, ενότητας, βούτηξαν άθελά τους στα βαθειά και θολά νερά της έντασης, της πόλωσης και του διχασμού, με ορατό πλέον τον κίνδυνο να επιστρέψει το νησί στις σκοτεινές δεκαετίες του ’70, του ’80 και του ’90.
Με εκφράσεις όπως «εμείς είμαστε έμπειροι, αυτοί είναι αδαείς, εμείς είμαστε αφιλοκερδείς, αυτοί είναι διαπλεκόμενοι, εμείς έχουμε τον Συμσερίδη, αυτοί ποιον έχουν, εμείς έχουμε καπετάνιους, αυτοί έχουν εργολάβους, εμείς έχουμε λόγο, αυτοί έπρεπε να φορούν φουστάνια» και άλλους τέτοιους απαράδεκτους, απαξιωτικούς και ποινικώς κολάσιμους χαρακτηρισμούς, η 73χρονη πλέον κυρία Μαίρη Σορώτου Τσανάκη προσπάθησε να πολώσει το κλίμα και να φανατίσει τους Κασιώτες, ξεχνώντας προς στιγμήν ότι έχει να κάνει με ταλαιπωρημένους ακρίτες και όχι με Πειραιώτες ή Ακαρνάνες. Προφανής απώτερος σκοπός της να δημιουργήσει εντυπώσεις, να επηρεάσει τους ψηφοφόρους και να κερδίσει τις εκλογές.
Και μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί : Πώς είναι δυνατόν μια «έμπειρη» και «ικανή» πολιτικός, όπως η ίδια θέλει να λέει ότι είναι, να κάνει τέτοια παιδαριώδη λάθη; Και καλά, ας υποθέσουμε ότι η κυρία Τσανάκη «παρασύρθηκε» από την ένταση της προεκλογικής διαμάχης. Δεν υπήρχε ένας έστω από τους «μορφωμένους» και «καλλιεργημένους» υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους της να την αφήσει στα κρύα του λουτρού ή να της πει ότι ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να αναμετρηθεί με τον Κώστα Περσελή είναι αντίθετος με τον πολιτικό πολιτισμό με τον οποίο θα έπρεπε να διεξάγεται κάθε προεκλογική – και όχι μόνο – αναμέτρηση, ιδίως σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή;
Δεν είναι δυνατόν, ας πούμε, να χρησιμοποιείς σαν επιχείρημα το μέγεθος του προεκλογικού φυλλαδίου της παράταξής σου για να αποδείξεις πως το πρόγραμμά σου είναι καλύτερο και πλουσιότερο από αυτό του αντιπάλου σου! Δεν είναι δυνατόν να εμφανίζεσαι μπροστά στο ταπεινό ακροατήριο ενός ακριτικού νησιού, ως άλλος Καίσαρ, και με αλαζονικές ιαχές να προσπαθείς να προβάλεις το «εγώ» σου. Δεν είναι δυνατόν, αντί να αναφέρεσαι στο πρόγραμμά σου, να διαφημίζεις το μέχρι προ ετών «έργο» σου, σε θέσεις όπου σε διόρισαν, μέσω διθυραμβικής μουσικής υπόκρουσης και χολιγουντιανής προβολής διαφανειών που εξάρουν την πολιτική σταδιοδρομία σου και να προβαίνεις σε ανάγνωση δημοσιευμάτων σε εφημερίδες του ’90 που μιλούσαν για τον ακάματο χαρακτήρα σου. Αυτόν που σε έκανε να εργάζεσαι 18 ώρες την ημέρα (σύμφωνα με τα δημοσιεύματα βέβαια). Τότε όμως ήσουν 49 ετών κυρία Τσανάκη, όχι 73…
Και πάλι, ας υποθέσουμε ότι όλοι οι σύμβουλοι της κυρίας Τσανάκη συμφωνούσαν με τις επιλογές της (προσωπικώς αμφιβάλλω). Δεν βρέθηκε ένας έστω Κασιώτης ψηφοφόρος να αποχωρήσει από τις προεκλογικές της συγκεντρώσεις καταγγέλλοντας συγχρόνως αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά της! Θλιβερή σίγουρα η εικόνα ενός ολόκληρου ακροατηρίου που χειροκροτεί παθιασμένα τις συκοφαντικές και υβριστικές υστερίες μιας «όψιμης» Κασιώτισας, που θυμήθηκε στα 73 της να διεκδικήσει τον Δήμο της Κάσου κατηγορώντας συλλήβδην όλους τους αντιπάλους της για ιδιοτέλεια, ασχετοσύνη και διαπλοκή!
Ας πάμε τώρα στον έτερο των υποψηφίων. Τον Κώστα Περσελή. Ο Κώστας, αν και ανώριμος πολιτικά, στάθηκε με ψυχραιμία απέναντι στην αήθη επίθεση της κυρίας Τσανάκη και προς τιμήν του δεν τράβηξε το σχοινί. Κράτησε μάλιστα εξαιρετική στάση στην περίπτωση του γιατρού Νίκου Συμσερίδη δηλώνοντας πως ο γιατρός θα παραμείνει στις καρδιές όλων των Κασιωτών σαν ο γιατρός της καρδιάς τους, ανεξάρτητα από την επιλογή του να κατέβει με το ψηφοδέλτιο της κυρίας Τσανάκη και ανεξάρτητα από το αν θα εκλεγεί ή όχι. Ευτυχώς ο γιατρός εξελέγη τελικώς πανηγυρικά και έτσι αποφεύχθηκαν δυσάρεστες τυχόν εξελίξεις…
Ο Κώστας έκανε όμως, κατά τη γνώμη μου, ένα βασικό λάθος, το οποίο δεν μπορούσε (?) ίσως να αποφύγει. Συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιό του κάποιους υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους οι οποίοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν «καεί» λόγω της συμμετοχής τους σε προηγούμενα δημοτικά συμβούλια. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να επηρεαστούν αρκετοί ψηφοφόροι οι οποίοι, γνωρίζοντας πως τα άτομα αυτά θα εκλεγούν λόγω των πολλών συγγενικών ψήφων που διαθέτουν, αποφάσισαν με κρύα καρδιά να αλλάξουν στρατόπεδο. Κατά ένα περίεργο ωστόσο τρόπο (και αυτό δεν ήταν ασφαλώς τυχαίο) οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι – και των δύο παρατάξεων – που σε άλλες εκλογικές αναμετρήσεις εθεωρούντο τα «δυνατά χαρτιά» και έπαιρναν τις περισσότερες ψήφους, αυτή τη φορά καταποντίστηκαν και έμειναν εκτός δημοτικού συμβουλίου. Χαρακτηριστική η περίπτωση του κ. Εμμ. Μανούσου ο οποίος πήρε 19 μόνο ψήφους!
Περίεργο και συγχρόνως καταλυτικό ρόλο στην προεκλογική διαδικασία έπαιξε σίγουρα ο πρώην δήμαρχος Γιώργος Παπαγεωργίου, ο οποίος ανέλαβε να προσηλυτίσει, να επηρεάσει υπέρ της κυρίας Τσανάκη και να χειραγωγήσει όσους Κασιώτες, καλώς ή κακώς, συνεχίζουν να πιστεύουν σ’ αυτόν.
Το ερώτημα όμως παραμένει. Τι έκανε άραγε τον, μέχρι χθες σιωπηλό, πρώην δήμαρχο να αναλάβει ενεργό δράση υπέρ της κυρίας Τσανάκη; Γιατί ενώ τόσα χρόνια παρέμενε ανενεργός και απλός παρατηρητής των γεγονότων, άλλαξε ξαφνικά ρότα και πήγε με το μέρος της συγκεκριμένης κυρίας η οποία μάλιστα κομματικά είναι στο αντίθετο στρατόπεδο από το δικό του; Δεν θα έπρεπε λογικά να το αναφέρω αυτό, αλλά το κάνω γιατί ο κ. Παπαγεωργίου δεν έκρυψε ποτέ την κομματική του ταυτότητα. Εξ αιτίας μάλιστα της επιλογής του να την δημοσιοποιεί, προεκλήθησαν μύρια όσα προβλήματα, με κυριότερο τις έντονες κομματικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των κατοίκων και τον διχασμό όσο αυτός ήταν δήμαρχος του νησιού.
Επίσης, γιατί όταν του ζήτησα στην προηγούμενη προεκλογική αναμέτρηση τη βοήθεια και τη συμπαράστασή του, προκειμένου να κατεβάσω δικό μου συνδυασμό, απάντησε αρνητικά με την δικαιολογία ότι δεν θέλει να ασχοληθεί πια με τα δημοτικά; Ίσως ο Γιώργος Παπαγεωργίου νοστάλγησε την εποχή του κομματισμού, της πόλωσης και του διχασμού, στην οποία είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο τις δεκαετίες του ’70 και του ‘80, και αποφάσισε να την αναβιώσει στηρίζοντας με την προπαγάνδα του την κυρία Τσανάκη.
Θα αναφερθώ όμως και στην έμμεση, πλην σαφή και απαράδεκτη, επίθεση που εξαπέλυσε η κυρία Τσανάκη εναντίον μου, κατά την τελευταία προεκλογική της ομιλία στη σάλα της Αγίας Μαρίνας, την Παρασκευή 16 Μαίου 2014. Είπε, λοιπόν, ότι : «κάποιος, που το παίζει Κασιώτης, πήρε το μικρόφωνο στην προεκλογική ομιλία του Κώστα Περσελή, στον Πειραιά, και αμφισβήτησε τη δική της δημοτικότητα». Επειδή εγώ είμαι αυτός που το «παίζω» Κασιώτης και εγώ είμαι αυτός που έκανε μια τέτοια αναφορά στην προεκλογική ομιλία του Κώστα Περσελή, θα πω στην κυρία Τσανάκη τα εξής :
Πρώτον, λοιπόν, εγώ δεν εμφανίστηκα σαν κομήτης στην Κάσο προχθές για να ζητήσω από τους Κασιώτες να με εκλέξουν δήμαρχό τους. Αναστήλωσα το πατρογονικό σπίτι της γυναίκας μου στο νησί πριν από 32 χρόνια και έκτοτε έρχομαι ανελλιπώς στην Κάσο κάθε χρόνο, πολλές φορές μάλιστα και δύο ή τρεις φορές μέσα στον ίδιο χρόνο.
Δεύτερον, οι πρόγονοι της γυναίκας μου είχαν μερίδα στο δημοτολόγιο του νησιού, συνεπώς δεν υπήρχε λόγος να διεκδικήσω τη δημοτικότητα της Κάσου μένοντας σ’ αυτήν επί δύο συνεχή έτη. Το προβλέπει άλλωστε ο νόμος αυτό. Ούτε προσπάθησα να γίνω δημότης Κάσου για να γίνω υποψήφιος δήμαρχος. Θέλω δε να προσθέσω ότι το δημοσιογραφικό μου «βίτσιο», σε συνδυασμό με κάποιες αποχρώσες ενδείξεις, με έκαναν να θέσω εγγράφως το αίτημα για την διερεύνηση της Λεριακής - και κατά συνέπειαν της Κασιακής - δημοτικότητας του ζεύγους Τσανάκη στο Δημοτολόγιο Λέρου, τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ρόδου και το Υπουργείο Εσωτερικών. Γιατί εγώ δεν κρύβομαι στα καφενεία και ό,τι έχω να πω ή να κάνω το λέω και το κάνω εγγράφως και επωνύμως.
Προτού λοιπόν κατηγορήσω την κυρία Τσανάκη ότι δεν τήρησε τις προϋποθέσεις που ορίζει ο εκλογικός νόμος, προκειμένου να αποκτήσει την δημοτικότητα που της επέτρεψε να θέσει υποψηφιότητα σαν δήμαρχος Κάσου, αφήνω τον Δήμο Λέρου, τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ρόδου και το Υπουργείο Εσωτερικών να αποφανθούν. Τόσο απλά.
Τρίτον, κατά την διάρκεια των τελευταίων 32 χρόνων, η ενεργός συμμετοχή μου στα δρώμενα του νησιού ήταν τόσο εκτενής και έντονη, ώστε κανένας Κασιώτης δεν τολμά να αμφισβητήσει σήμερα το δικαίωμά μου να λέω πως είμαι συμπατριώτης του και πως δεν αγαπώ την Κάσο. Με Αποστολές Αγάπης για τα σχολεία και το Ιατρείο του νησιού, με 72 φουσκωτά σκάφη και πληρώματα να κατακλύζουν το νέο λιμάνι του νησιού το 2003, με δενδροφυτεύσεις, με προσωπικές ακτιβιστικές ενέργειες για την απομάκρυνση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας και τον καθαρισμό ακτών και βυθού, με αφιλοκερδή διάθεση φωτογραφιών για τα ημερολόγια του συλλόγου, με δημιουργία ντοκυμαντέρ, με δημοσίευση δεκάδων ταξιδιωτικών άρθρων σε διάφορα περιοδικά και στο διαδίκτυο, με τηλεοπτικές εκπομπές, με Ιατρικές Αποστολές για την δωρεάν εξέταση των κατοίκων, με δωρεάν μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης για την αυτονομία του νησιού σε ηλεκτρικό ρεύμα και νερό. Μια μελέτη μάλιστα για την οποία αδιαφόρησε επιδεικτικά ο νυν δήμαρχος Κάσου. Δεν αδιαφόρησα όμως εγώ γι’ αυτό φρόντισα να ζητήσω την καταγραφή της σε ένα cd. Σε αντίθεση με σας κ. Τσανάκη που αγνοείτε την τύχη των μελετών που ισχυρίζεστε ότι κάποιοι συνέταξαν για την Κάσο όσο ήσαστε στη Νομαρχία Πειραιά. Και επειδή εμένα προσωπικώς δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι κάθε φορά ο δήμαρχος του νησιού, αν πρόκειται να κάνω κάτι για να πάει η Κάσος μπροστά, η συγκεκριμένη μελέτη θα είναι στη διάθεσή σας όποτε και εφ’ όσον τη ζητήσετε.
Επίλογος : Η παλαιοκομματική μέθοδος της πόλωσης και του διχασμού, που επέλεξε η κυρία Τσανάκη να χρησιμοποιήσει, φαίνεται πως είχε δυστυχώς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Οι Κασιώτες της έδωσαν τη νίκη για να δικαιωθεί το υπό των Γάλλων ρηθέν : «οποίος ο λαός τοιούτος κι’ ο βασιλιάς του» ή επί το ελληνικότερο «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι». Η Κάσος, άλλωστε, δεν είναι τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από μια μικρογραφία των Αθηνών και των υπολοίπων μεγάλων πόλεων της χώρας. Η διαφορά είναι ότι η Κάσος, η κάθε ακριτική και ξεχασμένη Κάσος, δεν έχει περιθώρια να περιμένει. Γι’ αυτό, κατά τη γνώμη μου, το ατόπημα της κυρίας Τσανάκη και η προτίμηση των Κασιωτών ψηφοφόρων να την κάνουν δήμαρχο, αποκτούν βαρύνουσα σημασία. Εύχομαι αυτή η επιλογή τους να μην αποβεί μοιραία για το όμορφο νησί…
Θέλω τέλος να πιστεύω ότι ο Κώστας Περσελής θα παραμείνει ψύχραιμος και θα ασκήσει με συνέπεια και υπευθυνότητα το έργο της αντιπολίτευσης που του ανέθεσαν με την ψήφο τους οι Κασιώτες. Θα είναι δε λάθος του εάν πέσει στο επίπεδο της κυρίας Τσανάκη και γίνει με την συμπεριφορά του η αιτία να διχαστούν οι συμπατριώτες του.
Όσο για μένα, θα συνεχίσω να ασκώ το λειτούργημά μου, σαν μη οσφυοκάμπτης δημοσιογράφος και συνειδητοποιημένος πολίτης, και θα συνεχίσω να ασκώ οξεία αλλά καλοπροαίρετη κριτική στα έργα, τα λάθη ή τις παραλείψεις της κυρίας Τσανάκη. Της δίνω μόνο λίγους μήνες πίστωση χρόνου. Αν βεβαίως θελήσει να ζητήσει την βοήθειά μου για οποιοδήποτε ζήτημα θεωρεί ότι μπορεί να προωθήσει την επίλυση των προβλημάτων της Κάσου, θα είμαι στη διάθεσή της.
Υ.Γ. Επειδή η κυρία Τσανάκη είναι κατά γενική ομολογία μια έξυπνη (ή μάλλον μια πονηρή) γυναίκα, φρόντισε να ρίξει στα μαλακά το ιδιοκτησιακό καθεστώς της κληρονομιάς που έχει αποδεχθεί στη θέση Βλυχά του Φρυ, λέγοντας στην τελευταία προεκλογική της ομιλία στη σάλα της Αγ. Μαρίνας : «αν τα οικόπεδα αυτά που έχω κληρονομήσει από την μητέρα μου αποδειχθεί ότι ανήκουν στο Δημόσιο, ας τα πάρουν»!
