Η αντίστροφη μέτρηση για τον πρώτο αγώνα της Εθνικής μας ομάδας με αντίπαλο την Κολομβία, στο Μουντιάλ, έχει ξεκινήσει πλέον και ο Φερνάντο Σάντος προσπαθεί να βρει τη λύση σε ένα πρόβλημα που δεν αποκλείεται να αποδειχθεί κομβικό, αν όχι και καθοριστικό για την παρουσία της Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας
Αλλωστε, δεν είναι μόνο η διαρκής προβολή απο την τηλεόραση , το διαδίκτυο και τις εφημερίδες. Οι Βραζιλιάνοι θέλουν να ξεπεράσουν την εσωστρέφεια που τους διακρίνει και προσπαθούν να αποδείξουν ότι αξίζουν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, έστω αν πρώτοι οι ίδιοι παραδέχονται ότι πρώτα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα δομικά προβλήματα τους.
Σε μία μετακίνηση μου με το μετρό στο Ρίο, με στόχο να φθάσω στο Μαρακανά ( κάτι που κατάφερα αφού πρώτα κατάλαβα πως είναι οι σαρδέλες στο κουτί τους...), ένας απο τους λιγοστούς Βραζιλιάνους που συνάντησα και είχε διάθεση να μου μιλήσει στα αγγλικά ( γιατί αρκετοί γνωρίζουν αλλά αποφεύγουν να το δείξουν, απο υπερηφάνεια για τη δική γλώσσα ή απο ντροπή για το επίπεδο της γνώσης τους ), μου είπε με αφέλεια αλλά και ειλικρίνεια '' Ευτυχώς που ήλθε το Παγκόσμιο Κύπελλο και μπορούμε να κυκλοφορούμε με περισσότερη ασφάλεια στους δρόμους, γιατί μόνο με τον στρατό περιορίσθηκε η διαρκής επιθετικότητα και η συνεχής εγκληματικότητα, αλλά, αλλοίμονο αν έχουμε ανάγκη τα τεθωρακισμένα και τα ελικόπτερα όπως και τους πεζοναύτες ώστε να ζήσουμε σαν κανονικοί άνθρωποι''.
Στο Ρίο, η φρατζόλα το ψωμί έχει 30 λεπτά του ευρώ και ένα πιάτο φαγητό με κρέας όχι περισσότερο απο 3 ευρώ, στα φθηνά μαγαζιά ενώ ένα πακέτο μπισκότα , που χορταίνει την πείνα δύο ανθρώπων, είναι δικό σου με 50 λεπτά. Ο λαός έχει να φάει για να χορτάσει και να επιβιώσει. Και λίγο πιο πέρα, στις περιοχές όπως η Ιπανέμα και η Λεμπλόν, σε κάθε πολυκατοικία ή κτίριο κατοικιών, υπάρχουν θυρωροί και σεκιούριτυ, που παραπέμπουν περισσότερο σε μπράβους. Οι πλούσιοι αλλά και οι αστοί θέλουν να είναι ασφαλείς και για αυτό έχουν τις δικές τους ιπεριοχές , όπου ακόμα και οι τιμές στα λεωφορεία είναι πιο ακριβές αν και οι αποστάσεις μικρότερες. Ε, να μην έρχονται και όλοι στην γειτονιά μας.....
Οι αντιθέσεις είναι τεράστιες. Στις ρεσεψιόν των ξενοδοχείων διαφημίζεται η ασφαλής παραμονή των πελατών και απωθούνται όσοι ενδιαφέρονται για την παιδική πορνεία. Και στις φαβέλες, ακόμα και κοντά στο Χριστό του Ρίο, στην περιοχή του Ρίο, δεν τολμάει να πλησιάσει άνθρωπος και αν κανείς είναι τρελός και θέλει να έχει προβλήματα, τον αποθαρρύνουν οι στρατιώτες ή οι αστυνομικοί.
Οι Βραζιλιάνοι είναι φιλικοί αλλά δύσκολα χαμογελούν, ακόμα σπανιότερα φωνάζουν, εκδηλώνονται. Στο ποδόσφαιρο οδηγούνται στην αποσυμπίεση. Και εκτονώνονται. Για αυτό και περιμένουν πως και πως το Μουντιάλ. Ωστε να δείξουν ότι πάντα υπάρχει η αγάπη που δεν τους προδίδει, έστω και αν η καθημερινότητα τους είναι δύσκολη, αν και επιμένουν να ακολουθούν ρυθμούς μάλλον χαλαρούς, καθώς γενικώς δε ζορίζονται ώστε να βρίσκουν λύσεις στα προβλήματα, ακόμα και τα απλούστερα.
Οταν είσαι μακρυά, έχεις ψευδαισθήσεις.
Μόλις πλησιάζεις, βιώνεις, περπατάς στο δρόμο ανάμεσα σε εκείνους που αργότερα σκιαγραφείς, τα βλέπεις όλα πιο καθαρά.
Στη ζωή, άλλωστε, πάντα υπάρχουν μύθοι.
Οπως αυτός με την ομορφιά και τα καλλίγραμα κορμιά των Βραζιλιάνων στο Ρίο.
Αλλά, είπαμε, αρχίζει το Μουντιάλ και απο αύριο θα τα λέμε για την Εθνική μας ομάδα, για τις άλλες Εθνικές, για το παιχνίδι.
Δίχως μύθους....
