Πριν απ’όλα θέλω να ευχαριστήσω τον ακούραστο φίλο Νικήτα Καμπούρη για την φιλοξενία που μας παρέχει μέσα από το site του, γιατί δίχως αυτό θα ήταν δύσκολη αυτή μας η ανταλλαγή απόψεων και ιδεών.
Διαβάζοντας την ανοιχτή επιστολή –πρόταση του καλού μου φίλου Δημήτρη Περσελή, μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να παρέμβω με καλοπροαίρετη οξύτητα, παραθέτοντας τις δικές μου απόψεις στο θέμα που αναφέρεται, σχετικά με τις Δημοτικές εκλογές στο νησί μας. Είναι αυτονόητο, πως δεν εκφράζω παρά τον εαυτό μου.
Το πρώτο λοιπόν ερώτημα που αναφύεται είναι γιατί ο φίλος μου Δημήτρης δεν έκανε νωρίτερα αυτή του την πρόταση και πιο συγκεκριμένα τον καιρό που άρχισαν οι συζητήσεις μεταξύ των παρατάξεων ή των προσώπων που συμμετείχαν και αφορούσαν αυτά τα ζητήματα; Γιατί όταν η παράταξη Ερωτόκριτου πρότεινε τον ίδιο για Δήμαρχο κοινής αποδοχής όχι μόνο δεν υπερασπίστηκε αυτήν την πρόταση αλλά αντίθετα, και αυτό δεν είναι κρυφό, αναζητούσε επίμονα μαζί με άλλους συμπατριώτες, να βρει το πρόσωπο που θα ηγείτο ενός άλλου ψηφοδελτίου από αυτό του σημερινού Δήμαρχου, δίχως να βγάζει ο ίδιος τον εαυτό του απ’έξω, γεγονός απολύτως θεμιτό.
Δίκαια λοιπόν βγάζει κανείς το συμπέρασμα ότι οι εκ των υστέρων προτάσεις αυτού του είδους αποσκοπούν στο να θολώσουν τα προεκλογικά νερά επιρρίπτοντας τάχα μου τις ευθύνες σε όσους δεν αποδέχονται την πρόταση περί ισονομίας ενός ενιαίου ψηφοδελτίου (10-10). Άρα, ιδού ποιος είναι δημοκράτης και ποιος είναι αυτός που «παραπλανά» και «υποτιμά την νοημοσύνη» των Κασιωτών. Για ποια ισονομία όμως μιλάμε, όταν κάλλιστα μπορούν να κατέβουν δύο ψηφοδέλτια με 20 ονόματα το καθένα και ελεύθερα να εκφράσει ο κασιώτης την προτίμησή του ανάμεσα σε 40 υποψήφιους και όχι σε 20; Και μην μου πείτε ότι η ισονομία του ενός ψηφοδελτίου θα αποτρέψει ως δια μαγείας τις αθέμιτες αντιπαραθέσεις.
Επίσης δεν κατανοώ τον λόγο που στην επιστολή του ο φίλος Δημήτρης αναφερόμενος στην υποψηφιότητα Τσανάκη, μιλά για «παράλογο αποκλεισμό». Φαντάζομαι πως θα εννοεί παράλογο γεγονός, την ευκολία με την οποία εκτίθεται το κύρος ενός πολιτικού καριέρας , στο βωμό μιας στείρας αντιπαλότητας, παρασυρόμενος από όσους αφελείς πίστεψαν σ’αυτό το φιάσκο. Και βέβαια δεν εννοώ το πρόσωπο της κυρίας την οποία εκτιμώ (από την απέναντι πολιτική πλατφόρμα), αλλά τις διαδικασίες με τις οποίες εξελίχθηκε το όλο σήριαλ στο οποίο και η ίδια δεν είναι άμοιρη ευθυνών.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να τονίσω πως όσα γράφονται δεν έχουν καμία πρόθεση να πυροδοτήσουν κανενός είδους πάθη και κακότητες. Αντίθετα οι αντιπαραθέσεις ιδεών και απόψεων, όσο σκληρές κι αν ακούγονται, βοηθούν στο να ξεδιαλύνουν κάποια ζητήματα που οι γνώμες διίστανται. Και επειδή ΟΛΟΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΣΟ και ΟΛΟΙ ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ γι’αυτήν, καλό είναι να πάψει να μασιέται αυτή η καραμέλα του ποιος την αγαπάει περισσότερο και ποιος λιγότερο.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΤΑΧΑΝΑΣ
