Την ημέρα αυτή θα’πρεπε να γιορτάζουμε με ιδιαίτερη λαμπρότητα στο νησί μας, καί τούτο γιά πολλούς λόγους, γνωστούς άλλωστε σε όλους. Κάθε χρόνο τα νερά θα τα ρίξει «πρόμια», ή «έψιμα» μαζεμένα, λίγα-λίγα, ή ελάχιστα.Τον Χειμώνα τα λίγα έστω νερά τα βλέπουμε να χύνουνται στην θάλασσα, ή να χάνουνται χωρίς να κάνουμε έστω καί την παραμικρή προσπάθεια να τα μαζέψουμε γιά τις ζεστές, άνυδρες μέρες του εξάμηνου καλοκαιριού. Κανένας δεν φροντίζει τα νερά να πάνε στην λατσία πού με χίλια βάσανα έσκαψαν οί πιό παλιοί, να φτιάξουν τις χολέτρες, να ανοίξουν τα αρνούχια της, να καθαρίσει τους εξώστιες τους, καί να καθαρίσει αυτές τις ίδιες τις λατσίες.
Μετά έχουμε το θράσος να παραπονούμεθα ότι δεν έχουμε νερό... Μα φροντίσαμε, το λίγω έστω νερό τού Χειμώνα να το αποθηκεύσουμε; Σας θυμίζει η στάση μας αυτή κάτι από την ιστορία τού μυρμιγκιού, καί τού τζίτζικα; Κλέφτες θα γίνουν αυτοί πού εμπορεύονται το εμφιαλομένο νερό;
Νικόλαος Β. Παπαγεωργίου
22 Μαρτίου 2008
Νέα Υόρκη
