Η φιλία, καί η γνωριμία πού είχε ο αείμνηστος Ανδρέας Καμπούρης με τον επίτιμο δημότη τού νησιού μας κ. Πιέρ Μουτέν, έγινε αιτία να σωθεί κυριολεκτικά η Κάσος. Χρόνια μάς βασάνιζε καί μας ταλαιπωρούσε η έλλειψη νερού. Το κράτος διαμηνούσε ότι έκανε ότι μπορούσε με τις πρώτες γεωτρήσεις, καί οί Κασιώτες ύψωσαν τα χέρια, βέβαιοι ότι τίποτε άλλο δεν θα μπορούσε να γίνει. Καί όμως ο κος. Μουτέν απέδειξε το αντίθετο. Ο Θεός να τού δίνει υγεία καί χαρά.
Το νησί μας έχει δυστυχώς καί άλλα προβλήματα όπως τα σκουπίδια, καί το κάψιμο τους στην Μαρίτσα.
Η Κάσος ψάχνει ακόμη γιά ένα νέο ευεργέτη, καί έχει ακόμη τίτλους να προσφέρει όπως δικαιολογημένα έδωσε στούς κ. Ανδρέα Πλαϊτάκη, κ. Μάριου Φραγκούλη, καί κ. Μουτέν όπως ανέφερα στην αρχή.
Χρειαζόμαστε έναν επιστήμονα ο οποίος θα μας συστήσει το καλλύτερο τρόπο εξαφάνισης των σκουπιδιών μας χωρίς να επιβαρύνουμε καθόλου, αν αυτό είναι δυνατό, την ξηρά, καί την θάλασσα, αλλά καί τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα. Χρειαζόμαστε επίσης ένα άλλο Ανδρέα Καμπούρη πού θα τον εντοπίσει, καί θα τον πείσει να βοηθήσει τον τόπο μας.
Η αγάπη καί εκτίμηση προς αυτόν, αλλά καί από τον ίδιο προς το νησί μας θα έλθουν σίγουρα καί φυσιολογικά μόνα τους.
Νικόλαος Β. Παπαγεωργίου
28 Μαρτίου 2008
Νέα Υόρκη
