Παλιές Κασιώτικες Μαντινά(δ)ες

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΦΟΒΑΤΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ Τὠρα σου γλυκοτραγουδὠ ως οτου να σε πἀρω κι ὐστερα με τον αγριλλὀ καλἀ θα σε σενιἀρω Τραγοὐδια και παινἐματα ὠστα να σ᾽αποκτἠσω κι υστερα με τον αγριλλὀ θα σε κουσσονεφρἰσω Τὠρα σου γλυκοτραγουδὠ κι ὐστερα αφοὐ σε πἀρω με τη σακουμακὀπετρα σα γἰδα θα σε γδἀρω Αν εχασκἰσης και μου πης πως θἐλεις καπελλἰνο βιω σου μιἀ κατἀσταυρα κι ολὀντρεπη σε φἠνω Κι αν ειναι κι εχεις το σκοπὀ αντἀ μου να ζἠσης της μὀδας τα φορἐματα πρἐπει να παρατἠσης Να βγαλης τα καπἐλλα σου να βαλης μια σεμπἐρα και να αστἀς τ᾽αργἀτι σου να κλὠθης νυχτα μἐρα Και να νεκουντουρἰζεσαι να πλυνης να μπαλὠνης και να σου σἐρνω τη φωνἠ σα καττα να ζαρὠνης Να μπιἀνης το δρεπἀνι σου να βγαινεις να θερἰζης να κοπανἰης τις κεφαλἐς και να χερομυλἰζης. Να παἰρνης την αξἰνα σου τα ορη να γυρἰσης για να μαζἐψης αστιἐς γομἀρι να φουρνἰζης. Και να εμὠνης με χοχλιοὐς στο δρὀμο την ποδιἀ σου κα να χοχλἀσσης σα θα ρτης να τρὠς με τα παιδιἀ σου. Σκἐττο φουστἀνι γερανὀ θαν το λαμπριἀτικὀ σου κι αν μουρμουρἰζης το ραβδἰ θα σπἀ το καρκανὀ σου. Ελἐς και κρἰθινο ψωμἰ πορνὀ και μεσημἐρι θα το καλὀ σου το φαἰ και κεἰνον εις το χἐρι. Πὀτε και πὀτε μοναχἀ μπορεἰς να γαερεὐγης λἀχανα παντοσὐναχτα αν πἀς να τα μαζεὐγης. Ολον το μἠνα θα περνἀς με μιἀν οκἀν ελἀι για το καντἠλι των Αγιὠν που θἀφτης καθε βρἀυ. Κι ολὀρτη να ψυχομανἠς και να ψοφἀς της πεἰνας μ᾽αυτὀ το λἀι την οκἀ θε να περἀσει ο μἠνας. Ιωἀννης Μ. Διακἀκης.