Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Κάσος στο σταυροδρόμι της ψυχής (α μερος)

"Η Κάσος είν' μικρό νησί στο νότιο Αιγαίο,
πρώτη στο γλέντι, στο χορό, στο χάρτη τελευταίο".




Περιπλανιέται και φωτογραφίζει ο δημοσιογράφος Ιωσήφ Παπαδόπουλος
http://www.ribandsea.com/


Μ' αυτό και άλλα παρόμοια δίστιχα και αυτοσχέδιες μαντινάδες οριοθετούν οι Κασιώτες λυράρηδες και τραγουδιστάδες την ιδιαίτερη πατρίδα τους στον τόπο και το χρόνο. Γιατί, πράγματι, η Κάσος μοιάζει μ' ένα μικρό καράβι που ταξιδεύει στην άκρη τού νοτιοανατολικού Αιγαίου, ανάμεσα στην Κρήτη και την Κάρπαθο, παλεύοντας με τις αφρισμένες κορφές τών κυμάτων τού ανατολικού Κρητικού, τού Καρπάθιου και τού Λιβυκού πελάγους. Με έκταση 64 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 900 περίπου ψυχές να την κατοικούν το χειμώνα, η Κάσος, όπως και τα άλλα μικρά ακριτικά νησιά τού ανατολικού Αιγαίου, αντιστέκεται σε πείσμα τών καιρών, τής Κρατικής αδιαφορίας και τής ανίατης ιστορικής αμνησίας επίορκων πολιτικών, ζώντας με τα ήθη και τις παραδόσεις της.

Η ιστορία τής Κάσου χάνεται στα βάθη τών αιώνων. Ο Όμηρος αναφέρει στην Ιλιάδα ότι η Κάσος, μαζί με άλλα νησιά τής Δωδεκανήσου, έλαβε μέρος σ' εκείνη τη μεγάλη πολεμική σύρραξη με δικά της "βαθειά" πλοία. Τη μεγάλη αυτή ναυτική ιστορία μεταφέρει η Κάσος μέχρι και τις μέρες μας, με ικανό αριθμό εμπορικών πλοίων να ανήκουν ακόμη σε Κασιώτες εφοπλιστές. Είναι αξιοσημείωτο ότι στην Κάσο υπήρχαν δύο ταρσανάδες, όπου εναυπηγούντο καίκια και μεγάλα ιστιοφόρα πλοία, κυρίως κατά τη διάρκεια τού 18ου αιώνα, αλλά λειτουργούσε και ιδιωτική σχολή εμποροπλοιάρχων! (στοιχεία από το υπό έκδοση βιβλίο τού Μιχ. Σκουλιού με τίτλο "Τα ξύλινα καράβια τής Κάσου"). Οι Κασιώτες καραβοκύρηδες ταξίδευαν με τα καίκια και τα μεγάλα ιστιοφόρα καράβια τους στο Αιγαίο, τη Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα και τις ακτές τής Μ. Ασίας, μεταφέροντας εμπορεύματα και αποκομίζοντας χρήματα και ναυτικές εμπειρίες.

Η Κάσος δεν έμεινε αμέτοχη όταν άναψε η φλόγα τού απελευθερωτικού αγώνα. Την εποχή εκείνη ζούσαν στο νησί, και ευημερούσαν, περί τις 12.000 ψυχές, ενώ ο κασιώτικος στόλος αριθμούσε περί τα 100 πλοία! Η Κάσος απολάμβανε αρκετών προνομίων και κατέβαλε στούς Τούρκους μόνο φόρους. Στο νησί υπήρχε ένας μόνο Τούρκος αξιωματούχος, με βαθμό μουδίρου. Τη διοίκηση στην Κάσο ασκούσε η δημογεροντία, που είχε την έδρα της στον οικισμό τής Αγίας Μαρίνας. Πολλοί Κασιώτες καραβοκύρηδες, όταν ξέσπασε η Επανάσταση, μετέτρεψαν τα καίκια τους σε πολεμικά, με δικά τους χρήματα, και άρχισαν να δημιουργούν πολλά προβλήματα στα πλοία τών Αγγλων, τών Γάλλων, αλλά και τών Τούρκων, συνδράμοντας έτσι πότε στην εδραίωση τής επανάστασης στην Πελοπόνησο και πότε στον αγώνα τών Κρητικών, οι οποίοι πολεμούσαν να πάρουν πίσω τα παρμένα από τούς Τούρκους κάστρα τους. Αυτές οι επιθέσεις απέφεραν πολλά λάφυρα και οπλισμό στούς Κασιώτες, εξόργισαν όμως συγχρόνως τούς Τούρκους και τούς Αιγυπτίους συμμάχους τους, ιδίως μετά την τολμηρή επίθεση τεσσάρων Κασιώτικων πλοίων μέσα στο λιμάνι τής Νταμιέττας (κοντά στην Αλεξάνδρεια τής Αιγύπτου).
Ετσι, περί τα μέσα Απριλίου τού 1824, η Αιγυπτιακή αρμάδα με επικεφαλής τον Ισμαήλ Γιβραλτάρ, πολιόρκησε την Κάσο, αλλά αναγκάστηκε λόγω πολύ ισχυρών ανέμων να αποχωρήσει προσωρινώς και να μεταβεί στην Κρήτη. Οι Αιγύπτιοι επέστρεψαν όμως και πάλι στην Κάσο περί τα τέλη Μαίου, και μετά από αρκετές ημέρες σθεναρής αντίστασης τών κατοίκων της, κατάφεραν τελικώς να την καταλάβουν στις 7 Ιουνίου τού 1824, πυρπολώντας περιουσίες, σφάζοντας όσους Κασιώτες δεν κατάφεραν να διαφύγουν, και παίρνοντας μαζί τους αποχωρώντας 2.000 γυναικόπαιδα που πούλησαν στα σκλαβοπάζαρα τής Αλεξάνδρειας. Στο διάστημα μεταξύ τών Το γραφικό λιμανάκι τής Μπούκας από ψηλά.δύο επιθέσεων, οι Κασιώτες ζήτησαν τη συνδρομή τής "Σεβαστής Διοίκησης" ζητώντας πυρομαχικά, μπαρούτια και βόλια. Δεν υπήρξε όμως ανταπόκριση (από τότε παίζεται το ίδιο έργο) με αποτέλεσμα οι Κασιώτες να υποκύψουν τελικώς στη σκληρή πολιορκία. Όταν κάποια στιγμή εδέησε να φτάσει στην Κάσο ο ελληνικός στόλος, με επικεφαλής τον Σαχτούρη, βρήκε μόνο άταφα πτώματα... Η παράδοση αναφέρει πάντως ότι οι Τούρκοι πάτησαν στο νησί μετά από προδοσία τού Ζαχαριά, ο οποίος τούς υπέδειξε να αποβιβαστούν στον Αντιπέρατο. Πράξη που έχουμε δει πολλές φορές στη διαδρομή τής ελληνικής ιστορίας από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας...


Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ' την αρχή και ας υποθέσουμε ότι καταφέρατε να φτάσετε στην Κάσο με το φουσκωτό σας σκάφος και όχι με το πλοίο τής άγονης γραμμής ή το ελικοφόρο ATR τής Ολυμπιακής. Πρώτο μέλημα τού κάθε υποψιασμένου και υπεύθυνου κυβερνήτη είναι να βρει ένα ασφαλές αγκυροβόλιο. Πολύ περισσότερο αν σκοπεύει να διανυκτερεύσει στο σκάφος του. Η Κάσος ήταν ανέκαθεν αλίμενη, αλλά τελευταία υπάρχουν κάποιες ελπίδες ότι το "καινούργιο" λιμάνι της, το οποίο έχει αρχίσει να κατασκευάζεται από τις αρχές τής δεκαετίας τού '80, θα παραδοθεί σύντομα με την ολοκλήρωση τού προσήνεμου μώλου που θα το προστατεύσει από τη Γρεγοτραμουντάνα. Ενα σύγχρονο "γεφύρι τής Αρτας", στο σώμα τού οποίου "ασέλγησαν" τρεις τεχνικές εταιρείες, ένας Θεός μόνο ξέρει πόσοι εργολάβοι και παρατρεχάμενοι, και πέντε έξι κυβερνήσεις! Στη λεκάνη που σχηματίζουν τα μπλόκα τού νέου προβλήτα, έχει Η πρωτεύουσα τής Κάσου Φρυ, και το καινούργιο λιμάνι.δημιουργηθεί μια "μαρίνα" η οποία παρέχει ασφαλή σχετικώς παραμονή κατά την διάρκεια τών μελτεμιών, μιας και ο Μαίστρος μονοπωλεί σ' αυτή την περιοχή τού Αιγαίου την αγάπη τού Αίολου. Ο βυθός δεν κρατάει πολύ καλά και τα μελτέμια δεν συγχωρούν λάθη. Γι' αυτό φροντίστε να αγκυροβολήσετε εκθέτοντας την πλώρη ή την πρύμη τού σκάφους σας στο βοριά (βορεινός ντόκος) ή, εφ' όσον υπάρχει ελεύθερος χώρος, δέστε πλάγια. Αποφύγετε να δέσετε στο ντόκο που είναι απέναντι από το καμπαναριό τού Αη Σπυρίδωνα (ανατολικός) γιατί αν ο καιρός δυναμώσει κατά τη διάρκεια τής νύχτας, ενδέχεται να ξεσύρει η άγκυρα και να μη μπορέσετε να κοιμηθείτε από το κούνημα.
Υπάρχει βεβαίως και το γραφικό λιμανάκι τής Μπούκας, κάτι σαν τη Ντάπια τών Σπετσών, το οποίο όμως έχουν "αγκαζάρει" οι ντόπιοι με τις βάρκες και τα ψαροκάϊκά τους. Ιδίως δε κατά τη διάρκεια τού Ιουλίου και τού Αυγούστου είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα υπάρχει χώρος να στριμωχτεί και να δέσει ένα φουσκωτό μεγαλύτερο από 3,5 - 4 μέτρα. Η είσοδός του είναι αρκετά στενή και θα πρέπει να είσαστε πολύ προσεκτικοί αν επιχειρήσετε να μπείτε εκεί με ένα μεγάλο σχετικώς rib. Δεν θα σάς το συνιστούσα πάντως γιατί, εκτός τών άλλων, τα νερά είναι σχετικώς ρηχά και ο βυθός σπαρμένος με άγκυρες, που έχουν κάτσει η μια πάνω στην άλλη και έχουν μπλεχτεί σαν το μαλλί τής γριάς! Δέστε λοιπόν στη καινούργια "μαρίνα" ή στον Εμπορειό, το παλιό λιμάνι τού νησιού, που απέχει απ' το Φρυ περί τα 500 μέτρα, και απολαύστε τη διαδρομή τής επιστροφής περπατώντας.
Για τον ανεφοδιασμό σας με καύσιμα, υπάρχει πρατήριο, σε απόσταση τριακοσίων περίπου μέτρων, πάνω στη διασταύρωση προς τον οικισμό τής Παναγίας ( 6974 753938 ). Είναι βέβαιο ότι κάποιος θα σάς βοηθήσει να μεταφέρετε τα δοχεία σας στο λιμάνι, εκτός και αν έχετε προνοήσει να νοικιάσετε κάποιο αυτοκίνητο, δίτροχο ή "γουρούνα", οπότε θα είσαστε αυτάρκης (6977 998676-Φραγκίσκος Οικονόμου). Με το ιπτάμενο φουσκωτό στην παραλία Μάρμαρα.Θα σάς συνιστούσα, καλού κακού, να πάρετε κάποια μέτρα κατά την παραλαβή τού καυσίμου, ώστε να μη βάλετε άθελά σας στο ρεζερβουάρ τού σκάφους σας νερά, σκουριές ή σκουπίδια. Χωρίς να σημαίνει ότι είχα κάποιο τέτοιο πρόβλημα όλα αυτά τα χρόνια με το πρατήριο καυσίμων τής Κάσου, κάλλιο να γαϊδουροδένει κανείς παρά να γαϊδουρογυρεύει! Αν θελήσετε να περάσετε με το σκάφος σας στη γειτονική Κάρπαθο, διαλέξτε μια μέρα με ήπιο καιρό, γιατί το πέρασμα αυτό δεν αστειεύεται...
Το νερό που παρέχεται από τις βρύσες τής "μαρίνας", και γενικώς το νερό τού δικτύου που παρέχεται στο νησί από τις γεωτρήσεις, δεν σάς συνιστώ να το πίνετε. Μπορείτε βεβαίως, αν και "σκληρό", να το χρησιμοποιήσετε για τις υπόλοιπες χρήσεις, προσέχοντας πάντως να μη το σπαταλάτε άσκοπα. Μπορεί εσείς να μείνετε λίγες μόνο ημέρες, κάποιοι όμως ζουν μόνιμα στην Κάσο και μπορεί να το στερηθούν όταν εσείς αποχωρήσετε. Κάτι που θα ήθελα επίσης να σάς πω, προτού φύγουμε από τη "μαρίνα", είναι ότι σε απόσταση "βολής" γύρω από το καφε-μπαρ "Μουράγιο" υπάρχει Το μαντάρισμα τών διχτύων θέλει υπομονή.δυνατότητα σύνδεσης με ασύρματο δίκτυο internet! Προσφορά τού ενός εκ τών ιδιοκτητών Νίκου Ζαχάρη, ο οποίος διαθέτει ευρύτητα πνεύματος και είναι αρκετά "προωθημένος" για τα μέτρα ενός μικρού ακριτικού νησιού, όπως είναι η Κάσος. Ο Νίκος έχει μάλιστα τοποθετήσει web camera, η οποία "βλέπει" διαρκώς το λιμάνι τού νησιού και μεταδίδει εικόνα στούς ξενιτεμένους Κασιώτες μέσω τού διαδικτύου! Μπορείτε έτσι, εφ' όσον έχετε μαζί σας ένα lap top, να απολαύσετε τον καφέ σας, λαμβάνοντας τα ηλεκτρονικά σας μηνύματα ή παρακολουθώντας... το αγαπημένο σας forum! Μπορείτε βεβαίως να επιλέξετε ένα από τα άλλα δύο internet cafe που υπάρχουν στο Φρυ, αν δεν σάς αρέσει το ασύρματο δίκτυο...
Η ατμόσφαιρα και οι ρυθμοί που επικρατούν στο Φρυ, πρωτεύουσα και λιμάνι τής Κάσου, είναι πολύ χαλαροί, ακόμη και κατά τη διάρκεια τών καλοκαιρινών μηνών. Στο Φρυ, και στην ευρύτερη περιοχή μέχρι το παλιό λιμάνι τού Εμπορειού, συγκεντρώνεται η συντριπτική πλειοψηφία τών εμπορικών καταστημάτων, καφε μπαρ και εστιατορίων τού νησιού, ενώ υπάρχουν τα γραφεία τού Ο.Τ.Ε. και τής Δ.Ε.Η., το Δημαρχείο ( 22450 41277 ), ο Λιμενικός Σταθμός ( 22450 41288 ), η Αστυνομία ( 22450 41222 ), το υποκατάστημα τής Μερική άποψη τού οικισμού τής Αγ. Μαρίνας."Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου", το Περιφερειακό Ιατρείο ( 22450 41333 ), το Ταχυδρομείο, και το αυτόματο ταμειακό μηχάνημα τής Εμπορικής Τράπεζας. Οι ρυθμοί είναι τόσο χαλαροί, ώστε τίποτε να μη θυμίζει το "κυνήγι τής ουράς μας", στο οποίο όλοι οι κάτοικοι τής τσιμεντούπολης επιδιδόμαστε το χειμώνα. Χαρακτηριστική είναι μια επιγραφή στο μπαράκι τού Καίσαρα στον Εμπορειό που γράφει : "Όποιος βιάζεται να πάει στην Αθήνα"!
Στο παλιό λιμάνι τού Εμπορειού βρίσκεται η μία, και μοναδική θα έλεγα, αμμουδερή παραλία τής Κάσου, κάτω από τις ομπρέλλες και τα αλμυρίκια τής οποίας συγκεντρώνονται οι παραθεριστές, για να συζητήσουν και να ασκήσουν... "κοινωνική κριτική". Η άλλη αμμουδερή παραλία, αν και σαφώς μικρότερη αυτής τού Εμπορειού, βρίσκεται στη θέση Αμμούα, ένα περίπου χιλιόμετρο μετά το αεροδρόμιο, κοντά στο γραφικό ξωκκλήσι τού Αγίου Κωνσταντίνου. Ελλείψει άλλων παραλιών, και με δεδομένη την ανυπαρξία σχεδόν μεταφορικού μέσου για να πάει κανείς στις εκπληκτικές παραλίες τών Αρμαθιών και τής νότιας ακτής τής Κάσου, οι παραθεριστές συνωστίζονται στις παραλίες τού Εμπορειού, τής Αμμούας, τού Αντιπεράτου (μετά την Αμμούα) και τής Χελάτρου, στο νότιο μέρος τού νησιού μετά το μοναστήρι τού Αη Γιώργη στις Χαδιές, το οποίο απέχει από το Φρυ περί τα 12 χιλιόμετρα. Ο δρόμος είναι ασφάλτινος μέχρι τη Χέλατρο και μπορείτε να ξαποστάσετε στο μοναστήρι τού Αη Γιώργη, να προσκυνήσετε, να πιείτε νερό από τη λασία (δεξαμενή συγκέντρωσης βρόχινου νερού), να δοκιμάσετε τις παραδοσιακές μακαρούνες με σιτάκα που θα σάς έχει ετοιμάσει ο Αντώνης Μηνατσάκης, εφ' όσον βεβαίως τον έχετε εγκαίρως ειδοποιήσει ( 22450 41260 ) και να πιείτε δυνατό ντόπιο κόκκινο κρασί. Αν μάλιστα θέλετε, μπορείτε και να διανυκτερεύσετε εκεί, απολαμβάνοντας τον υπέροχο ήχο τής σιωπής σε ένα από τα δωμάτια που έχουν κτίσει Κασιώτες προσκυνητές.

Η Χέλατρος είναι μια βοτσαλωτή παραλία με πεντακάθαρα νερά, που αγναντεύει την απεραντωσύνη τού Λιβυκού. Το μελτέμι ενισχύεται εδώ, περνώντας πάνω από τη γυμνή ζεστή πέτρα τών γύρω ορεινών όγκων, και κατεβαίνει με δύναμη προς τη θάλασσα. Γι' αυτό η τοποθέτηση ομπρέλλας είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Υπάρχει βεβαίως ένα ξύλινο υπόστεγο, αλλά ποιος να πρωτοχωρέσει κάτω απ' αυτό τις μέρες τού Αυγούστου που η παραλία έχει την τιμητική της;
Θα σάς συνιστούσα, εφ' όσον έχετε μαζί το σκάφος σας, να πάτε για μπάνιο στ' Αρμάθια. Τρισήμιση περίπου ν. μίλια χωρίζουν την παραλία "Μάρμαρα" τών Αρμαθιών από το λιμάνι τής Κάσου αλλά, πιστέψτε με, το αντίτιμο τής ευτυχίας που θα εισπράξετε, αφήνοντας το σώμα σας να βυθιστεί στο γαλαζοπράσινο καθρέφτη τής θάλασσας, είναι πολύ μεγάλο και αξίζει τον κόπο, αν χρειαστεί να πάτε εκεί ακόμη και με ένα φρέσκο πεντάρη Μαίστρο. Υπάρχει πάντοτε βεβαίως η λάντζα τού Η μαγευτική παραλία στα Μάρμαρα.Γιώργου Μανούσου "Αθηνά", η οποία εκτελεί τακτικά δρομολόγια στην Κάρπαθο, και εξυπηρετεί ενδιάμεσα και τούς παραθεριστές που δεν διαθέτουν δικό τους σκάφος και θέλουν να απολαύσουν τη μαγεία τών Αρμαθιών, αλλά τα δρομολόγιά του στ' Αρμάθια εξαρτώνται από τον αριθμό τών ατόμων που θα ενδιαφερθούν. Το εισιτήριο πέρυσι ήταν 20 ευρώ ανά άτομο (μετ' επιστροφής).
Τ' Αρμάθια είναι το μεγαλύτερο από τα ερημονήσια που προφυλάσσουν την Κάσο απ' το βοριά. Δεύτερο σε μέγεθος νησάκι, με μικρότερες, αλλά πάντα αμμουδερές παραλίες, με σκουρόχρωμη όμως άμμο, είναι η Μακρά, με το ξωκκλήσι τού Αγ. Νικολάου να αγνατεύει την Κάσο. Η μεγάλη, κυρίως, παραλία τών Αρμαθιών στα Μάρμαρα, μπορεί να συγκριθεί μόνο με την παραλία τού Σίμου στο Ελαφονήσι, προτού όμως αυτή "αξιοποιηθεί". Πηγαίνω στην παραλία αυτή ανελλιπώς από το Βοτσαλωτή παραλία στη νότια πλευρά τής Κάσου.1982 και τίποτε απολύτως δεν έχει αλλάξει από τότε. Μόνο όποιος αφήσει τις πατημασιές του πάνω στη λευκή άμμο, με τις ροζ ανταύγειες από τα σπασμένα κοχύλια και μάρμαρα, συρθεί με την κοιλιά κάτω από τις κρύες εσοχές τών βράχων, φορέσει τη μάσκα και παρακολουθήσει τις αστείες κινήσεις τών σκάρων που τριγυρνούν ανάμεσα στα άνθη ενός απίστευτού βυθού, και αφήσει το σώμα του να αιωρηθεί πάνω από το διάφανο ζελέ τής θάλασσας, θα μπορέσει να καταλάβει τι εννοώ όταν λέω ότι τον παράδεισο στη γη τον λένε ακόμη Αρμάθια...
Στ' Αρμάθια ζούσαν κάποτε και ευημερούσαν μερικές οικογένειες Κασιωτών, που καλλιεργούσαν τη γη, συγκεντρώνοντας σε λασίες το νερό τής βροχής, και εκμεταλλευόμενοι συγχρόνως το γύψο που έβγαζαν από το έδαφος. Καίκια αγκυροβολούσαν στο Καραβοστάσι για να παραλάβουν το γύψο, που μεραφερόταν σ' αυτά με βαγονέτα, ενώ τα πληρώματα διασκέδαζαν στα καφενεία που υπήρχαν στον οικισμό τής Υπαπαντής. Σήμερα έχουν απομείνει μονάχα ερείπια, κατσίκια που προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν λίγη τροφή, άλωνες και σπασμένα κομμάτια κεραμικών και πορσελάνης, για να θυμίζουν πως κάποτε ζούσαν άνθρωποι εδώ. Μοναδικό όρθιο κτίσμα το εκκλησάκι τής Υπαπαντής με τη λασία του και ένα μικρό δωμάτιο με σοφά, για να δώσει μια πρόχειρη στέγη στον επισκέπτη που θα ξεχαστεί εδώ κυνηγώντας κάποιες αναμνήσεις...
Στο βορεινό τμήμα τών Αρμαθιών υπάρχει λίμνη, η οποία, κατά πάσα πιθανότητα επικοινωνεί με τη θάλασσα, αλλοιώς δεν δικαιολογείται εδώ η συνεχής ύπαρξη νερού, με δεδομένη την ανομβρία που πλήττει την Κάσο. Οι κοιλότητες τών βράχων τής Κορακιάς αποτελούν μια πρώτης τάξεως φυσική "αλυκή" για τη συγκέντρωση χονδρού αλατιού, το οποίο οι Κασιώτες ψαράδες δεν παραλείπουν να μαζεύουν την άνοιξη για να παστώσουν το ροίκιο και τις μένουλες.
(συνεχίζεται..)