Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ «ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ» ΚΑΙ Ο ΚΑΠΕΤΑΝ – ΣΤΑΥΡΟΣ Η ιστορία του καραβιού που σημάδεψε την «άγονη γραμμή»

Ο περαματάρης των νησιωτών

«Όλα στο 32», είπε στη ντίλερ συμπατριώτης μας Ροδίτης, ποντάροντας στη ρουλέτα ενός πλωτού καζίνο στην Ακάμπα του Ισραήλ. «Το πλοίο το αγοράσαμε από την Ελλάδα και το μετατρέψαμε σε καζίνο» τον ενημέρωσε, όταν άκουσε ότι είναι Έλληνας. Όταν ο συμπατριώτης μας ρώτησε για την ονομασία του πλοίου, βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη.
Αυτό, δεν είναι ένα τυχαίο σκαρί. Είναι το θρυλικό, «Πανορμίτης». Ένα καράβι που έχει γράψει ιστορία στα νησιά και έχει μπει στην ελληνική λογοτεχνία. Ο Πανορμίτης είναι διάσημος σ’ όλο τον κόσμο.  Έχουν περάσει ήδη εικοσιοκτώ χρόνια από τον παροπλισμό του, απ΄ την «άγονη γραμμή», κι όμως, όσοι Δωδεκανήσιοι ακούνε για το «μικρό», αυτόματα φέρνουν στο νου τους το καράβι που σύνδεε αδιάκοπα, χειμώνα-καλοκαίρι τα νησιά. Δεν υπάρχει Δωδεκανήσιος που να μην έχει να διηγηθεί μια ιστορία με το «Πανορμίτης». Με τον «σκυλοπνίχτη», όπως το έλεγαν…
kapetan-stauros-2Ο καπετάν- Σταύρος σε νεαρή ηλικία ανεβασμένος στην μαΐστρα ιστιοφόρου και ο «Πανορμίτης» στο σημείο που …έδενε στο «Ελαφάκι», μπροστά από το Φάρο του Αγίου Νικολάου
Παλεύοντας με την ανταριασμένη θάλασσα
Ένα καράβι που έγραψε τον δικό του θρύλο στα Δωδεκάνησα. Έπιανε Κάσο, Κάρπαθο και μια-δυο φορές τη βδομάδα το Καστελόριζο. Είχε έδρα τη Ρόδο και μετά τράβαγε βαριανασαίνοντας προς τα πάνω, Σύμη, Τήλο, Νίσυρο, Κω, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψούς, Αγαθονήσι και έφτανε μέχρι το Πυθαγόρειο της Σάμου. Όμως ο «Πανορμίτης» δεν είναι ένα πλοίο, αλλά… δύο. Αμετάβλητο και θρυλικό παραμένει μόνο το όνομα. Ο πρώτος «Πανορμίτης » ήταν το «Στέλλα» που δούλευε στον Αργοσαρωνικό και βούλιαξε στην Τέλενδο. Ο δεύτερος του Φραγκαντώνη (ΑΝΕΔ) ήταν ένα μονομπλόκ, που για περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια, κυριάρχησε στην «άγονη γραμμή». Παλιό σιδερένιο βαπόρι με στρογγυλή πρύμνη, μυτερή πλώρη, αμπάρι μπροστά και ξύλινο κατάστρωμα. Παστωμένο με άσπρη λαδομπογιά, με δερμάτινους καναπέδες και ξύλινες επενδύσεις. Το «Πανορμίτης» διέσχιζε το πέλαγος, βυθιζόταν με την πλώρη μέσα στο κύμα κι όταν σηκωνότανε πάνω από την ίσαλο γραμμή έβλεπες τα μίνια και τις ξεφλουδισμένες μπογιές του.
Οι νησιώτες όμως ήταν βαθιά δεμένοι μ’ αυτό το πλοίο. Τους έφερνε στη Ρόδο μ’ όλους τους καιρούς κι από κει πίσω στο σπίτι τους. Βέβαια, ο πραγματικός θρύλος, δεν ήταν μόνο το καράβι, αλλά και ο πλοίαρχος του. Ο καπετάν- Σταύρος. Θαλασσόλυκος με τα όλα του. Εξαιρετικός ναυτικός, γεμάτος εμπειρίες και ικανότητες. Από τους καλύτερους καπεταναίους, λένε, που γέννησαν τα νησιά. Διάβαζε το καιρό απ’ τα αστέρια- και «τρεφόταν» με το τραβέρσο. Στα μικρονήσια Πάτμο, Τήλο, Χάλκη, Κάσο, Καστελόριζο, Λειψούς, Αρκιούς, οι ντόπιοι πίνουν νερό στο όνομά του… Είναι αυτός που με το θρυλικό πια «Πανορμίτη», δεν χαμπαριάζει από καιρό. Και με οκτάρι θάλασσα -χειμώνα- θα σαλπάρει- για να μην αφήσει χωρίς τροφοδοσία τα νησάκια της άγονης γραμμής, χωρίς τα εμβάσματα των ναυτικών, να μεταφέρει τους λιγοστούς νησιώτες στον προορισμό τους, να σπεύσει όταν χρήζουν άμεσης βοήθειας σε θέματα υγείας.
kinneyrhodes
Ο καπετάν-Σταύρος
Στο αίμα του καπετάν- Σταύρου, κυλάει η ιστορία του Αιγαίου. Ο πατέρας του, ο καπτά- Βαγγέλης είχε καΐκι που εκτελούσε δρομολόγια στις αρχές του 20ου αιώνα. Έφερνε εμπορεύματα από τη Σάμο στα μικρονήσια. Αρκιούς, Μαράθι, Λειψούς και Πάτμο. Σε ένα από τα ταξίδια του, ο καπετάνιος ερωτεύτηκε την πανύψηλη Θεολογία, το γένος Κάβουρα από το Μαράθι. Ένα μικρό νησάκι κοντά στην Πάτμο. Παντρεύτηκαν και μετακόμισαν στο νησί της Αποκάλυψης.
Ο Σταύρος Χατζηϊωάννου γεννήθηκε στη Πάτμο το 1933, ήταν ο στερνογιός της οικογένειας, που είχε δέκα παιδιά. Βαφτίστηκε στην «αλμύρα» και μεγάλωσε σ΄ αυτή. Από μικρό παιδί στη θάλασσα. Ψαράς, τρατάρης, ναύτης. Γρέγος, γαρμπής, μαΐστρος, μπάτης, σορόκος, πουνέντες και λεβάντες, τρέχουνε στις φλέβες του Σταύρου. Θαλασσινή, σαν των προγόνων του, είναι και η δική του ιστορία. Αμούστακο παιδί έχασε τον πατέρα του. Μεσολάβησε η κατοχή, η πείνα και η φτώχια. Η Θεολογία αποφάσισε να πιάσει λιμάνι για να θρέψει τα παιδιά της και μετακόμισε στη Ρόδο. Το ριζικό της οικογενείας όμως, ήταν ο αποχωρισμός. Οι μικρότερες αδελφές του Κατίνα και Αργυρώ, ξενιτεύτηκαν στην Αυστραλία, ενώ τα αγόρια της οικογενείας παρέμειναν να παλεύουν στην αγριεμένη θάλασσα. Μετά τη θητεία στο Ναυτικό, παντρεύτηκε με την πρωτοκόρη του παπά-Αντώνη Ρούσσου, Αναστασία. Δουλειά δεν υπήρχε και ο Σταύρος έβγαλε φυλλάδιο και μπαρκάρισε σε ποντοπόρα πλοία. Όπως λέει ο Καββαδίας, όρτσα για τους ωκεανούς, για ταξίδια με πούσι. Δύσκολα χρόνια, δύσκολα ταξίδια, αλλά συνάμα περιπετειώδη και συναρπαστικά. Ατλαντικός, Ειρηνικός, Ινδικός, Βόρεια Θάλασσα, Καραϊβική. Και ποιό λιμάνι δεν έπιασε ο Σταύρος. Δουλευταράς, πλακατζής, γλεντζές και γυναικάς, διέσχιζε τους ωκεανούς και έκανε βάρδια στην γέφυρα. Όπως βάρδια, ως γνήσιος ναυτικός, έκανε και στα ξενυχτάδικα.«Σαν τις γυναίκες της Βενεζουέλας, πουθενά…» έλεγε ο καπτά- Σταύρος, θυμίζοντας μια στροφή του Καββαδία:
“Θα προχωρήσω!…Μια βραδιά σε πόρτο ξενικό
είχα μεθύσει τρομερά με ουίσκυ, τζιν και μπύρα,
και κατά τα μεσάνυχτα, τρικλίζοντας βαριά,
το δρόμο προς τα βρωμερά, χαμένα σπίτια επήρα…”
Χρόνια έκανε να πιάσει τα γενέθλια χώματα, όμως τον μισθό τον εισέπραττε και έκανε κουμάντο η Αναστασία. Πατέρας και μάνα, η «παπαδιά». Κάθε φορά που έπιανε Ρόδο ο καπετάνιος, περνούσε τα βράδια του στον «Μπαμπούλα» και πριν ξαναμπαρκάρει, άφηνε πίσω του τον «καρπό» ενός παιδιού. Πέρασε χρόνια στους ωκεανούς και όταν επέστρεψε με την προτροπή της «παπαδιάς» πήρε το πτυχίο του πρακτικού πλοιάρχου. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄70, βρέθηκε στο «Πανορμίτης». Και με τα χρόνια, το καραβάκι κι ο καπετάνιος έγιναν ένα. Επτά ημέρες την εβδομάδα, 365 μέρες τον χρόνο, παλεύει με την ανταριασμένη θάλασσα και τα μποφόρ. Δεμένος άρρηκτα είναι πια και με τους νησιώτες. Ανά πάσα στιγμή έχουν από αυτόν και το δεκαπενταμελές πλήρωμά ό,τι ζητήσουν, σε είδη πρώτης ανάγκης, λοιπές προμήθειες, αλλά και στις δύσκολες στιγμές. «Για χρόνια ολόκληρα το «Πανορμίτης» ήταν το “ΕΚΑΒ”. Κατά καιρούς, τον ειδοποιούν να συνδράμει και στη μεταφορά ασθενών και εγκύων στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Το καρυδότσουφλο «Πανορμίτης», θα ανταπεξέλθει, με όποιον καιρό. Για τις πράξεις του τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με έπαινο όταν έσωσε ένα Καστελοριζιό αρχές της δεκαετίας του ’80. Στα περίπου δέκα χρόνια που ήταν κυβερνήτης, ο «σκυλοπνίχτης» έχασε μόνο δυο δρομολόγια. Πάντα έβρισκε τον τρόπο να χαράξει ρότα ο καπτά – Σταύρος, ακόμη κι αν απαγόρευε τον απόπλου το Λιμεναρχείο. «Πάω αρόδο…» έλεγε ο καπετάνιος- κατέβαζε την μπουκαπόρτα και βιράριζε για το δρομολόγιο. Το «Πανορμίτης» βολόδερνε στο πέλαγος και έφτανε πάντα στον προορισμό. Αλλωστε, «πασατέμπος» είναι στο Αιγαίο τα οκταράκια, με τα ισχυρά μελτέμια που χτυπούν το Ικάριο, το Καρπάθιο, το Κάβο-Κριό και την θάλασσα του Λεβάντε (Καστελόριζο). Είναι τόσο δυνατά αυτά τα μπουγάζια στην περιοχή, που οι ζαλισμένοι από την φουρτούνα, νησιώτες τραγουδούσαν μαντινάδες σαν αυτήν:
“Μεσ’ τ’ αφρισμένα κύματα
περνά ο Πανορμίτης
που ψηλά στη γέφυρα
έχει νησιώτη ταύρο
καπετάνιο με καρδιά
έχει τον κάπτα- Σταύρο”
Αξέχαστη εμπειρία το δρομολόγιο με το «Πανορμίτης» όπως γλαφυρά  την περιγράφει (Blogspot /Πύραυλος των Υπογείων) ο επιβάτης Β.Η. που ταξίδεψε με το πλοίο: «Στα Δωδεκάνησα αγκομαχούσε όλο ηρωισμό ο «Πανορμίτης». Τούτο το καράβι το πήρα μια φορά το ’84 από τη Ρόδο για τη Σάμο, Οκτώβρη μήνα, με μεγάλη θαλασσοταραχή. Όλη τη νύχτα οι λιγοστοί επιβάτες, σιωπηλοί, κατάχλωμοι, είχαν πέσει στους καναπέδες, είχαν κουκουλωθεί μέχρις απάνω κι έδιναν αγώνα για να μην ξεράσουν, ενώ το καράβι μπατάριζε μια δεξιά και μια αριστερά. Το μπότζι βάραγε από κάτω την καρένα και όλο το σκάφος έτριζε, ενώ η θάλασσα μαστίγωνε και έλουζε τα παράθυρα. Το μπαρ, που μέχρι μια στιγμή μοίραζε κρύες τυρόπιτες και τούρκικους καφέδες σε πλαστικά κυπελλάκια, είχε ερημώσει.
Τα φώτα είχαν χαμηλώσει και ο καφετζής είχε διακριτικά αποσυρθεί. Το πλοίο έμοιαζε αφημένο στην τύχη του. Τον Αύγουστο του ’85 το ίδιο καράβι πηγαίνοντας από Καστελόριζο για Ρόδο, περίμενε για δύο ώρες τον καπετάνιο του, σημαίνοντας τη σειρήνα του, γιατί αυτός γλένταγε στην παραλία μ’ όλο το νησί που τον αποχαιρέταγε επειδή αυτό ήτανε το στερνό του ταξίδι. Τόσα και τόσα χρόνια ήταν ο περαματάρης τους. Αυτός τους πηγαινόφερνε στη Ρόδο. Μας τον φέρανε στους ώμους με κιθάρες και τραγούδια:
“ Ο καπετάνιος είναι λυπημένος,
γιατί έχει θάλασσα κι αυτός είναι αραγμένος „
Τούτος δω ήτανε ένας Ροδίτης θαλασσόλυκος αψύς και αγριεμένος από το ποτό και το γλέντι. Μόλις ανέβηκε στη γέφυρα, όρμησε στη σειρήνα και έφερε τον πανζουρλισμό, ενώ οι νησιώτες δεν σταμάταγαν τα τραγούδια και τις ζητωκραυγές, προσπαθώντας να σπρώξουν λίγο παραπέρα τη θλίψη που έρχεται μετά την έκσταση. Ενώ το καράβι χανότανε στη σκοτεινιά ακούγαμε τους τελευταίους ήχους από ένα γλεντοκόπι που συνεχιζότανε για λίγο ακόμα χωρίς τον πατέρα του».  Αμέτρητα «ευχαριστώ» έχει ακούσει για την ανθρωπιά και τον επαγγελματισμό του ο καπετάνιος από τους νησιώτες. Με πρωτοβουλία της Αδελφότητας Ολυμπιτών Ρόδου «Η Βρυκούς» τιμήθηκε για την προσφορά του (2011), ενώ εκκρεμούν αντίστοιχες εκδηλώσεις από τους δήμους Καστελορίζου, Πάτμου κλπ, όπως επίσης σχετική απόφαση έχει ληφθεί και από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Ο καπετάν- Σταύρος βγήκε εδώ και πολλά χρόνια σε σύνταξη, όμως τη θάλασσα δεν την αποχωρίστηκε ποτέ. «Απόμαχος» πια, δεν παραλείπει -σχεδόν- καθημερινά να βάζει τα πόδια στη θάλασσα, να παίρνει δύναμη από την «αλμύρα της».
Συνεχίζει στα ογδόντα του να πίνει κρασί και να θυμάται ιστορίες. Τη λατρεύει τη θάλασσα, είναι η «ερωμένη» του!  Δεν ξεμπάρκαρε, κατά ουσία και κυριολεκτικά, ποτέ, ήθελε – δεν ήθελε.
Ο καπετάνιος
kapetan-stauros-1
Αποφάσισα να γράψω για τον καπετάνιο. Έτσι τον αποκαλούσαμε από μικρά παιδιά.
Είναι κάτι που δεν συνηθίζεται, να γράφει κάποιος για τον πατέρα του. Όμως οφείλω να το κάνω, τώρα που βρίσκεται εν ζωή. Δεν επιχειρώ να ωραιοποιήσω καμία κατάσταση, γιατί οι ναυτικοί, ξέρουν να ξεχωρίζουν τους αληθινούς καπετάνιους, απ’ αυτούς του «γλυκού νερού». Πρώτη φορά τον συνάντησα στα 6 μου χρόνια. Αυτό φαντάζομαι το γνωρίζουν πολύ καλά, όσοι έχουν κύρηδες ναυτικούς.
«Ο πατέρας σου »..είπε η συγχωρεμένη μάνα μου. Τον κοίταξα και θυμάμαι την πρώτη μου φράση: «Δεν μου αρέσει», της είπα. Έκανα λάθος. Ο καπετάνιος με την αγάπη, την σκληράδα, τον τραχύ λόγο και το απίστευτο χιούμορ του, απέδειξε ότι το αξίζει -και με το παραπάνω. Αν κι ο «αθεόφοβος» έχει μόνο φωτογραφίες από γλέντια. Με τον πατέρα μας σε παιδική ηλικία, δεν έχουμε ούτε μια! Γύρισε τον κόσμο, με τον ίδιο τρόπο που οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε τις γειτονιές μας. Και φυγές εκπλήρωσε και αποδράσεις και στις «Ινδίες» βρέθηκε, όπως κάθε ναυτικός.
Ένα πράγμα δεν μπόρεσε ποτέ να απεκδυθεί – να διώξει από πάνω του – τα «ρούχα» της αλμύρας. Ο αείμνηστος- δήμαρχος Τάσος Αλιφέρης όταν αποφάσισε να αγοράσει πλοίο για τη Τήλο, τον καπτά- Σταύρο, συμβουλεύτηκε. «Ο καπετάνιος μου είπε να ψάξω για «μικρό» που θα «μεγαλώσει» από την δύναμη που θα δώσει στο νησί» μου απάντησε στη συνέντευξη τύπου, όταν ανακοίνωσε την αγορά του «Sea Star». Το καράβι του καπετάνιου, ήταν ο «Πανορμίτης». Σύνδεσε τη ζωή του με τον «σκυλοπνίχτη», που όμως πάντα έφερνε τους νησιώτες στον τόπο τους.
Με όποιον καιρό, ότι θάλασσα κι αν είχε. Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο «Πανορμίτης» κουνούσε και στα 2 μποφόρ, αλλά κι ο ισχυρισμός αυτός συνδέεται με τον «θρύλο» που έχει δημιουργήσει στα Δωδεκάνησα. Το ταξίδι με το Πανορμίτης, ήταν μια αλησμόνητη εμπειρία. Ο καπετάνιος το «έπαιζε στα δάχτυλα» το καράβι. Μάλιστα μια φορά έβαλε στοίχημα με τον λιμενάρχη να βγάλει το πλοίο με την πρύμνη απ΄ το Μανδράκι που έδενε! Στο πορτοφόλι του -είχε πάντα- και έχει- τον Ταξιάρχη. Είθε, να τον κρατά γερό και δυνατό, για να κατεβάζει κάνα κρασάκι, όπως «έπινε τη θάλασσα».
Τη λατρεύει τη θάλασσα, είναι η «ερωμένη» του!  Δεν ξεμπάρκαρε, κατά ουσία και κυριολεκτικά, ποτέ, ήθελε – δεν ήθελε.
Διαβάστε Περισσότερα...

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Πυρκαγιά προκάλεσε καταστροφή στον Κασιώτικο Σύλλογο στο Μπρονξ

Φωτιά η οποία ξεκίνησε από εργασίες σε μινι μάρκετ, προκάλεσε μεγάλης έκτασης ζημιές στο κτίριο της Κασιώτικης Αδελφότητας στο Μπρονξ στους 230 δρόμους και Μπέιλι Άβενιου. Η πυρκαγιά έλαβε χώρα στο ισόγειο στις 6 και 15 το πρωί και πολύ γρήγορα εξαπλώθηκε στους άλλους ορόφους, προκαλώντας συναγερμό στην Πυροσβεστική Υπηρεσία.
Σύμφωνα με ανεπίσημες πληροφορίες, η αιτία που προκάλεσε την καταστροφή είναι πιθανότατα βραχυκύκλωμα στις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις. Το κτίριο αγοράσθηκε από την Kασιώτικη Αδελφότητα το 1982 και έκτοτε αποτελούσε μόνιμο σημείο συνάντησης και δραστηριοτήτων για τον σύλλογο και τα τμήματα νεολαίας. Μάλιστα είναι ενδεικτικό ότι στην περιοχή μένουν πολλοί Κασιώτες, οι οποίοι έπσευσαν στο σημείο της φωτιάς από τις πρώτες στιγμές. Το κλίμα ήταν ιδιαιτερα φορτισμένο καθώς τα μέλη του συλλόγου είδαν τις φλόγες να καταστρέφουν πολλές αναμνήσεις σε ένα σημείο το οποίο αποτελούσε σημείο αναφοράς στην ομογένεια. Ο πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Μάικ Ζούλης σε δηλώσεις του στο New Greek TV, υπογράμμισε ότι η σημερινή ημέρα είναι πολύ δυσκολη για όλους τους Κασιώτες, όμως όλοι πρέπει να στηρίξουν τον σύλλογο και να γίνουν όλες οι προσπάθειες ανακατασκευής. Όπως τόνισε ο κ. Ζούλης, το κτίριο αγοράστηκε και διατηρηθηκε με πολύ κόπο και ιδρώτα και κανείς δεν μπορεί να συνειδητοποίησει τί ακριβώς συνέβη.
Πηγή: http://www.newgreektv.com/index.php/2013-09-18-19-06-01/item/8410-pyrkagia-prokalese-katastrofi-ston-kasiwtiko-sullogo-sto-bronx

Σημείωση απο ΝΕΑ ΚΑΣΟΣ: Εκφράζουμε τη συμπάθεια και την αγάπη μας προς τους αγαπητούς συμπατριώτες και τις συμπατριώτισσες της παροικίας μας στη Νέα Υόρκη,με την ευχή για άμεση αποκατάσταση των ζημιών!
Διαβάστε Περισσότερα...

Υπουργείο Παιδείας: Διορισμός 123 μονίμων κληρικών /1 θέση στη Μητροπολη Καρπάθου -Κάσου

 Το Υπουργείο Παιδείας κατανέµη τις εκατόν είκοσι τρείς (123) οργανικές θέσεις µονίµων κληρικών, που εγκρίθηκαν µε την αριθµ. ∆ΙΠΠ /Φ.ΕΓΚΡ.10/ 91 /11154 / 3.6.2014 Απόφαση της Επιτροπής του άρθρου 2, παρ 1 της Π.Υ.Σ 33/2006, µε γνώµονα τη βέλτιστη εξυπηρέτηση των αναγκών των Ιερών Μητροπόλεων  λαµβάνοντας ιδίως υπ΄ όψιν τις ιδιαιτερότητες των ακριτικών, νησιωτικών και ορεινών περιοχών , ως ακολούθως :  
  Α) Εκκλησία της Ελλάδος: 108 θέσεις, σύµφωνα µε τα  αριθµ.πρωτ. 2852/13411/16.6.2014 και 2875/13651/17.6.2014 επισυναπτόµενα  έγγραφα της Ιεράς Συνόδου.
    Β) Εκκλησία της Κρήτης: εννέα (9) θέσεις .
 1) Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης: Μία (1). 
2) Ιερά Μητρόπολη Γορτύνης και Αρκαδίας: Μία (1)
 3) Ιερά Μητρόπολη Ρεθύµνης και Αυλοποτάµου: Μία (1).
 4) Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου: Μία (1). 
5) Ιερά Μητρόπολη Λάµπης, Σιβρίτου και Σφακίων: Μία (1).
 6) Ιερά Μητρόπολη Ιεραπύτνης και Σητείας: Μία (1). 
7) Ιερά Μητρόπολη Πέτρας και Χερρονήσου: Μία (1). 
8) Ιερά Μητρόπολη Κισάµου και Σελίνου: Μία (1).
 9) Ιερά Μητρόπολη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου: Μία (1).   
  Γ) Ιερές Μητροπόλεις ∆ωδεκανήσου: έξι (6) θέσεις.  
1) Ιερά Μητρόπολη Ρόδου: Μία (1).
  2) Ιερά Μητρόπολη Καρπάθου και Κάσου: Μία (1). 
 3) Ιερά Μητρόπολη Κώου και Νισύρου: Μία (1).  
4) Ιερά Μητρόπολη Λέρου, Καλύµνου και Αστυπάλαιας: Μία (1). 
 5) Ιερά Μητρόπολη Σύµης, Τήλου και Χάλκης: Μία (1).
  6) Πατριαρχική Εξαρχία Πάτµου: Μία (1).

www.dikaiologitika.gr
Διαβάστε Περισσότερα...

Ανακοίνωση της Γενικής Διεύθυνσης Δασών και Αγροτικών Υποθέσεων για τους νέους αγρότες




Η Γενική Διεύθυνση Δασών και Αγροτικών Υποθέσεων ανακοινώνει ότι ολοκληρώθηκε η διαδικασία υποβολής φακέλων υποψηφιότητας, από Νέους Αγρότες, ηλικίας μέχρι 40 ετών, που έχουν τις προϋποθέσεις να ενταχθούν βάσει της υπ’ αριθμ. 26985/19-12-2013 απόφασης για τη «2η Πρόσκληση για την υποβολή αιτήσεων ενίσχυσης- φακέλων υποψηφιότητας προς ένταξη στο καθεστώς του Μέτρου 112 «Εγκατάσταση Νέων Γεωργών», στο πρόγραμμα του έτους 2014 και να εξασφαλίσουν το ειδικό πριμ πρώτης εγκατάστασης -ΚΥΑ 704/2008.

Η σχετική προθεσμία έληξε στις 6 Ιουνίου 2014 και οι αντίστοιχες αιτήσεις εκ μέρους των ενδιαφερόμενων υποβλήθηκαν στις Δ/νσεις Αγροτική Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφέρειας, της μόνιμης κατοικίας αυτών.

Στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου υποβλήθηκαν συνολικά 131 αιτήσεις. Τα Δωδεκάνησα με 70 αιτήσεις καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των υποβληθεισών αιτήσεων που αντιστοιχούν σε ποσοστό 53% και ο Νομός Κυκλάδων με 61 αιτήσεις που αντιστοιχούν σε ποσοστό 47 %.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η Κατανομή των αιτήσεων που υποβλήθηκαν σε -19 συνολικά νησιά και συγκεκριμένα: 42 αιτήσεις από το νησί της Ρόδου, 23 αιτήσεις από το νησί της Νάξου και ακολουθούν η Άνδρο με 13, η Κω με 11, Κάρπαθος, Κέα και Κύθνο με 5, Κάλυμνος, Κάσο και Μήλο με 4, Ίος , Πάρος και Αστυπάλαια με 3, και από μία (1) αίτηση Λέρο, Σύρο Σέριφο Σίφνο Θήρα και Αντίπαρο.

Οι πιστώσεις που κατανεμήθηκαν για την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου για το έτος 2014 (δεύτερη περίοδο εφαρμογής) είναι 1.600.000 ευρώ.

Έχει ξεκινήσει η Διαδικασία Αξιολόγησης των Αιτήσεων σε Επίπεδο Περιφέρειας και Αποκεντρωμένης Διοίκησης και αναμένεται να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες στις προβλεπόμενες Ημερομηνίες-Μέσα Ιουλίου. Διαβάστε Περισσότερα...

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Στην Αμερική εορτάστηκε το Ολοκαύτωμα της Κάσου

Με την παρουσία 150 Κασιωτών, άλλων Δωδεκανησίων και Ομογενών, γιόρτασε η Κασιακή Αδελφότητα την 190η επέτειο του Ολοκαυτώματος της Κάσου.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 22 Ιουνίου στο "Κασιώτικο Σπίτι", που βρίσκεται στο Bronx της Νέας Υόρκης. Με ιστορικές αναφορές και λαογραφικά δρώμενα ο Σύλλογος πρόβαλλε στην Αμερική ένα τοπικό ιστορικό γεγονός με Πανελλήνιο σημασία και αντίκτυπο.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία του ο πανεπιστημιακός καθηγητής στο Mount Sinai Hospital Ανδρέας Πλαϊτάκης, ο οποίος πριν από 42 χρόνια υπηρέτησε ως αγροτικός γιατρός στην Κάσο. Επίσης παρευρέθηκε ο ιερέας Ευθύμιος Κονταργύρης, ιερατικός προϊστάμενος της εκκλησίας του Αγίου Νεκταρίου στο Bronx, ο οποίος τέλεσε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των Κασίων που αγωνίστηκαν υπέρ της Ελληνικής Παλιγγενεσίας και των θυμάτων του Ολοκαυτώματος.

Ιδιαίτερα αισθητή υπήρξε η παρουσία των προέδρων και αξιωματούχων των Δωδεκανησιακών συλλόγων: Γιώργος Ανδριώτης (πρόεδρος Δωδ. Ομοσπονδίας), Ματίνα Κουτσού (πρώην προέδρου Δωδ. Ομοσπονδίας), Αλέκος Ρωμαίος (1ος Αντιπρόεδρος της Δωδ. Ομοσπονδίας και πρώην πρόεδρος Τηλίων), Μαρία Μαραγκού (2ης αντιπροέδρος Δωδ. Ομοσπονδίας και προέδρος Καλυμνίων), Βασίλης Κωνσταντάς (πρώην πρόεδρος Πατμίων), Ντία Μαρή (ειδική γραμματέας Δωδ. Ομοσπονδίας και εκπρόσωπος Λερίων), Μανώλης Δρίτσας (αντιπρόεδρος της κοινότητας του Αγίου Δημητρίου Αστόριας και εκπρόσωπος Πατμίων), Ηλίας Διακολιός (επί δεκαετίες διευθυντής του σχολείου του Αγίου Σπυρίδωνα στο Manhattan και εκρόσωπος Καρπαθίων), οι δασκάλες Σοφία Σοφίλα και Ευαγγελία Ασπρά, ο Μανώλης Κασσώτης και αρκετοί άλλοι Δωδεκανήσιοι που ήλθαν να τιμήσουν την εορτή των αδελφών Κασίων.

Χρέη εισηγητή τέλεσε ο αντιπρόεδρος της Κασιακής Αδελφότητας Αντώνης Ασπράς ο οποίος καλωσόρισε και ευχαρίστησε τους παρευρεθέντες για την παρουσία τους και στην συνέχεια αναφέρθηκε στο ιστορικό του Ολοκαυτώματος και των αγώνων των Κασίων υπερ της Ελληνικής ανεξαρτησίας, με μουσικη υπόκρουση του Σάββα Περσελή (εγγονού). Στην συνέχεια ο κύριος ομιλητής, Μανώλης Κασσώτης, αναφέρθηκε στην αναγέννηση της Κάσου, που ακολούθησε το Ολοκαύτωμα,  με την ανάπτυξη της ποντοπόρου Κασιακής ναυτιλίας και περιέγραψε το πρώτο Κασιακό υπερατλαντικό ταξίδι, με ιστιοφόρο, στην Νότιο Αμερική. Ακολούθησε ο χαιρετισμός του προέδρου της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας Γιώργου Ανδριώτη και η ανάγνωση των μηνυμάτων που ελήφθησαν από τον Γενικό Πρόξενο Γεώργιο Ηλιόπουλο και τον βουλευτή Δωδεκανήσου Μάνο Κόνσολα.   

Ακολούθησε το πολιτιστικό μέρος του προγράμματος με την απαγγελία του παραδοσιακού λαϊκού τραγουδιού "ο Πατημός της Κάσου" από την Θεοδώρα Καλαβρέζου και δίστιχα του Νίκου Παπαγεωργίου, σχετικά με το Ολοκαύτωμα, από τα παιδιά: Ειρήνη Παπαγεωργίου, Φραγκίσκο Ξυδιάρη, Καλλιόπη Περσελή, Γιώργο Περσελή και Κασιανή Ζαχάρη. Με την Κασιώτικη παραδοσιακή μουσική από τους Σάββα Περσελή και Σταύρο Κ. Κίκη στη λύρα και τον Χρυσοβαλάντη Κασιωτάκη στο λαούτο, χόρεψε το χορευτικό συγκρότημα του Συλλόγου αποτελούμενο από: Μηνά Μ. Ζούλη, Άννα Ασπρά, Φούλα Καλαβρέζου, Κώστα Ασπρά, Μαρία Γ. Λυριστή και Κώστα Ζούλη, τους παραδοσιακούς χορούς της Κάσου Σούστα και Ζερβό.

Στην συνέχεια ο Σάββας Περσελής συνοδευόμενος από τους Σταύρο Κίκη (λύρα) και Χρυσοβαλάντη Κασιωτάκη (λαούτο) τραγούδησε παραδοσιακά δίστιχα αφιερωμένα στην Κάσο και το Ολοκαυτωμα:

Κάσος ηρωϊκό νησί, γεια σου και πάλι γεια σου,
στη ξενιτιά γιορτάζουμε το ολοκαύτωμα σου.

Κάσος ολοκαυτώθηκες, κι ήσουν χαροκαμένη,
και παραμένης μοναχή, μα και αδικημένη.

Η Ύδρα, οι Σπέτσες, τα Ψαρά, δώσανε λέει αγώνα,
κι Κάσος αναγνώριση την περιμένει ακόμα.
Σήμερα ολοκαυτώματα, γίνονται όλο ένα,
να μη χρειαστεί να γράψουμε, άλλο εικοσιένα.

Η δόξα πούχει σήμερα της Κάσου το νησάκι,
ειν' απ' το Κανταριζή, κι από το Μαλιαράκη.   

Το πρόγραμμα έκλεισε με τον χαιρετισμό και τις ευχαριστίες του ο πρόεδρος της Αδελφότητας Βασίλη Κ. Περσελή. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη και ευχάριστη υπήρξε η συμμετοχή της νεολαίας. Μπράβο τους.
Μανώλης Κασσώτης

Διαβάστε Περισσότερα...

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Έρχονται αλλαγές

Στον αγώνα με την Ιαπωνία στο Νατάλ, ο Φερνάντο Σάντος θα κάνει αλλαγές στην ενδεκάδα της Εθνικής μας. Καιρός ήταν.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΣ


Όλοι και όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα, αλλά, ο Πορτογάλος προπονητής πήγε στο ματς με την Κολομβία με τη λογική της χρησιμοποίησης των παικτών που γνωρίζει και εμπιστεύεται και απέφυγε να κάνει τις επιλογές του σύμφωνα με την εικόνα της προπόνησης.


Προφανώς, δε δικαιώθηκε για αυτή την προτίμηση του. Φυσικά, έχει εναλλακτικές λύσεις, αλλά, για να αποδώσουν οι παίκτες που θα μπουν στον αγώνα, πριν από οτιδήποτε άλλο πρέπει ΟΛΟΙ να είναι σίγουροι ότι ξέρουν καλά τι θα αντιμετωπίσουν και ασφαλώς οφείλουν να είναι έτοιμοι να αντιδράσουν στις μεταβολές μέσα στο παιχνίδι.


Γιατί οι Κολομβιανοί ‘’μας έπιασαν αιχμαλώτους’’, επειδή απλώς ήταν πιο ψύχραιμοι σε σχέση με εμάς και φυσικά έμοιαζαν να έχουν προετοιμασθεί καλύτερα από την Ελλάδα, ως προς την ‘’αναγνώριση’’ του παιχνιδιού μας.


Η εποχή της φουστανέλας έχει περάσει.


Το ποδόσφαιρο δεν κερδίζεται πια μόνο με τη ψυχή, την καρδιά και το φιλότιμο ή το πάθος. Αυτά μπορεί να τα έχουν και οι απέναντι.


Οι νίκες πηγαίνουν σε όποιον είναι πιο έτοιμος για τον αγώνα, σε εκείνον που έχει αφομοιώσει σωστά τις πληροφορίες για τον αντίπαλο, σε αυτόν που μπαίνει δυνατά από την αρχή στο γήπεδο και δείχνει ότι το μάτι του γυαλίζει από την επιθυμία και την αποφασιστικότητα, σε εκείνον που παίρνει γρήγορα τις κατάλληλες αποφάσεις ώστε να βάλει τη δική του σφραγίδα στο παιχνίδι, αντί να παρακολουθεί τις πρωτοβουλίες των άλλων.


Το ποδόσφαιρο είναι επιστήμη , πλέον.


Εάν θέλεις να προχωρήσεις, δεν αρκεί να το λες. Πρέπει και να το αποδεικνύεις, δείχνοντας σημασία στη λεπτομέρεια και με αυτοσυγκέντρωση σε κάθε στιγμή του αγώνα.


Μόνο έτσι παίρνεις νίκες στο Μουντιάλ και μετατρέπεις την απογοήτευση σε θετική ενέργεια.






ΠΗΓΗ::

http://www.antenna.gr/news/blogs/article/351900/erxontai-allages


Διαβάστε Περισσότερα...

Πάνω στη διαγώνιο του ελληνικού καλοκαιριού



Μαστροπαύλος Νίκος Γ. 



Διασχίζουμε την Ελλάδα με κατεύθυνση από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά: από το Πωγώνι της Ηπείρου ως την Κάσο στην αγκαλιά του Καρπάθιου πελάγους, με ενδιάμεσες στάσεις στην ενδοχώρα, στα νησιά και στα παράλιαΠάνω στη διαγώνιο του ελληνικού καλοκαιριού
Φωτογραφία:Νίκος Γ. Μαστροπαύλος
Η ουσία βρίσκεται στις άκρες. Και αυτή, η πιο μακριά γραμμή πάνω στο σώμα της ελληνικής επικράτειας, που ξεκινά από το Πωγώνι, διατρέχει σαν ερωτικό σκίρτημα τη ραχοκοκαλιά της, την Πίνδο, και βγαίνει στον Σαρωνικό, τις Κυκλάδες, την έρημο του Νότιου Αιγαίου μετά την Ανάφη και φτάνει μέχρι την απόμερη Κάσο, συνδέει δύο εντελώς διαφορετικά άκρα, δύο αισθαντικές όψεις του ελληνικού καλοκαιριού. Γιατί το καλοκαίρι πάει και στα βουνά. Εξάλλου, τα βουνά είναι το τέλος ή η αρχή - όπως θέλει να το δει κανείς - της θάλασσας. «Τα θεμέλιά μου στα βουνά (...) Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Αθω» λέει στο «Αξιον εστί» ο Ελύτης, ο ποιητής που μας εισήγαγε όσο κανείς άλλος στον χώρο του Αιγαίου.

Πανηγύρι με βαρύ πωγωνίσιο

Ψηλά, όμως, πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, το λένε αλλιώς. Αφουγκράσου το τραγούδι τους. Δεν είναι παραπονεμένα λόγια, αλλά αισθαντικά: «Γλυκοχαράζουν τα βουνά και οι όμορφες κοιμούνται / τα παλικάρια τα καλά στα ξένα τυραννιούνται»... Ο βαρύς πωγωνίσιος ηχεί διαφορετικά το μεσοκαλόκαιρο στα ψηλά βουνά. Δες τα κλώσματα του χορού πώς αλλάζουν τον Δεκαπενταύγουστο. Στην πλατεία της Καστάνιανης, στο πανηγύρι, δεν κοιμούνται οι όμορφες καθώς γλυκοχαράζουν τα βουνά και δεν τυραννιούνται στα ξένα τα παλικάρια τα καλά.

Χορεύουν, χαμογελούν και συνωμοτούν για το καλό της ζωής. Είναι μια ιεροτελεστία αναβάπτισης στους παλμούς της πωγωνίσιας ρίζας. Πάντα επιστρέφουν για τις διακοπές τους εδώ, ακριβώς για να μη διακόψουν το νήμα της ζωής τους. Και είναι αυτό ένα μυστήριο του καλοκαιριού, σε κάθε σημείο της διαγωνίου, από όπου περνά, σε στεριές ή θάλασσες.

Το παράπονο του κλαρίνου ηχεί παντού στις πλατείες των χωριών. Ολη η Ελλάδα είναι ένα απέραντο πανηγύρι τούτη την ακριβή ημέρα. Είναι αυτό που λεν οι «Χαΐνηδες» στην άλλη άκρη της διαγωνίου του ελληνικού καλοκαιριού, που ξεκινά από εδώ: «Θε μου, πόσο παράξενοι είν' οι δικοί μας τόποι / θλιμμένα τα τραγούδια μας και γελαστοί οι ανθρώποι». Είναι παντοδύναμοι οι τόποι που στην ατμόσφαιρά τους πλανώνται σε όμοιες αναλογίες η ομορφιά και ο καημός, η χαρά και το παράπονο. Δεν είναι αφημένοι στη μοίρα τους. Εκείνοι την κτίζουν περίτεχνα, όπως ήξεραν να κάνουν πάντα για τα τοξωτά γεφύρια, τα καλντερίμια, τις βρύσες, τα σπίτια τους. Από ενδημική πέτρα, σκληρή και ανθεκτική σαν σίδερο, θραύσμα των ψηλών βουνών. Ετσι μοιάζουν και οι άνθρωποι, ψηφίδες του μωσαϊκού των ψηλών βουνών.

Πώς γίνεται αυτό το σκληρό τοπίο να αποπνέει τόση ευαισθησία; Και αυτή η πέτρινη αψίδα στο Θεογέφυρο της Ζίτσας λες και γεφυρώνει τη σκληράδα με την ηρεμία. Τώρα αρχίζει να ηρεμεί και το ποτάμι που περνά από κάτω της. Ολον τον χειμώνα χτυπούσαν δυνατά οι φλέβες του νερού που έστελνε η καρδιά των βουνών. Τώρα είναι μια ήρεμη, δροσερή νότα, από τα πιο ωραία θερινά τοπία που μπορεί να συναντήσεις στη μεγάλη στεριά. Ολα χρωματισμένα από την ευαισθησία του λόρδου Βύρωνα - έχουμε ανάγκη τον ρομαντισμό του - που τραγουδούσε σιγανά στο «Προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ»:

«Ω Ζίτσα, από τον σύδεντρο και φουντωτό σου λόφο
χαριτωμένο και ιερό προβάλλει μοναστήρι.
Εκείθε όπου κι αν ρίξουμε το βλέμμα, επάνω, κάτω,
τριγύρω μας, τι χρώματα κάθε λογής, τι τόποι
με θέλγητρα μαγευτικά ξανοίγονται μπροστά μας!
Βράχοι, ποτάμια και βουνά και δάση, απ' όλα πλήθος,
και ένας γαλάζιος ουρανός δίνει αρμονία σ' όλα».

Ο Αχέροντας του επάνω κόσμου

Τα γεφύρια πάνω από τα ποτάμια μάς κρατούν δεμένους με τη διαδρομή μας, που τώρα περνάει πάνω από το τρίτοξο γεφύρι του Καλουτά για να καταλήξει στη Μονή Βυσικού για το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου. Ο Αχέροντας ήταν πάλι ένα άλλο, συμβολικό, γεφύρι που συνέδεε τον Επάνω με τον Κάτω Κόσμο. Τώρα, όμως, είναι ένα σύμβολο του καλοκαιριού στη στεριά, εδώ στις Πηγές του, στη Γλυκή της Θεσπρωτίας. Τα πόδια σου μουδιάζουν γλυκά από το κρύο νερό που αναβλύζει από τη Σπηλιά του Στοιχειού.

Το κρυστάλλινο, υδάτινο μονοπάτι οδηγεί όλο και πιο βαθιά στην ομορφιά. Κατάφυτες ορθοπλαγιές κατεβαίνουν ως τα άσπρα χαλίκια και συνεχώς στενεύει το πέρασμα που αφήνουν στο ποτάμι να περάσει. Στα πιο στενά σημεία ορθώνονται γκρίζοι βράχοι, με ελάχιστη βλάστηση, που κρύβουν τον ήλιο ακόμη και το μεσημέρι. Αυτό το τοπίο έπεισε ίσως τους αρχαίους να τοποθετήσουν εδώ τις πύλες του Αδη. Λάθος τους. Αν και το τοπίο είναι τόσο επιβλητικό, σε καμία περίπτωση δεν πείθει τον σημερινό επισκέπτη ότι μπορεί να αποτελεί είσοδο στον κόσμο του ερέβους και της λύπης. Μάλλον της χαράς, που προσωποποιείται στα τρία κορίτσια που «καλπάζουν» ενθουσιασμένα σηκώνοντας ένα ολόκληρο σύννεφο δροσοσταλίδες η καθεμία, που την περιβάλλει σαν φωτοστέφανο. Και μετά ακούγεται ο καλπασμός των αλόγων που τρέχουν στην κοίτη και τον αισθάνεσαι καθώς περνούν από κοντά σου και σε ραίνουν με μυριάδες μόρια του ποταμού.

Οσο προχωρείς, τόσο απολαμβάνεις τα νερά που αναβλύζουν από παντού, από κάθε σημείο των βράχων, σαν σιντριβάνια, τα φωτεινά γαλάζια χρώματα του νερού στα πιο βαθιά σημεία και όλες τις διαβαθμίσεις του πράσινου στις όχθες του φαραγγιού, ως το σημείο, το μοναδικό, όπου πρέπει να μπεις ως τον λαιμό στο νερό, για να συνεχίσεις ως το γεφύρι του Ντάλα. Εκεί οι Πηγές του Αχέροντα διασταυρώνονται με τη Σκάλα της Τζαβέλαινας, που ως τώρα παρακολουθούσε τον ρου του ποταμού από λίγο πιο ψηλά, που ανηφορίζει για το πολύ ατμοσφαιρικό για χίλιους λόγους Σούλι και τα βουνά του.

Της Τριχωνίδας το πέλαγος

Ποιος είπε ότι η Στερεά δεν έχει πέλαγος, μια «θάλασσα» πλατιά στην αγκαλιά των βουνών; Ετσι έλεγαν παλιά την Τριχωνίδα, Πέλαγος. «Πάει στο Πέλαγος» έλεγαν. Το ίδιο κάνεις και εσύ. Κάθεσαι στην όχθη, στο Ντουγρί, και βλέπεις τους σκιέρ να αυλακώνουν δυναμικά τον απέραντο καθρέφτη. Εσύ, όμως, αράζεις στα τραπεζάκια πάνω στο γρασίδι, κάτω από τα πλατάνια, και απολαμβάνεις τσίπουρο με τηγανητή αθερίνα που, άγνωστο πώς, μετακόμισε από τη θάλασσα στη λίμνη και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γεύσης της. Κολυμπά σε γλυκό νερό μόνο εδώ και σε μια άλλη λίμνη στη Γαλλία. Συνήθιζαν εδώ να αλευρώνουν αυτά τα μικρά ψαράκια με δικό τους αλεύρι από τους νερόμυλους, να τα περνούν δέκα δέκα στο ριγανόξυλο και να τα τηγανίζουν έτσι, μια αρμαθιά. Στη Μυρτιά είναι αραγμένο το θαλασσινό τρεχαντήρι με το οποίο ψαρεύουν με πυροφάνι και δίχτυ την αθερίνα. Και είναι αυτή μία από τις ξεχωριστές εικόνες της λίμνης, το λιόγερμα μέσα από το χρυσαφί «παράθυρο» των αιωνόβιων πλατανιών ή το βράδυ με τις φωτεινές χαρακιές του πυροφανιού να λικνίζονται στα ήρεμα νερά. Πρόγευση Αιγαίου.

Ο Ερως της Υδρας

Δεν βιαζόμαστε να βγούμε στο Αιγαίο πέλαγος, αλλά η πέτρινη Υδρα, σκαλοπάτι στον Σαρωνικό, είναι η θαλασσινή ηχώ των ορέων και πάνω στις πλαγιές της είναι χαραγμένα με πλακόστρωτα σκαλοπάτια τα ίχνη των ηπειρωτών γητευτών των σκληρών υλικών. Το πιο ψηλό βουνό της το λένε Ερως και φυσικά σε ελκύει να ανέβεις όσο πιο ψηλά μπορείς σε αυτό. Και, όπως συμβαίνει πάντα με τον έρωτα, όσο ανεβαίνεις, τόσο γεμίζουν τα μάτια σου εικόνες, χρώματα και αρώματα. Και εδώ, όσο ανεβαίνεις προς το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, λίγο πιο κάτω από την ψηλότερη κορυφή του νησιού, οι εικόνες της πολιτείας - άνθος της πέτρας και αυτή - μέσα στη μικρή αγκαλιά των βράχων, με τη θάλασσα να μοιάζει με αυλή της, είναι θεαματικές.

Αλλά και από κοντά, ο λαβύρινθος των σοκακιών και των σκαλοπατιών σε μαγεύει. Ολα, μα όλα, οδηγούν στην απόλαυση της Υδρας. Ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας χρωμάτισε στους πίνακές του τα μυστήρια του νησιού των καραβοκύρηδων. Τίποτε δεν έχει προκαλέσει τους ζωγράφους περισσότερο από τα αρχοντικά σπίτια, τις εκκλησιές, τα καμπαναριά, τις μάντρες, τα καλντερίμια της Υδρας που βγάζουν σε χαραμάδες θέας του λιμανιού με τις αραγμένες ψαρόβαρκες.

Αλλά αυτό που κυριολεκτικά σε συναρπάζει είναι το υδάτινο μονοπάτι που χαράζουν και αφήνουν πίσω τους σαν μίτο της Αριάδνης τα κάθε λογής σκάφη που πηγαινοέρχονται ή εισβάλλουν στο απίθανο σκηνικό της Υδρας. Μπαίνουν δυναμικά στη ζωή σου στο νησί, ιδιαιτέρως όταν διατρέχεις το δομημένο ή φυσικό μέτωπό του την ώρα του ηλιοβασιλέματος, από τα Κανόνια μέχρι το Καμίνι, το λιμανάκι που, κατά τον εραστή του ζωγράφο Χρίστο Καρά, μεταφέρει στους μοντέρνους καιρούς μας την ατμόσφαιρα της παλιάς Υδρας. Του νησιού που πέρασε μπροστά από τα μάτια της Σοφίας Λόρεν και των έκπληκτων θεατών της ταινίας «Το παιδί και το δελφίνι».

Πορεία σε Κλήμα Μήλου

Πλεούμενα πηγαινοέρχονταν εδώ ήδη από τη Μεσολιθική εποχή, κάπου δέκα χιλιάδες χρόνια πριν. Οι κάτοικοι του σπηλαίου Φράγχθι της Ερμιονίδας ανοίγονταν στην ανοιχτή θάλασσα για να πιάσουν μεγάλα, πελαγίσια ψάρια ή να προμηθευτούν τον μαύρο «χρυσό» της εποχής, τις πέτρες του οψιανού της Μήλου, για να φτιάξουν κοφτερά τέχνεργα. Αυτό το ιδιαίτερο σώμα του νησιού καθόρισε και τη φυσιογνωμία του. Οι πρώτοι πρωταγωνιστές των γαλάζιων ιστοριών του Αιγαίου έμπαιναν θριαμβευτικά στον κόλπο του Αδάμαντα για να αράξουν μπροστά στα Νύχια, ένα από τα δύο ορυχεία οψιανού στη Μήλο. Οπως μπαίνουν και σήμερα οι ταξιδιώτες με τα σύγχρονα, γρήγορα καράβια, τα άτια του μέλανος πόντου. Αφήνουν τις Αρκούδες, των βράχων τα αγάλματα, που λάξευσαν στην πέτρα η αρμύρα και ο αγέρας, και περνούν μπροστά από το Κλήμα, την πιο ωραία ζωγραφιά της Μήλου.

Το Κλήμα είναι ένα τσαλίμι της γης που είχε το προνόμιο να κρατήσει στην αγκαλιά της την Αφροδίτη της Μήλου, την πιο όμορφη γυναίκα που περπάτησε πάνω στον πλανήτη, αλλά και τις κατακόμβες, και τα γλυπτά του Παπάφραγκα και τη θερμή αμμουδιά στο Παλαιοχώρι, την καλύτερη για πολλούς παραλία του νησιού. Το κύμα χτυπά τις πολύχρωμες πόρτες των υπόσκαφων σπιτιών στο Κλήμα. Δεν ήταν πάντα θερινές κατοικίες όπως είναι τώρα, νεώρια. Τα έσκαψαν στο μαλακό σώμα της Μήλου για να ασφαλίζουν μέσα τις βάρκες τους. Αυτή η μέγιστη οικειότητα με τη θάλασσα τα κάνει τόσο γοητευτικά. Και βεβαίως τα χρώματα των θυρών τους, κόκκινο, θαλασσί, κίτρινο, πράσινο, παλέτα ιμπρεσιονιστή ζωγράφου. Η πιο πολύχρωμη εντύπωση από τη Μήλο.

Σαντορίνη, αέναη έκρηξη

Στην παγκόσμια πασαρέλα των νησιών του κόσμου, τις εντυπώσεις κερδίζει πάντα η Σαντορίνη. Θυμάμαι πάντα έναν αλχημιστή των χρωμάτων, τον Αλέκο Φασιανό, να λέει ότι οι άνθρωποι της εποχής του χαλκού που ζούσαν στο Ακρωτήρι, πρέπει να ήταν πολύ χαρούμενοι και ευτυχισμένοι που ξυπνούσαν αντικρίζοντας τις υπέροχες τοιχογραφίες που γέμιζαν τους τοίχους των σπιτιών τους - οι Κροκοσυλλέκτριες, τα Παγκράτια, η Γυμνόστηθη Γυναίκα, η Νεαρή Ιέρεια, ο Ψαράς, οι παραστάσεις κοντά στη Δεξαμενή Καθαρμών. Οντως, αυτή η συγκλονιστική Καλντέρα είναι μια απέραντη δεξαμενή καθαρμών της ματιάς σου. Δεν υπάρχει παρόμοιο τοπίο πάνω στη Γη. Και όπως συμβαίνει και με τα παντοδύναμα έργα τέχνης, συγκλονίζουν τον καθένα που θα σταθεί απέναντί τους, για τους δικούς του, ιδιαίτερους, λόγους. Κοιτάζεις σιωπηλός και όλο σου το είναι, η ιδεολογία σου, οι αξίες σου, ο πολιτισμός σου, βγαίνουν από μέσα σου και προβάλλονται πάνω τους. Φαντάσου τώρα να πλανάται στον γαλάζιο αιθέρα πάνω από την Καλντέρα η ενέργεια χιλιάδων ανθρώπων που στέκονται εκστατικοί απέναντί της. Αέναη έκρηξη ηφαιστείου...

Ολες οι αισθήσεις είναι τεταμένες καθώς βαδίζεις επάνω στο σώμα της Θήρας. Στο συγκλονιστικό μονοπάτι που διατρέχει το «φρύδι» της Καλντέρας - Φηρά, Φηροστεφάνι, Ημεροβίγλι, Οία - απολαμβάνεις την εικόνα της. Κάθετη γη κομμένη με μαχαίρι στο χρώμα του σιδήρου μέχρι κάτω τον μπλάβο από τα μεγάλα βάθη πόντο, και πάνω τους κρεμασμένα σαν τάματα κρουαζιερόπλοια, καμπυλόγραμμα κτίσματα που ισορροπούν στο χείλος της αβύσσου, δοξαστικά καμπαναριά και τρούλοι εκκλησιών. Το ρεύμα πηγαίνει προς την άκρη της Οίας, απέναντι στον ήλιο που πάει να βασιλέψει. Η γεύση, όμως, και η ευωδιά της Σαντορίνης πλανώνται και αποπλανούν στην πίσω μεριά της Καλντέρας, στην ηφαιστειακή γη των αμπελιών, του κρασιού, των χωραφιών με τη φάβα, τη συμπυκνωμένη ουσία της ντομάτας σε έναν μικροσκοπικό καρπό, τις λευκές μελιτζάνες. Α, και τα παγκράτια, τα κρινάκια της άμμου, που συνθέτουν ολόκληρα λιβάδια στην παραλία του Κολούμπου. Ισως από εκεί να τα αντέγραψε και ο ζωγράφος του Ακρωτηρίου που φιλοτέχνησε αυτή τη σύνθεση.

Τα μονοπάτια των ταξιδιών

Από την Εξω Γωνιά βλέπεις την Ανάφη να αναδύεται απέναντι, το όριο των νήσων γύρω από τη Δήλο και την πύλη της ερήμου του Νότιου Αιγαίου. Είχα την ευτυχία να ακούω τον σεβαστό καθηγητή Χρήστο Ντούμα να λέει: «Για πολλές από τις κατακτήσεις του ανθρώπινου μυαλού, τις οποίες πολλούς αιώνες αργότερα συστηματοποίησαν οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι της Ιωνίας, οι αρχές πρέπει να αναζητηθούν στους πρώιμους ναυτικούς, στους νησιώτες».  Οι άνθρωποι των νησιών μοιάζουν σαν κοχύλια κολλημένα στα βουνά. Είναι, όμως, πάντα έτοιμοι να φύγουν αλλά και να επιστρέψουν. Οπως και οι άνθρωποι των βουνών. Εξάλλου, και τα νησιά κορυφές ποντισμένων βουνών είναι. Να, ο Κάλαμος στην άκρη της Ανάφης είναι η άγρια κορυφή ενός βουνού. Είναι το ψηλότερο μονόπετρο της Μεσογείου μετά τον βράχο του Γιβραλτάρ. Ανεφάνη με θεϊκή εντολή του Απόλλωνα μέσα από το τρικυμισμένο πέλαγος για να βρουν λιμάνι οι Αργοναύτες που κινδύνευαν. Και σώθηκαν και πήρε από αυτό το ανέφαμα το όνομά της η Ανάφη. Και πάντα σε αυτά τα ιερά κορυφής λάτρευαν κάποιον θεό, παλιά τον Αναφαίο Απόλλωνα, τώρα την Παναγία του Καλάμου. Στη χάρη της, τον Δεκαπενταύγουστο, ξενυχτούν και πανηγυρίζουν εκεί ψηλά στο παλιό εκκλησάκι της, σαν μοναχικός αιγαιόγλαρος, μέχρι να ανατείλει ο ήλιος από τα βάθη της μεγαλύτερης ερήμου του Αιγαίου.

Μετά τον Κάλαμο δεν αναφαίνεται τίποτε. Μόνο η ερημιά και η πελαγίσια σιωπή. Τώρα είναι η στιγμή να βρεθείς ενώπιος ενωπίω με τη θάλασσα. Αυτό το αισθαντικό τετ α τετ είναι αυστηρώς προσωπικό και δεν αφήνει πίσω του κανένα ίχνος, εκτός από το αφρισμένο αυλάκι της πρύμνης του «Πρέβελης» της ΑΝΕΚ Lines, του μοναδικού που κάνει αυτή τη γραμμή. Τη στενή επαφή με το πέλαγος διακόπτουν μόνο δύο σημάδια στεριάς, δύο ερημονήσια, τα Διβούνια και η Χαμηλή. Αυτοί οι ερημίτες είναι η άκρη του πολύνησου της Κάσου, στο οποίο ανήκουν και τα Αρμάθια, που σε προϋπαντούν στο κατοικημένο σύμπαν του πολύ ιδιαίτερου Καρπάθιου πελάγους, στην πιο αυθεντική γωνιά του Αιγαίου.

Μια Αρμαθιά ιστορίες

Τα Αρμάθια είναι το χαϊδεμένο νησί του μελτεμιού, του μπονέντη όπως λένε εδώ τον καλό θερινό άνεμο που κίνησε τα μινωικά καράβια προς τα εδώ, προς ανατολάς. Το νησί τώρα είναι ακατοίκητο, αλλά κάποτε κίνησε και αυτό με τον τρόπο του έναν ολόκληρο εμπορικό στόλο, ίσα και με 100 ιστιοφόρα, που διέθετε η Κάσος. Τα καράβια φόρτωναν γύψο από τα ορυχεία που λειτουργούσαν εδώ και τον πουλούσαν στην Οδησσό, εξασφαλίζοντας έτσι έναν ανέξοδο πλου προς αναζήτηση ναύλου. Ξημεροβραδιάζονταν εδώ οι εργάτες των ορυχείων, τα πληρώματα των καραβιών και των σφουγγαράδικων καϊκιών από την Κάλυμνο, οι ξωμάχοι που είχαν εδώ τα χωράφια και τους στάβλους τους. Ισως όλα αυτά να μην είχαν καμιά σημασία για τον επισκέπτη, αν η αύρα τους δεν πλανιόταν πάνω από αυτόν τον παράδεισο της μοναξιάς, της ηρεμίας, του καθαρού θαλασσί, της άμμου και του καταιγιστικού φωτός. Οι δύο αμμουδιές του, τα εκτεταμένα Μάρμαρα και το μικρότερο Καραβοστάσι, είναι από τις ωραιότερες που μπορεί να λουστεί ο περιηγητής στη μεγάλη θάλασσα των πολιτισμών. Ερχεται από το μεγάλο νησί με το ωραίο σκάφος «Πριγκίπισσα της Κάσου».

Πανηγύρι στην Αγονη Γραμμή

Εδώ η πορεία είναι πάνω στο τόξο της λύρας. «Τ' άστρα δεν βασιλεύουνε, μα η μέρα τα σκεπάζει / ποιος έχει πόνο στην καρδιά και δεν αναστενάζει» τραγούδησε κάποια στιγμή ο γερο-Σάββας. Κι εδώ ο πόνος είναι πάλι της ξενιτιάς, αφού οι Κασιώτες μεγαλώνουν απέναντι στη γραμμή του ορίζοντα με ανοιχτή την πρόσκληση των ταξιδιών. Αυτοί έρχονται και ξαναέρχονται εδώ για να πάρουν την ευλογία της μικρής πατρίδας για να φύγουν ξανά. Στο μεταξύ, επισημοποιούν τελετουργικά το ετήσιο προσκύνημά τους στο πανηγύρι της Πέρα Παναγιάς τον Δεκαπενταύγουστο.

Τα πανηγύρια και οι γάμοι στην Κάσο είναι ό,τι πιο αυθεντικό μπορεί να ζήσει κανείς στη συλλογική ζωή μιας παραδοσιακής ομάδας περίκλειστης από τη θάλασσα. Τρώνε όλοι μαζί, οι ιθαγενείς και οι ελάχιστοι ξένοι επισκέπτες, αυτά που μαγειρεύουν μόνον άνδρες στα ξύλα σε μεγάλα καζάνια, που τυροκομούν οι βοσκοί και επίσης σερβίρουν άνδρες που φορούν άσπρες ποδιές. Oμως τα φημισμένα μικροσκοπικά ντολμαδάκια τα τυλίγουν, ειδικά στο πολυάνθρωπο πανηγύρι της Παναγίας, δεκάδες γυναίκες αποβραδίς. Τα ντολμαδάκια είναι ένα από τα τέσσερα μέρη του παραδοσιακού πιάτου των δημόσιων συμποσίων. Τα άλλα είναι το επίσης φημισμένο κασιώτικο πιλάφι με την κανέλα, που είναι αξιοθέατο και όταν το μαγειρεύουν, το κρέας ρολό ή κοκκινιστό και οι τηγανητές πατάτες με χοντρό θαλασσινό αλάτι από τα Αρμάθια. Μετά γλεντούν, συνομιλούν με μαντινάδες που συντείνουν στο υψηλότερο σημείο του κεφιού και χορεύουν αέρινη σούστα και αισθαντικό ζερβό χορό.

Τα γλέντια ξεσπούν συχνά στο θερινό μέτωπο στο Φρυ, από το πολύ γραφικό λιμανάκι της Μπούκας όπου αρχίζουν και τελειώνουν οι ημέρες και οι νύχτες του καλοκαιριού, μέχρι το παλιό λιμάνι του Εμπορειού, όπου υπάρχει η μοναδική μικρή παραλία μέσα στον οικισμό. Εκεί συχνά το μεσημεριανό φαγητό μετά το μπάνιο καταλήγει σε γλέντι και καθώς ο ήλιος χρωματίζει τα νησιά απέναντι, τη Μακρά, τα Αρμάθια, τη Λύτρα, οι γλεντιστές με το αλάτι του Καρπάθιου ακόμη πάνω τους, φέρνουν στο τραπέζι και άλλους καημούς εκτός από εκείνον της ξενιτιάς: «Μπαρμπούνι μου της θάλασσας κι ολόχρυσό μου ψάρι / αφού εγώ σε αγαπώ, ποιος άλλος θα σε πάρει;». Ερχονται κι αυτοί που πήγαν στην ωραία παραλία της Χελάτρου στον Νότο ή στα δύο μοναστήρια, τον Αγιο Μάμα και τον Αϊ-Γιώργη, τον χαϊδεμένο άγιο των Κασιωτών, ή έκαναν βόλτα στα ατμοσφαιρικά σοκάκια της Αγίας Μαρίνας, και το γλέντι στο τέρμα της Αγονης Γραμμής καλά κρατεί...

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014.
Διαβάστε Περισσότερα...

Διεξαγωγή εσπερίδας για προβλήματα Δωδεκανησίων

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ  ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΑΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
ΑΘΗΝΩΝ – ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Υψηλάντου 143-145, 18535 ΠΕΙΡΑΙΑΣ  ΤΗΛ, 6972264011

Πειραιάς, 10 Ιουνίου 2014

Προς / Κοιν:  Ως Πίνακα αποδεκτών

Θέμα: Διεξαγωγή εσπερίδας για προβλήματα Δωδεκανησίων

                     Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας μας, στα πλαίσια της συσπείρωσης και κοινής δράσης των μελών της παροικίας μας, συνεχίζει  την πραγματοποίηση ενημερωτικών συγκεντρώσεων με την διεξαγωγή εσπερίδας για την προβολή των προβλημάτων και των αντιστοίχων προτάσεων επίλυσής των, αρμοδιότητας Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου.

            Η εσπερίδα  θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 17/6 και ώρα 7.30μμ στην Δωδεκανησιακή Εστία  (Υψηλάντου 143-145),  με βασικό ομιλητή τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου,  συμπατριώτη μας        
κ. Νίκο Ζωϊδη.

         Παρακαλούνται οι αποδέκτες του παρόντος, να μας τιμήσουν με την παρουσία τους και να αποστείλουν σε ηλεκτρονική μορφή, θέσεις /  απόψεις / ερωτήσεις /  προτάσεις  τους, σχετικά με θέματα αρμοδιότητας του Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου,  ώστε η όλη διαδικασία να γίνει όσο το δυνατό αποτελεσματικότερη.

    
Με εκτίμηση

             Ο Πρόεδρος                                          Η Γεν. Γραμματέας

       Γιάννης Φραγκούλης                              Λιάνα Μαυρή-Κορκόνδειλα


ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΓΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
  • οι βουλευτές Δωδεκανήσου και Πειραιά
  • ο Περιφερειάρχης Αιγαίου και τα  μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου
  • οι Δήμαρχοι Δωδεκανήσου και Πειραιά
  • τα  Διοικητικά Συμβούλια των Παροικιακών Φορέων Αττικής

ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΓΙΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
     -    ΜΜΕ
Διαβάστε Περισσότερα...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ


Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων α/βάθμιας εκπαίδευσης ευχαριστεί θέρμα τον κ.Περσελή Κων/νό του Δημητρίου για την ευγενική προσφορά του δαπέδου ασφαλείας στο νηπιαγωγείο Φρύ - Αρβανιτοχωρίου .
Ευχόμαστε αυτή η αξιέπαινη κίνηση να βρει και άλλους μιμητές .


         Για το Δ.Σ του Συλλόγου
       Η Πρόεδρος
      Γέμελα Ειρήνη





ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ,ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ Η ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΑΓ.ΜΑΡΙΝΑΣ ΚΑΣΟΥ 

,ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ Κο Α.ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ 

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ 


ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΣΤΙΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ Ν/Γ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ 

ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2013-14,ΜΕ ΤΗ ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΤΟΥ Ν/Γ 

,ΟΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ.


ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΓΕΝΕΙΑΔΟΥ

Νηπιαγωγός
Διαβάστε Περισσότερα...

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Αν δεν το διασκεδάζεις...





Προτού μπούμε στη διαδικασία να σχολιάσουμε τον αγώνα της Εθνικής μας ομάδας με την Κολομβία, θα πρέπει να δούμε με απλή ματιά την καθημερινότητα μας.



Πότε κάνουμε λάθη ; Πότε δίνουμε δικαιώματα ; Συνήθως, όταν είμαστε σφιγμένοι και φοβισμένοι.
Ε, κάντε μία προσομοίωση του αγώνα της Ελλάδας με ότι έχετε ως εμπειρία ζωής από τα δικά σας βιώματα και θα πάρετε την απάντηση για το τελικό 3-0, την βαριά ήττα της πρεμιέρας των υποχρεώσεων μας στην τελική φάση του Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Οι διεθνείς μας ήθελαν όσο τίποτα άλλο την επιτυχία, αλλά, τους έπνιξε το άγχος, ήταν φανερό ότι μετά και από την απουσία του Φαλκάο είχαν δημιουργηθεί προσδοκίες που λειτούργησαν επιβαρυντικά στη ψυχολογία των διεθνών μας, οι οποίοι έτσι ή αλλιώς μπήκαν στο γήπεδο όχι για να διασκεδάσουν και να χαρούν την  εμπειρία αλλά με διάθεση νίκης.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, στο ποδόσφαιρο, ισχύει ότι πρώτα μαθαίνεις να ευχαριστιέσαι και μετά παίρνεις το αποτέλεσμα.
Η Κολομβία μπήκε αεράτη και με τη συμπαράσταση 50.000 φιλάθλων της, σε κανένα σημείο του αγώνα δεν έδειξε ότι φοβόταν τη ροή του, πως είχε αμφιβολίες ότι θα έπαιρνε αυτό που ήθελε.
Τρέχαμε πίσω από το σκορ, αλλά, με λάθη που δεν πρέπει να γίνονται σε αυτό το επίπεδο, αναγκασθήκαμε να φύγουμε με σκυμμένα κεφάλια.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι μία σύνθετη υπόθεση, όπου πρέπει να είσαι το ίδιο έτοιμος ψυχολογικά όσο και αγωνιστικά. Αν σε έναν από τους δύο τομείς υστερείς, έχεις θέμα. Όπως φάνηκε στο Μπέλο Οριζόντε, άλλωστε...
Η Κολομβία μας πόνεσε, αλλά, αν δε διορθώσουμε τη διαδικασία προσέγγισης του αγώνα, ώστε να δείχνουμε στους αντιπάλους ότι όχι μόνο θέλουμε αλλά και πιστεύουμε, θα μείνουμε και πάλι εκτεθειμένοι , οπότε θα φανούν οι συγκεκριμένες αδυναμίες που έχουμε και θα μείνουμε να λέμε ότι μπορούσαμε, αλλά, δεν τα καταφέραμε....

Διαβάστε Περισσότερα...

Ευθ. Λέκκας: «Εχουμε να κάνουμε με μια ευνοϊκή σεισμική δραστηριότητα»


Λέκκας Ευθύμιος

«Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι στην κόψη του ξυραφιού. Οι πιστώσεις για τη λειτουργία τους έχουν μειωθεί δραματικά. Η πρόσφατη κρίση στα ΑΕΙ ήταν οικονομική και αξιών. Προσπάθησαν πολλά κέντρα αποφάσεων να διασύρουν τα ΑΕΙ. Ο διασυρμός αυτός ήταν τραγικός και πέρα από κάθε δεδομένο».
Αυτό δηλώνει, σε συνέντευξή του στη «δ», ο καθηγητής Γεωλογίας και σεισμολόγος κ. Ευθύμιος Λέκκας με αφορμή και τη διεξαγωγή της Συνόδου των Πρυτάνεων των Ελληνικών Πανεπιστημίων στη Ρόδο στο διάστημα από τις 25 έως τις 29 Ιουνίου.
«Έχουν προβληθεί σε μεγέθυνση μόνο τα αρνητικά στοιχεία. Τα ΑΕΙ έχουν τεράστιες δυνατότητες για την διεξαγωγή ερευνών και την εφαρμογή τους. Έχουμε να κάνουμε με μια απαξίωση που γενικεύτηκε. Ήταν μια λαϊκίστικη προσέγγιση. Δεν αναδείχθηκαν τα θετικά στοιχεία των ελληνικών πανεπιστημίων», τονίζει ο κ. Λέκκας.
Ο καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών αναφέρεται και στην παρουσίαση της μελέτης που έχει εκπονηθεί με αφορμή τα πλημμυρικά φαινόμενα, που έπληξαν τη Ρόδο.
Σε ερώτηση σχετικά με τη σεισμική δραστηριότητα, ο κ. Λέκκας δηλώνει:
«Με αυτούς τους σεισμούς εκτονώνονται δηλαδή οι τάσεις που υπάρχουν στο υπέδαφος. Έτσι απομακρύνεται το ενδεχόμενο ενός μεγάλου σεισμού».
Η συνέντευξη του κ. Ευθύμιου Λέκκα, αναλυτικά:
• Πώς σχολιάζετε τη σεισμική δραστηριότητα που παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες και στα Δωδεκάνησα;
Πραγματικά τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται μια ασθενής σεισμική δραστηριότητα που εντοπίζεται στην περιοχή της Καρπάθου και της Κάσου. Αντιπροσωπεύεται από μικρούς σεισμούς της τάξεως των 3,5-4,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, έχει επίκεντρο στον υποθαλάσσιο χώρο και είναι σεισμικότητα που εκδηλώνεται πάνω στο ελληνικό σεισμικό τόξο.
• Θεωρείτε πως είναι φυσιολογικά τα φαινόμενα αυτά;
Θεωρώ πως είναι φυσιολογικά γεγονότα. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Δείχνουν πως είμαστε στα όρια του ελληνικού τόξου. Αυτή η δραστηριότητα είναι ευνοϊκή για μας δεδομένου ότι απελευθερώνονται πολλές δυνάμεις που συσσωρεύονται στο υπέδαφος. Με αυτούς τους σεισμούς εκτονώνονται δηλαδή οι τάσεις που υπάρχουν στο υπέδαφος. Έτσι απομακρύνεται το ενδεχόμενο ενός μεγάλου σεισμού.
• Θεωρείτε πως θα υπάρξει συνέχιση της σεισμικής δραστηριότητας;
Νομίζω πως θα υπάρξει συνέχιση για μια εβδομάδα περίπου αλλά με τέτοια μεγέθη και όχι μεγαλύτερα. Αυτό ενισχύει ακόμη περισσότερο την άποψη ότι έχουμε να κάνουμε με μια ευνοϊκή σεισμική δραστηριότητα. Θα θέλαμε να συνεχίσει για μια εβδομάδα ακόμη. Έτσι απομακρύνεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό το ενδεχόμενο μιας μεγάλης δόνησης.
• Δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνεχίζουν να υποστηρίζουν πως θα εκδηλωθεί μεγάλος σεισμός.
Είναι και αυτή μια προσέγγιση, που όμως διαψεύδεται με τη σεισμική δραστηριότητα που υπάρχει. Λίγες φορές έχουμε μεγάλες δονήσεις που ακολουθούν μικρή σεισμική δραστηριότητα. Οι μεγάλοι σεισμοί εκδηλώνονται «μια και έξω».
• Πριν λίγο καιρό σεισμική δραστηριότητα ενεργοποίησε το ρήγμα της Ανατολίας. Μπορεί να επηρεαστεί η περιοχή μας;
Από ό,τι έχουμε παρατηρήσει, το ρήγμα της Ανατολίας δεν μπορεί να επηρεάσει τα Δωδεκάνησα. Είναι ανεξάρτητη τεκτονική δομή που δεν μπορεί να επηρεάσει τα νησιά μας. Ενδεχομένως επηρεάζει την κεντρική Ελλάδα, τα Ιόνια νησιά και την Αττική.
• Πριν λίγες ημέρες έγινε στη Ρόδο η παρουσίαση των προτάσεων του τμήματος Δωδεκανήσου του ΤΕΕ για τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας που θα πρέπει να γίνουν στη Ρόδο. Ποια είναι η άποψή σας;Εμείς έχουμε εκπονήσει μια μεγάλη έρευνα σχετικά με τα ρέματα στη Ρόδο. Η παρουσίασή της θα γίνει την επόμενη εβδομάδα στο νησί. Εκτιμώ πως θα πρέπει να γίνει επικαιροποίηση των μελετών που έχουν εκπονηθεί. Είναι αναγκαίο να συνεργαστώ για το θέμα αυτό με τον περιφερειάρχη κ. Γιάννη Μαχαιρίδη και τον δήμαρχο κ. Στάθη Κουσουρνά. Η μελέτη που εκπονήσαμε είναι προϊόν δυο μεταπτυχιακών διατριβών που έγιναν μετά το Νοέμβριο και τα αποτελέσματά της είναι σημαντικά.
• Ποιος εκπόνησε τη μελέτη;
Εγώ ήμουν ο επιστημονικός υπεύθυνος. Συμμετείχαν μηχανικοί από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Πολυτεχνείο. Έλαβαν μέρος και δύο μεταπτυχιακοί φοιτητές που έκαναν το διδακτορικό τους. Τα αποτελέσματα είναι σημαντικά και εντυπωσιακά.
Αναφερθήκατε στα ρέματα. Μπορείτε να αναφερθείτε σε κάποια από τα στοιχεία που έχουν προκύψει από τη μελέτη;
Θα προκύψουν τα στοιχεία από την παρουσίαση της μελέτης την επόμενη εβδομάδα. Θα πρέπει να σας αναφέρω πως στο διάστημα από τις 25 έως τις 29 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί στη Ρόδο η σύνοδος των πρυτάνεων των Ελληνικών Πανεπιστημίων.
• Θα παρουσιάσετε εισήγηση στη σύνοδο των πρυτάνεων;
Πέρα από τα προβλήματα της Παιδείας και των ΑΕΙ θα ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό για τη Ρόδο και τα άλλα νησιά. Θέλω να παρουσιάσω στους πρυτάνεις τα Δωδεκάνησα έτσι όπως δεν τα ξέρουν. Θα γίνει η παρουσίαση με διαφορετική ματιά από κάποιον που ξέρει το νομό και τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα.
• Ποια είναι τα προβλήματα που θα κυριαρχήσουν στη σύνοδο των πρυτάνεων;
Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι στην κόψη του ξυραφιού. Οι πιστώσεις για τη λειτουργία τους έχουν μειωθεί δραματικά. Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών βλέπουμε πως τα κονδύλια έχουν μειωθεί στο ένα τέταρτο. Η ανώτατη εκπαίδευση κινδυνεύει. Κινδυνεύουν οι υποδομές. Κάνουμε απεγνωσμένες προσπάθειες ώστε να χρηματοδοτούνται τα ΑΕΙ από τις έρευνες που κυρίως τους αναθέτουν ξένα πανεπιστήμια.
Αυτό φανερώνει την ποιότητα των ελληνικών πανεπιστημίων. Η πρόσφατη κρίση στα ΑΕΙ ήταν οικονομική και αξιών. Αυτό που με πείραξε ήταν το γεγονός ότι προσπάθησαν πολλά κέντρα αποφάσεων να διασύρουν τα ελληνικά πανεπιστήμια. Ο διασυρμός αυτός ήταν τραγικός και πέρα από κάθε δεδομένο. Πρόβαλαν σε μεγέθυνση μόνο τα αρνητικά στοιχεία. Τα ΑΕΙ έχουν τεράστιες δυνατότητες για την διεξαγωγή ερευνών και την εφαρμογή τους.
Έχουμε να κάνουμε με μια απαξίωση που γενικεύτηκε. Ήταν μια λαϊκίστικη προσέγγιση. Δεν αναδείχθηκαν τα θετικά στοιχεία των ελληνικών πανεπιστημίων.
• Θεωρείτε πως η αλλαγή στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας θα λύσει προβλήματα ή θα οξύνει την κατάσταση;
Πιστεύω πως θα λύσει προβλήματα. Χάρηκα από τη διαδικασία γιατί ο νέος υπουργός Παιδείας κ. Α. Λοβέρδος είναι άνθρωπος χαρισματικός που προέρχεται από τον πανεπιστημιακό χώρο. Μπορεί να αντιληφθεί τι γίνεται στο χώρο. Πιστεύω πως θα συμβάλει για να βγουν τα πανεπιστήμια από την κρίση. Εύχομαι όταν θα αρχίσει η σύνοδος των Πρυτάνεων να έρθει στη Ρόδο για να δώσει το στίγμα μιας νέας πολιτικής.
• Από τη μελέτη για τα ρέματα στη Ρόδο αναδεικνύονται τα προβλήματα;
Αναδεικνύονται τα προβλήματα και γίνονται προτάσεις. Το θέμα δεν είναι να διαμαρτυρόμαστε και να λέμε πως δεν γίνεται τίποτε. Θα πρέπει να έχουμε πάντοτε προτάσεις που να είναι υλοποιήσιμες να συμβαδίζουν με το πνεύμα και τις δυνατότητες της εποχής. Πρέπει να είναι συμβατές με το περιβάλλον γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διαδικασία που έχει άμεση σχέση με το περιβάλλον. Τα ρέματα και τα πλημμυρικά φαινόμενα είναι πρωτεύον στοιχείο του περιβάλλοντος. Πρέπει να υπάρχει ειδική προσέγγιση λοιπόν ώστε να μην διαταράσσεται το περιβάλλον.
• Μετά την παρουσίαση της μελέτης θα έρθετε σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές για να δείτε τι μπορεί να γίνει;
Ναι, οπωσδήποτε. Οι προτάσεις μας είναι υλοποιήσιμες. Θα μας ενδιέφερε να βρίσκουν τόπο και να υλοποιηθούν.
• Έχουν προγραμματιστεί δράσεις από τον ΟΑΣΠ στη Ρόδο;
Έχουν προγραμματιστεί δράσεις από τον ΟΑΣΠ. Ως εκπρόσωποίτου έχουμε έρθει πολλές φορές στη Ρόδο. Μετά το Φεβρουάριο η δραστηριότητα του εστιάστηκε κυρίως στα Ιόνια νησιά και κυρίως στην Κεφαλλονιά όπου υπήρχε πολύ δουλειά. Τα πράγματα εκεί ήταν πολύ κρίσιμα. Εστιάσαμε μόνο στα Ιόνια νησιά για να μπορέσουμε να διαχειριστούμε όσο καλύτερα μπορούσαμε την κατάσταση.
Διαβάστε Περισσότερα...