Το μεγαλεπήβολο σχέδιο διασύνδεσης όλων των νησιών με το ηλεκτρικό ηπειρωτικό σύστημα της χώρας παρουσίασε ο Διαχειριστής του Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΣΜΗΕ) στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής.
Η στόχευση του σχεδίου είναι πολύ συγκεκριμένη και αφορά στο «κλείσιμο» αυτόνομων σταθμών παραγωγής που λειτουργούν στα νησιά και είναι ιδιαίτερα ενεργοβόροι και ρυπογόνοι αλλά και στην απορρόφηση της ενέργειας που θα παράγεται από μονάδες ΑΠΕ.
Το σχέδιο εξυπηρετεί και τον εθνικό στόχο για 20% εξοικονόμηση ενέργειας και 20% παραγόμενη ενέργεια από ΑΠΕ μέχρι το 2020, ωστόσο για να υλοποιηθεί απαιτείται η αναβάθμιση του ηπειρωτικού συστήματος με την ενίσχυση και κατασκευή νέων Κέντρων Υπερυψηλής Τάσης και νέων γραμμών μεταφοράς. Απαιτείται επίσης η… συγκατάβαση των τοπικών κοινωνιών καθώς πολλές φορές οι αδειοδοτήσεις κολλούν στις προσφυγές στο ΣτΕ, πολιτική βούληση και κονδύλια.
Ο ΔΕΣΜΗΕ προχώρησε στον σχεδιασμό του λαμβάνοντας υπόψη και τις επενδυτικές προτάσεις που έχουν υποβληθεί για ΑΠΕ στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) και αφορούν σε νέα χερσαία και υπεράκτια αιολικά πάρκα του Αιγαίου συνολικής ισχύος 4.700 ΜW.
Για τη περιοχή μας προτείνεται:
ΚΡΗΤΗ – ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ
Στάδιο 1: Διασύνδεση Κρήτης με το Διασυνδεμένο Σύστημα.
Προβλέπει διασύνδεση της Κρήτης με το Διασυνδεμένο Σύστημα μέσω του ΚΥΤ Μεγαλόπολης, με υπόγειο καλώδιο και στη συνέχεια με υποβρύχιο καλώδιο συνεχούς ρεύματος, συνολικού μήκους 250 χιλιομέτρων. Προαπαιτούμενο είναι η ολοκλήρωση της επέκτασης του δικτύου 400 kV προς την Πελοπόννησο (κατασκευή του ΚΥΤ Μεγαλόπολης και σύνδεση με ΚΥΤ Πάτρας και ΚΥΤ Κουμουνδούρου μέσω Κορίνθου).
Ο ΔΕΣΜΗΕ εξετάζει δύο εναλλακτικά σενάρια. Το πρώτο αφορά στη διατήρηση των τοπικών σταθμών σε θερμική εφεδρεία, δηλαδή τη διατήρηση του παραγωγικού δυναμικού του νησιού ώστε να διασφαλιστεί η τροφοδοσία του νησιού ακόμα και μετά την ολοκλήρωση της διασύνδεσης. Κι αυτό λόγω του μεγέθους του τροφοδοτούμενου φορτίου, του μεγέθους και της οικονομίας του νησιού σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η διασύνδεση Πελοποννήσου – Κρήτης διέρχεται από πολύ μεγάλα βάθη.
Το δεύτερο σενάριο κάνει λόγο για διατήρηση τοπικών σταθμών παραγωγής σε ψυχρή εφεδρεία καθώς το δυναμικό ΑΠΕ στην Κρήτη είναι πολύ υψηλό και το επενδυτικό ενδιαφέρον για αιολικά είναι τόσο υψηλό, που η ισχύς τους θα υπερκαλύπτει την ενεργειακή κατανάλωση του νησιού. Αν αυτά τα έργα υλοποιηθούν ίσως κριθεί αναγκαία η διακοπή λειτουργίας των τοπικών σταθμών παραγωγής. Εκτιμάται ωστόσο ότι ίσως κριθεί αναγκαία η κατασκευή δεύτερης διασύνδεσης προς το ηπειρωτικό σύστημα με διαφορετικό σημείο σύνδεσης και άλλη όδευση.
Στάδιο 2: Διασύνδεση Δωδεκανήσων με Κρήτη, μέσω των νησιών Κάσου και Καρπάθου, με κατάληξη στη Ρόδο. Η διασύνδεση επεκτείνεται μέσω Νισύρου προς Κω και εν συνεχεία προς Αστυπάλαια, Κάλυμνο και Λέρο. Η διασύνδεση προτείνεται να γίνει με υποβρύχιο καλώδιο εναλλασσόμενου ρεύματος συνολικού μήκους 450 χιλιομέτρων και παρέχεται η δυνατότητα απορρόφησης συνολικής ισχύος από αιολικά έως 700 MW.
Στάδιο 3: Διασύνδεση Δωδεκανήσων με Διασυνδεμένο Σύστημα. Εξετάζεται η απ’ ευθείας διασύνδεση της Κω με την Αττική (ΚΥΤ Αχαρνών) λόγω του μεγάλου επενδυτικού ενδιαφέροντος για ανάπτυξη αιολικών στην περιοχή Κω – Κάλυμνου – Αστυπάλαιας.
ΣΚΥΡΟΣ
Περιλαμβάνει διασύνδεση μέσω Εύβοιας, με την εγκατάσταση συνδέσμου συνεχούς ρεύματος μεταξύ ΚΥΤ Λάρυμνας – Σκύρου με υποβρύχια και υπόγεια καλωδιακά τμήματα συνολικού μήκους 154 χιλιομέτρων για την απορρόφηση συνολικής αιολικής ισχύος 333 MW των αιολικών.
Πηγή: ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
