Μεαλος ηταν ο σεισμος, σε ενταση, και βαθος,μα ητανε πρωταπριλια, και πηραμε το λαθος.
Ουλα τα πιατα σπασασι, απου 'τον εις τα ραφια,
εις τα πλακακια πεσασι, κι' εινησα κομαδια.
Πιατελλες, βαζα, γυαλικα, απου 'χασιν αξια,
που 'ρταν απου την Αιγυφτο, κι' αλλα που τη Ρουσία.
Εσπασα τα παλια κανια, κι' ουλοι οι μαστραπαες,
που δε τις αοραζασι, του κοσμου οι παραες.
Πεντ'-εξι παλιοσωρουχα, μια παλιοποκαμισα,
με το σεισμον επεσασι, στο πατο κι' εσκορπισα.
Κι' αλλα μου 'πλωσα στο σχοινι, κι' αλλοι πουζοελουσα,
εβλεπα τ' ασπρα σωβρακα, και τα πατοκοπουσα.
Νικολαος Β. Παπαγεωργιου
Ν.Υ., Παρασκευη, 1η Απριλιου 2011
