Τέτοιες μέρες που ζούμε η χώρα μας δεν αντέχει να χάνει ανθρώπους που δίνουν έμπνευση και με τα έργα τους βοηθούν την «κάθαρση» της ψυχής μας. Τέτοιος καλλιτέχνης ήταν ο Νίκος Παπάζογλου. Λίγες μέρες μετά από τον χαμό του φίλου και παλιού του συνεργάτη, Μανώλη Ρασούλη, ο Νίκος Παπάζογλου άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 63 ετών.Παρακάτω δημοσιεύουμε μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει το 2005 ο Νίκος Παπάζογλου στον συμπατριώτη μας Αντώνη Εμμ. Καραγιαννάκη και την εφημερίδα ''ΤΑ ΝΕΑ''
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2005
ΣΥΝΘΕΤΗΣ - ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ
Πιστεύει ότι το έντεχνο λαϊκό τραγούδι πρέπει να ανασυνταχθεί και να κάνει μια μαζική επίθεση. Παράλληλα υποστηρίζει ότι δεν έχει καμιά δουλειά στο Ηρώδειο. Για τη μουσική του μέσα από το μπαγλαμαδάκι λέει ότι είναι διστακτική, καμιά φορά με λαθάκια, αλλά σίγουρα με πραγματικό λόγο ύπαρξης. Είναι ο Νίκος Παπάζογλου.
Πότε Βούδας, πότε Κούδας;
Θέλω και τα χέρια του Βούδα και τα πόδια του Κούδα.
H μουσική μέσα από το μπαγλαμαδάκι του Νίκου Παπάζογλου;
Διστακτική, καμιά φορά με λαθάκια, αλλά σίγουρα με πραγματικό λόγο ύπαρξης.
Τι σας αγγίζει περισσότερο σ' ένα τραγούδι;
Το ίδιο, φυσικά, μ' εκείνη την απαράμιλλη τέχνη να ξεπερνάει κάθε φυσικό εμπόδιο και να μπαίνει στην ψυχή.
Ποιες φωνές νιώθετε ότι σας έχουν επηρεάσει;
Του νουνού μου, της μαμάς μου, του μπαμπά μου.
Τι μετράει περισσότερο για εσάς στη ζωή;
Τα χέρια που σου απλώνονται όταν κουραστείς στην ανηφόρα και όλα γίνονται ξαφνικά εφικτά.
H Θεσσαλονίκη με δυο λόγια;
Μια πόλη που την ανακάλυψε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος πηγαίνοντας προς βορράν στις «Νέες Χώρες» που λένε... Βέβαια εμένα είναι το χωριό μου!
... ενώ η Αθήνα;
Την έχετε κάνει κουκλάρα.
Αξέχαστη συναυλία;
Στο ηφαίστειο της Νισύρου, της δεύτερης πατρίδας μου.
Εμφανίσεις στο εξωτερικό;
Θέλω την άλλη φορά που θα πάω στην Αυστραλία να παίξω και στα Φίτζι εκφράστηκαν παράπονα από την ομογένεια εκεί.
Το έντεχνο λαϊκό τραγούδι σήμερα;
Πρέπει να ανασυνταχθεί και να κάνει μια μαζική επίθεση - αντάρτικο πάντα -, γιατί με τακτικές αντιπαραθέσεις δεν υπάρχει ελπίδα.
Αγαπημένος σας στίχος;
Να πάω όρτσα πνίγομαι
σταβέντο δεν γλιτώνω
μα να το ρίξω στη στεριά
πάλι το μετανιώνω.
Ο Αύγουστος...
Ένα τραγούδι φτιαγμένο με έμπνευση τη νεογέννητη κόρη μου ('78) αφενός και το ιδανικό θηλυκό αφετέρου.
Γιατί όχι με τον Σαββόπουλο στο Ηρώδειο;
Δεν έχω καμιά δουλειά στο Ηρώδειο. Θα 'θελα να σας δείξω την επιστολή που μου στείλανε όταν το ζήτησα να παίξω μετά τον μεγάλο σεισμό που έβγαλε τον Λυκαβηττό «εκτός» για χρόνια.
Μανώλης Ρασούλης...
Φίλος αγαπημένος.
Ο μοναχός ο άνθρωπος;
Βυθομετρά με σκαντάγιο την ψυχή του, γιατί δεν έχει άλλο τρόπο ναυτιλίας.
ΠΑΟΚ, Άρης, Ηρακλής...
Μπιζίμ ΠΑΟΚ και μ' έναν ομάτ.
Ποιους νομίζετε ότι αγγίζουν τα τραγούδια σας;
Όποιους τους αρέσει το στρίμωγμα, ο συνωστισμός και το αλληλοσκούντημα μέσα σε ένα πνεύμα μέθεξης, διασκέδασης και αναψυχής.
Σκέψεις για τον πολύνεκρο σεισμό στην Ινδονησία;
H αρχική τσιγκουνιά της Αμερικής και όλα αυτά τα λαμόγια που θα κονομήσουν πριν μέρος των χρημάτων, που τόσα γενναιόδωρα προσέφεραν όλοι οι απλοί άνθρωποι της Γης, φτάσει στα χέρια αυτών των φουκαράδων.
Σε ποιον θα λέγατε ευχαριστώ;
Σε κάθε περίπτωση που κάποιος μού έτεινε χέρι συμπαράστασης ή βοήθειας έχω πει ευχαριστώ. Δεν είμαι αγνώμων και μέσα μου πάντα δεσμεύομαι να κάνω κι εγώ το ίδιο προς κάθε έναν που θα βρεθεί σε ανάγκη.
Πόσο ουσιαστικός είναι ο ρόλος του μάρκετινγκ στον καλλιτεχνικό χώρο;
Δεν ξέρω καθόλου απ' αυτά. Εγώ δουλεύω με τον πρωτόγονο τρόπο να διαλαλώ ο ίδιος την πραμάτεια μου... «από χωρίου σε χωρίον».
H Αθήνα δεν σας κέρδισε...
Πώς δεν με κέρδισε! Δεν βλέπω την ώρα να την επισκεφτώ και να συναντήσω φίλους καλούς και πολλούς και να τα πούμε ή να τους τραγουδήσω. Αλλά να μετοικήσω δεν υπάρχει περίπτωση.