Οι άνθρωποι των ακριτικών νησιών αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Ελλείψεις στους γιατρούς, έλλειψη σε καθηγητές, υπάρχει πλέον και η διακοπή των ακτοπλοϊκών δρομολογίων. Οι άνθρωποι που ζουν στα ακριτικά νησιά προσπαθούν να ζήσουν αξιοπρεπώς να μη τα βάζουν με τη μοίρα τους, αφού ήταν επιλογή τους να παραμείνουν τα νησιά τους.
Όμως, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Τρανταχτό παράδειγμα είναι τα όσα διαδραματίζονται στην Κάσο. Μπορεί μόνιμα να ζουν 600 κάτοικοι – ίσως και λίγο περισσότεροι - στο νησί αλλά αυτό δεν τους κάνει πολίτες Β’ κατηγορίας. Οι άνθρωποι αυτοί φοβούνται να αρρωστήσουν, αφού στο νησί υπάρχει μόνο ένας παθολόγος. Τα μικρά παιδιά που μεγαλώνουν στην Κάσο δεν έχουν παιδιάτρο και οτιδήποτε χρειαστούν πρέπει να ταξιδέψουν στην Κρήτη. Δεν έχουν ακόμη όλους τους καθηγητές, και το αποκορύφωμα είναι πως πλέον δεν συνδέονται ακτοπλοϊκά με τον Πειραιά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι αποκλεισμένοι. Νερό, τρόφιμα, ήδη πρώτης ανάγκης .
Αυτά που στην ηπειρωτική Ελλάδα θεωρούνται δεδομένα στα ακριτικά νησιά και ειδικά στην Κάσο δεν είναι δεδομένα. Οι άνθρωποι – όπως και οι περισσότεροι πλέον βέβαια – καλλιεργούν ζαρζαβατικά έτσι ώστε να έχουν και να μην περιμένουν από το οποιδήποτε πλοίο να προσεγγίσει το λιμάνι και να έχει το νησί τρόφιμα. Άλλοι φτιάχνουν μέχρι και το καθημερινό ψωμί. Στην Κάσο όμως, υπάρχει περίπτωση να ξεμείνουν και από γάλα που έχει τόση ανάγκη το οποιδήποτε μικρό παιδί.
Αν παρακολουθήσει κάποιος τη ζωή στα ακριτικά νησιά και ειδικά στην Κάσο θα βρει χαρούμενους ανθρώπους. Φιλόξενους. Που προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Ανεβάζουν θεατρικές παραστάσεις έτσι ώστε οι ίδιοι και τα παιδιά τους να μη νιώθουν αποκομμένοι, να διασκεδάσουν. Στις απόκριες προσπαθούν να δημιουργήσουν όμορφες καταστάσεις. Δεν σταμάτησαν και δεν ξέχασαν τα ήθη και τις παραδόσεις του νησιού.
Τα νησιά δεν είναι ένα μέρος όπου οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε ως μέρη διακοπών. Είναι μια ασταμάτητη μάχη για μια καλύτερη ζωή. Δεν μπορούμε να «πυροβολούμε» τους ανθρώπους που διάλεξαν να ζήσουν σε αυτά με ατάκες του τύπου… «ήταν επιλογή τους να μείνουν εκεί» ή «ήξεραν τι γίνεται». Σκοπός είναι σε όλη την Ελλάδα, όσο γίνεται να έχουν όλοι τις ίδιες ευκαιρίες.
«Τα πάντα καταρρέουν»
Ο κόσμος της ακριτικής Κάσου έχει φωνή. Το διαδίκτυο του δίνει αυτή τη δύναμη. Δεν είναι λίγες οι γνώμες και η ανησυχία που επικρατεί στις σελίδες τους στο facebook. Ο Νικήτας Κρητικός ζει με την οικογένειά του στην Κάσο. Εχει ένα παιδάκι 1έτους και δεν θέλει να εγκαταλείψει το νησί του. Ο ίδιος μαζί με άλλους πολίτες αποφάσισαν να δημοσιοποιήσουν το πρόβλημά τους, έτσι ώστε να μαθευτεί και ίσως να υπάρξει ένα… φως στο ορίζοντα.
«H ανησυχία μου για το μέλλον όλων μας στο νησί μας είναι μεγάλη. Νιώθω γύρω μου τα πάντα να καταρρέουν , με αποκορύφωμα την επικείμενη διακοπή της απευθείας σύνδεσης του νησιού μας με τον Πειραιά και μάλιστα την αντικατάσταση της γραμμής αυτής με τοπικά δρομολόγια από Ρόδο-Ηράκλειο με πλοίο κατηγορίας ΙΙΙ. Αν σε αυτό το γεγονός προσθέσουμε και την φημολογούμενη απαίτηση της Τρόικα για κλείσιμο Αεροδρομίων συμπεριλαμβανομένου και αυτό της Κάσου τότε δεν μπορώ να κατανοήσω τι άλλο πρέπει να περιμένουμε να γίνει για να βγούμε από το λήθαργο και να διεκδικήσουμε δυναμικά σαν τοπική κοινωνία μαζικά ένα υπαρκτό μέλλον για μας και τα παιδιά μας στον τόπο μας που προς το παρόν είναι ανύπαρκτο. Προτείνω άμεση σύγκλιση λαικής συνέλευσης από το Δήμο Κάσου και δημιουργία επιτροπής αγώνα που θα διεκδικησει δυναμικά τα αυτονόητα. Ας οργανωθεί ο Κασιακός λαός και με τα παιδιά μας αγκαλιά και τις βαλίτσες μας στα χέρια να κατέβουμε στο λιμάνι και να δημοσιοποιήσουμε τα προβλήματα μας και να δηλώσουμε οτι κάτω από αυτές τις συνθήκες εγκαταλείπουμε το νησί μαζικά. Ετσι και αλλιώς εκεί μας οδηγούνε…»
Κάτια Δάβρανη
( το διαβάσαμε στην Αυριανή Μακεδονίας - Θράκης)
