Σε ολόκληρη την εθνική παλιγγενεσία αλλά και αργότερα υπήρξαν
σπουδαίοι ήρωες, ιερείς αλλά και πολιτικοί που άφησαν ανεξίτηλο το
στίγμα τους στην πολυτάραχη ιστορία της πατρίδας μας και ασφαλώς
μνημονεύονται μέχρι τις μέρες μας. Οι περισσότεροι, τουλάχιστον οι
φιλίστορες, γνωρίζουν με πολλές λεπτομέρειες τη ζωή τους και την
προσφορά τους στην Ελλάδα. Ελάχιστοι, όμως, είναι εκείνοι που ξέρουν με
ποιον απίστευτο τρόπο πέθαναν, ή δολοφονήθηκαν. Σταχυολογήσαμε κάποια
άγνωστα περιστατικά από τους τραγικούς αλλά και παράξενους μερικές φορές
θανάτους ηρώων και σας τους παρουσιάζουμε.Παλεύοντας μόλις με δέκα άνδρες απέναντι σε χιλιάδες στρατιώτες του Ομέρ Βρυώνη, δέχθηκε μια σφαίρα στον ώμο αλλά δεν το έβαλε κάτω και με το γιαταγάνι του σκότωσε όσους μπορούσε περισσότερους. Οταν από την ορμή του έσπασε και το γιαταγάνι του, πιάστηκε αιχμάλωτος και αιμόφυρτος οδηγήθηκε στη Λαμία, στον τούρκο διοικητή Κιοσέ Μεχμέτ. Ο πασάς, θαυμάζοντας την παλικαριά και το παράστημά του, υποσχέθηκε ότι αν γινόταν μουσουλμάνος θα του χάριζε τη ζωή. Ο Αθανάσιος Διάκος δίχως να το σκεφθεί καθόλου αρνήθηκε. Δύο μέρες τον βασάνιζαν μήπως και αλλάξει γνώμη αλλά εκείνος παρέμενε αγέρωχος και αμετάπειστος.
Ο πασάς, εξοργισμένος από τη στάση του ήρωα, διέταξε να τον σουβλίσουν και σουβλισμένο να τον πετάξουν στη θέση «Μακελειό». Ιστορικοί αναφέρουν πως έζησε μία ή δύο μέρες υποφέροντας τους φριχτούς πόνους και μια εκδοχή αναφέρει ότι ένας περαστικός τσιγγάνος τον λυπήθηκε και τον σκότωσε. Κατ’ άλλους οι Τούρκοι τον παλούκωσαν, τον έστησαν όρθιο και τον χλεύαζαν, τον χτυπούσαν και τον έφτυναν. Ξεψύχησε λίγο αργότερα και για πέντε μέρες άφησαν το πτώμα του στο ίδιο σημείο. Υπάρχει και η φρικιαστική εκδοχή ότι ενώ ήταν ζωντανός τον έβαλαν στη φωτιά και τον έψησαν!!!
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ:
Ο πλοίαρχος Θόδωρος Κανταρτζής υπήρξε ένας φλογερός και γενναίος πατριώτης. Η καταγωγή του ήταν από την Κάσο. Εν έτει 1822 πέντε πλοία υπό τις διαταγές του κατέφθασαν στην Κρήτη για να βοηθήσουν τους επαναστατημένους Χανιώτες, Σφακιανούς και Αγιοβασιλειώτες να καταλάβουν τον Κίσσαμο. Και ενώ όλα έδειχναν πως και η πόλη των Χανίων θα καταλαμβανόταν από τους Ελληνες, εντελώς αναπάντεχα έσπασε ένα σιδερένιο κανόνι και ένα θραύσμα χτύπησε θανάσιμα τον καπετάνιο Κανταρτζή.
Οι οπλαρχηγοί της Κάσου ένιωσαν τέτοια απογοήτευση από το συμβάν που αποχώρησαν μετά τον θάνατο του αρχηγού τους και η επιχείρηση κατάληψης των Χανίων ματαιώθηκε…
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ:
Ο αναμορφωτής και αγνός πατριώτης Ιωάννης Καποδίστριας, που συνέβαλε τα μέγιστα στην Ενωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, πήγε ανυποψίαστος όπως κάθε Κυριακή στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 στον Αγ. Σπυρίδωνα. Στα σκαλιά του ναού όμως τον περίμεναν οι μανιάτες αδερφοί Μαυρομιχάλη και με τη βοήθεια του συνεργού τους Καραγιάννη τον δολοφόνησαν. Ο συνοδός του κυβερνήτη Κοζώνης, που ήταν μονόχειρας αντέδρασε τραυματίζοντας σοβαρά τον Κων/νο Μαυρομιχάλη, ο οποίος επιχείρησε να απομακρυνθεί αιμόφυρτος αλλά χτυπήθηκε άγρια από το διψασμένο για εκδίκηση πλήθος.
Στην αρχή επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί το συμβάν σαν βεντέτα, σύντομα όμως κατά τη διάρκεια της δίκης των δολοφόνων αποδείχθηκε η συμμετοχή και ξένων δυνάμεων που είχαν δυσανασχετήσει με τις ενέργειες του πρώτου κυβερνήτη της χώρας μας…
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΚΙΤΡΟΥΣ:
Ο Μελέτιος το 1821 υπηρετούσε στη Θεσσαλονίκη ως τοποτηρητής του επισκόπου Ιωσήφ, ο οποίος απουσίαζε στην Κωνσταντινούπολη. Όταν οι τουρκικές αρχές πληροφορήθηκαν πως επαναστάτες στον Πολύγυρο σκότωσαν την τοπική τουρκική φρουρά, συνέλαβαν 2000 Ελληνες μεταξύ των οποίων και ο επίσκοπος Μελέτιος και ο ιερέας Παπαγιάννης. Ο τοπικός αντικυβερνήτης (μουτεσελίμης) Γιουσούφ Μπέης παρέδωσε στον φανατισμένο όχλο τους δύο ιερωμένους. Ο Μελέτιος κατακρεουργήθηκε ενώ ο ιερέας Παπαγιάννης γνώρισε ακόμη χειρότερο θάνατο, αφού ζωντανό του έκοψαν τα πόδια και τα χέρια και στη συνέχεια του έβγαλαν τα μάτια!
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ:
Η γενναία Σπετσιώτισσα που πρωτοστάτησε στον αγώνα βρήκε τελικά τυχαία τον θάνατο μέσα στο ίδιο της το σπίτι.
Ο γιος της από τον πρώτο της γάμο Γιώργος Γιάννουζας έκλεψε το κορίτσι που αγαπούσε και το έκρυψε στο σπίτι της Μπουμπουλίνας. Η οικογένεια της κοπέλας το θεώρησε μεγάλη προσβολή και αρματωμένοι οι συγγενείς της πήγαν έξω από το σπίτι της ηρωίδας και απαίτησαν να τους την παραδώσει. Ο αδερφός της ηρωίδας την έπεισε να ανοίξει το παράθυρό της για να γίνουν οι σχετικές διαπραγματεύσεις. Οταν όμως ξεπρόβαλε στο παράθυρο, δέχθηκε πυροβολισμό στο κεφάλι από τον εξαγριωμένο αδερφό της απαχθείσας και πέθανε…
ΝΙΚΗΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ (ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ):
Ενας από τους σημαντικότερους αγωνιστές της εθνικής παλιγγενεσίας, ο ατρόμητος Νικηταράς συμμετείχε μαζί με άλλους αγωνιστές στην Ελληνορθόδοξη Εταιρεία. Ο γενναίος αγωνιστής της λευτεριάς πίστεψε πως θα μπορούσε να απελευθερώσει και τις υπόλοιπες αλύτρωτες πατρίδες. Αλλά κατηγορήθηκε ότι ήταν από τους οργανωτές συνωμοσίας εναντίον του Οθωνα και παρά το γεγονός ότι στη δίκη που έγινε αθωώθηκε, ρίχθηκε παράνομα στη φυλακή, όπου και βασανίστηκε. Μπροστά στην κατακραυγή του συγκεντρωμένου πλήθους έξω από το μπουντρούμι, αφέθηκε τελικά ελεύθερος.
Επέστρεψε στο φτωχόσπιτό του στον Πειραιά με κλονισμένη την υγεία του και σχεδόν τυφλός. Μη έχοντας κανέναν να του προσφέρει βοήθεια και εγκαταλελειμμένος από όλους τους φίλους του, αόμματος και ρακένδυτος αναγκάστηκε να ζητιανεύει έξω από το άθλιο σπίτι του. Επειτα από όλες αυτές τις κακουχίες άφησε την τελευταία του πνοή το 1849.
Μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί η απόφαση του Οθωνα που διέταξε να ταφεί με τιμές στρατηγού…
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΞΑΝΘΟΣ:
Ενας από τους πρωτεργάτες του αγώνα και εκ των ιδρυτών της «Φιλικής Εταιρείας», ο Εμμανουήλ Ξάνθος, συνήθιζε, ηλικιωμένος πια, να παρακολουθεί τις συνεδριάσεις της Βουλής από τα θεωρεία. Μέσα στη φτώχεια του ήταν η μοναδική του διασκέδαση… Από μέσα του καμάρωνε για την ανάσταση και την απελευθέρωση του έθνους, στην οποία είχε συμβάλει καθοριστικά. Στα τέλη του 1851 η αγόρευση κάποιου βουλευτή προκάλεσε γενική αναταραχή που συνοδεύτηκε από φωνασκίες και βρισιές. Ακολούθησε σύρραξη και πολλοί βουλευτές αλλά και απλοί θεατές των συνεδριάσεων έσπευσαν προς την έξοδο τρομοκρατημένοι. Ο Ξάνθος μαζί με το πλήθος προσπάθησε να κατέβη τη σκάλα αλλά σπρώχτηκε και γέροντας όπως ήταν έπεσε κάτω και ποδοπατήθηκε από το πλήθος. Χτυπημένος στα πλευρά και στα πόδια μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, όπου όμως εξέπνευσε ύστερα από λίγες ώρες. Κανείς από τον κόσμο που τον οδήγησε στο νοσοκομείο ή τους γιατρούς δεν κατάλαβε πως επρόκειτο για έναν από τους κορυφαίους μαχητές της ελευθερίας…
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ (ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ):
Η απαράμιλλη γενναιότητά του και η φλόγα στην ψυχή του για την ελευθερία τον οδήγησε με ελάχιστους άνδρες απέναντι στον Ιμπραήμ που με τους αιγύπτιους ιππείς του και τα πεζοπόρα τμήματα προέλαυναν στην Πελοπόννησο, απειλώντας να καταστείλουν την επανάσταση. Ο Παπαφλέσσας, παρότι αρκετοί άνδρες του μπροστά στους πάνοπλους Αιγύπτιους δείλιασαν και το έσκασαν, πολέμησε με νύχια και με δόντια σε μια άνιση μάχη που είχε ήδη κριθεί. Την ώρα που πηδούσαν στο ταμπούρι του οι εχθροί για να τον σκοτώσουν έπεσε πάνω ο ηρωικός θείος του μήπως και τον γλιτώσει. Αλλά έπεσαν και οι δύο νεκροί από τα χτυπήματα.
Ο Ιμπραήμ, ο οποίος είχε τη φήμη πως αναγνώριζε τον άξιο αντίπαλο, διέταξε να του φέρουν το πτώμα του Παπαφλέσσα. Οι στρατιώτες του τον βρήκαν ακέφαλο. Με τη βοήθεια του ψυχογιού του Μιχάλη Σταϊκόπουλου βρέθηκε στο πεδίο της μάχης και το κεφάλι του. Ο αρχηγός της στρατιάς των Αιγυπτίων έδωσε εντολή να στηθεί το κεφάλι με το κορμί του μπροστά του, στάθηκε για λίγο αμίλητος και κατόπιν είπε στους άνδρες του: «Αληθινά, ήταν γενναίος άνδρας. Καλύτερα να τον πιάναμε ζωντανό γιατί πολύ θα μας χρησίμευε»!
ΝΟΜΠΕΛΗΣ ΑΡΗΣ
http://www.nobile.gr/1593/oi-tragikoi-alla-kai-paraksenoi-thanatoi-twn-hrwwn-mas
