Περιγράψτε μας την εικόνα του εφηβικού δωματίου σας και βάλτε μας και το σχετικό soundtrack.
Μια σοφίτα στην Κάσο –που τη λέμε μουσάντρα- η αδελφή μου κι εγώ, με εικόνες αγίων γύρω γύρω στα ράφια, μια αφίσα του Ολυμπιακού με Δεληκάρη και Τριαντάφυλλο, ένα παράθυρο του βοριά που έβλεπε τη θάλασσα και αέρας, πολύ δυνατός αέρας να σφυρίζει μανιασμένα, κάποιες στιγμές να μιμείται τις χορδές της λύρας, πότε να τραγουδά ροκ τραγούδια, πότε να παίζει κλασική μουσική ή να αυτοσχεδιάζει τζαζ ήχους και πότε πότε να σιωπά για ν’ ακούω τον φοβισμένο χτύπο της καρδιάς μου…
Αν παρομοιάζατε το έργο σας με ζωγραφική, ποιος ζωγράφος θα ήσασταν;
Μόνο ο Βικέντιος Βαν Γκογκ. Όπως τα ηλιοτρόπιά του δεν είναι κίτρινα όταν τα φαντάζεσαι, έτσι και τα βιβλία μου δεν έχουν σελίδες με γράμματα αλλά με μορφές που απαιτούν.
Με ποιον λογοτεχνικό ήρωα θα θέλατε να έχετε ερωτική σχέση;
Με την Λαίδη Τσάτερλι. Στα δεκάξι μου ήταν σταθμός στο να σκεφτώ τι ρόλο θα παίξει ο έρωτας στη ζωή μου.
Ποια η ιδανική θερμοκρασία περιβάλλοντος (υπό σκιά η μέτρηση) για να διαβάζετε ή να γράφετε;
Όταν κρυώνω γράφω καλύτερα, είμαι πιο μεγαλόκαρδος. Όταν ζεσταίνομαι γίνομαι κακός με τους ήρωές μου…
Υπάρχει κάτι ή κάποιος λόγος που θα σας έκανε να σταματήσετε το γράψιμο;
Τα κομπιούτερ που θα λειτουργούσαν με εντολές της σκέψης, αλλά δύσκολο να το προλάβω…. Ή ένα εγκεφαλικό (χτυπάω ξύλο!)
Έχετε κλάψει ποτέ για ένα στίχο ή για μια φράση που διαβάσατε;
Χωρίς δάκρυα, αμέτρητες φορές. Καζαντζάκης ‘Όφις και κρίνο’’, Καρούζος σε πολλά ποιήματα, Ροθ για το κύκνειο άσμα των γερόντων…
Ποια θα ήταν η πιο ακραία πράξη θυσίας που θα κάνατε για έναν άνθρωπο που αγαπάτε πολύ;
Δεν θα μου φαινόταν η πράξη ούτε θυσία, ούτε ακραία αν τον αγαπούσα πραγματικά. Ακόμα κι αν έδινα ένα μέλος μου ή την ελευθερία μου σε κάποιον που αγαπώ
Αν ο έρωτας και ο θάνατος είναι τα δύο μεγάλα θέματα της λογοτεχνίας, ποιο είναι για σας το τρίτο κατά σειρά;
Η ψυχή και τα παιχνίδια της. Ή μάλλον, η επανάσταση που δεν έγινε.
Ποιο είναι το πιο υπερτιμημένο βιβλίο όλων των εποχών;
Η Καινή Διαθήκη. Για τις αντιφάσεις της…
Γιατί δε λέμε πάντα την αλήθεια;
Γιατί ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα υπάρχει η «αλήθεια που θέλουν να ακούσουν οι άλλοι»!
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μηνάς Βιντιάδης γεννήθηκε στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου και μεγάλωσε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κάσο, προτού εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα. Έχουν εκδοθεί τα μυθιστορήματά του “Τι είπα στην Κλαούντια”, “Οι τρεις Μαρίες” (εκδ. Λιβάνη, 1996 και 1999), “Το δεξί πόδι του θεού” (Ελληνικά Γράμματα, 2003) και η συλλογή διηγημάτων “Ο δράκος κόκορας” (Ελληνικά Γράμματα, 2006). Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στα πιο σημαντικά ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά. Το θεατρικό του έργο “Κάτω Παρθενώνας” θα ανέβει το 2014 από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Το τελευταίο του μυθιστόρημα ”Τηγανίζουν πατάτες στον Άρη;” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος.
