Οι παρακάτω μαντινάδες 50 χρόνια μετά τη συγγραφή τους παραμένουν επίκαιρες ακόμα και σήμερα...
Φαντάζεται το σπίτι αυτό στα περασμένα χρόνια
που ζούσαν οι νοικοκυροί με τα παιδιά κι εγγόνια
Τι γάμους θα (ίδ)ε, τι χαρές, τι γλέντια τι ντουρμάες
τι μαντινάες θ' άκουσε από τους λυριστάες
Τι πόθους, τι ονείρατα φαντάστηκε ο πατέρας
μέσα σ' αυτό το ερείπιο και πόσα της μητέρας
Πλούσιοι ήσαν ή φτωχοί? είχαν περιουσία?
η διαφορά στο ποιητή δεν έχει σημασία
Γιατί τα πλούτη, οι χαρές, δόξες και μεγαλεία
ούλα μαζί, αδιάκριτα, σκεπάζου τα μνημεία
Μα η χαρά αυτή η χαρά που η φύσις μας χαρίζει
που βρίσκεται μα το Θεό, ο κόσμος δεν γνωρίζει
Μπροστά μας είναι πάντοτε δεν μας εγκαταλείπει
μα ο άθρωπος τη χάρη αυτή τη μετατρέπει εις λύπη
Γιατί έχει ατελείωτες στον κόσμο επιθυμίες
και με το σφάλμα του αυτό σωριάζει δυστυχίες
Θέαμα πιο ευχάριστο γι' αυτόν που έχει κρίση
δεν βρίσκεται μες τη ζωή παρά μόνο στη φύση
Η θάλασσα, ο ουρανός, τα δάση, τα λουλούδια
οι λίμνες και οι ποταμοί, αηδονιών τραγούδια
Η χαραυγή, ο αυγερινός η αύρα και τ' αγέρι
απού φυσά πρω'ί'- πρω'ί' μέσα στο καλοκαίρι
Ποιο θεάμα ανθρώπινο μπορεί να παραστήσει
τα θαυμάσια τα θεάματα που μας χαρίζει η φύση
Με πήρε ο οίστρος μια στιγμή και με τη φαντασία
ήφηκα το κατέλημα με τη φιλοσοφία
Μπροστά στα κατελήματα π' ο ποιητής διαβαίνει
σκέπτεται μελαγχολικά γιατί καταλαβαίνει
Τα σπίτια αυτά τ' αρχοντικά γιατί' ναι ερημωμένα
ποιος ειν' αιτία, η αφορμή, κείναι κατεστραμμένα?
Η ξενητιά το δόλωμα απού μας μαγνητίζει
κι η φτώχεια η παντέρημη απού μας βασανίζει
Αυτά τα σπίτια που θωρεί έρημα, ουλιασμένα
έχου παιδιά μα λείπουσι στο κόσμο ξορισμένα
Ας σταματήσω ως εγιά γιατι η "Φωνή της Κάσου"
δεν θελει περισσοτερα λεει Φραγκουλη στασου
Αν η νεότης ήξερε το γήρας αν μπορούσε
του κόσμου όλου ο τροχός τουλόγκου θα χαλούσε.
Αλεξάνδρεια, 23/11/55
Εμμ, Ν, Φραγκούλης
ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΣΟΥ,
Κυριακη 18 Δεκεμβριου 1955
Ετος 32ον---Περιοδος2α--αρ. 444
