Από τις σημαντικότερες αλλαγές θεωρείται η ελάχιστη απόσταση των 50 έως 100 μέτρων για την κατασκευή νέων οικοδομών από τη ζώνη του αιγιαλού. Μια ζώνη, όμως, που δεν έχει οριοθετηθεί και στο 90% των παράκτιων περιοχών της χώρας ορίζεται μέχρι εκεί που σκάει το χειμέριο κύμα ή μέχρι εκεί που αρχίζει η φυσική βλάστηση ή εμφανίζεται φυσικό εμπόδιο.
Πλέον οι ιδιοκτήτες των παραλιακών οικοπέδων θα πρέπει εκτός από τον υπολογισμό της ζώνης του αιγιαλού να υπολογίζουν και την απόσταση απ’ αυτόν προκειμένου να χτίσουν. Ενας γρίφος για περίπου 200.000 ιδιοκτήτες παραλιακών οικοπέδων. Στο σχετικό άρθρο της νέας ρύθμισης ορίζεται:
«Για το σύνολο του παράκτιου χώρου και τα νησιά ορίζεται, για τις εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών περιοχές, ελάχιστη απόσταση (Ε) τοποθέτησης των κτισμάτων, που εξυπηρετούν υποδομές φιλοξενίας, εστίασης και αναψυχής, από τη γραμμή αιγιαλού πενήντα (50,00 μ.) μέτρα. Σε περίπτωση που η υψομετρική στάθμη του φυσικού εδάφους (Υ) στο πλησιέστερο στην ακτογραμμή σημείο τοποθέτησης του κτιρίου είναι μικρότερη των δέκα (10,00) μέτρων από τη στάθμη της θάλασσας, η ελάχιστη απόσταση τοποθέτησης των κτισμάτων (Ε1) από την ακτογραμμή δίδεται από τη σχέση Ε1=50+(10-Υ)Χ5». Επισημαίνεται ακόμα ότι «σε τμήματα με υψομετρική στάθμη εδάφους μικρότερη των δύο μέτρων από τη στάθμη της θάλασσας δεν επιτρέπεται η τοποθέτηση κτισμάτων».
Επιπρόσθετα στις παράκτιες περιοχές 5 κατηγοριών (αναπτυγμένες τουριστικά περιοχές, αναπτυσσόμενες τουριστικά περιοχές, μητροπολιτικές Περιοχές) και στα μεγάλα νησιά εφαρμόζεται ζώνη υψηλής ανταγωνιστικότητας διαφόρων οικονομικών δραστηριοτήτων, η οποία εκτείνεται σε απόσταση 350 μ. από τον αιγιαλό και έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανάπτυξη του τουρισμού. Στη ζώνη αυτή που παρατηρείται προβλέπεται:
- Ο περιορισμός της δημιουργίας νέων εγκαταστάσεων-χρήσεων μη συμβατών με την τουριστική δραστηριότητα (ιδίως βιομηχανικές/βιοτεχνικές εγκαταστάσεις χονδρικού εμπορίου, εμπορικές εκθέσεις, κτίρια και γήπεδα αποθήκευσης, γραφεία, κτίρια περίθαλψης, πρατήρια καυσίμων) ιδιαίτερα στις περιοχές που χαρακτηρίζονται ως ανεπτυγμένες τουριστικά. Κατ’ εξαίρεση είναι δυνατή η χωροθέτηση βιομηχανικών δραστηριοτήτων, που έχουν ανάγκη θαλάσσιου μετώπου και εξυπηρετούν άμεσες τοπικές ανάγκες ή είναι σημαντικές για την εθνική οικονομία, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του ειδικού πλαισίου για τη βιομηχανία.
Τι αλλάζει στα νησιά
Εκτός από την αύξηση των αρτιοτήτων από τα 4 στα 8 και 15 στρέμματα για την κατασκευή νέων καταλυμάτων στις αναπτυσσόμενες και αναπτυγμένες τουριστικά περιοχές της χώρας ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αλλαγές που καθιερώνονται για παρόμοιες εγκαταστάσεις στα νησιά.
Σε 76 νησιά με σχετικά μικρή γεωγραφική έκταση, τα οποία αντιμετωπίζουν κατά κανόνα σοβαρά προβλήματα ανάπτυξης, πολλά εκ των οποίων χαρακτηρίζονται από συνεχή μείωση πληθυσμού, σοβαρές ελλείψεις σε υποδομές, ελάχιστο βαθμό αξιοποίησης των πόρων τους ή περιορισμένους (ποσοτικά και ποιοτικά) πόρους και αισθητή γεωγραφική απομόνωση, επιτρέπονται μικρές ξενοδοχειακές μονάδες (μέχρι 100 κλινών) εντός ορίων οικισμών. Ο αριθμός των νέων κλινών δεν μπορεί να υπερβαίνει ετησίως το 5% του αριθμού των υφιστάμενων κλινών στην αρχή του έτους, με ελάχιστο όριο τις 30 κλίνες. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει καταγεγραμμένος οικισμός η δυνατότητα ή μη δημιουργίας κύριων τουριστικών καταλυμάτων οφείλει να προσδιοριστεί από το σχεδιασμό των χρήσεων γης (Γ.Π.Σ. ή Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π.). Εκτός ορίων οικισμών μπορούν να αναπτυχθούν οργανωμένες κατασκηνώσεις (camping). Οι μονάδες αυτές πρέπει να είναι προσαρμοσμένες στα μορφολογικά πρότυπα και την κλίμακα των οικισμών.
Σε 47 νησιά με σημαντική τουριστική δραστηριότητα ή νησιά που αναπτύσσονται τουριστικά, με ή χωρίς άλλη ιδιαίτερα δυναμική παραγωγική δραστηριότητα και εκμεταλλεύσιμους πόρους (Αίγινα, Αλόννησος, Αμοργός, Άνδρος, Αντίπαρος, Αστυπάλαια, Ζάκυνθος, Θάσος, Θήρα, Ιθάκη, Ικαρία, Ίος, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Κάσος, Κέα, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Κρήτη, Κύθηρα, Κύθνος, Κως, Λέρος, Λευκάδα, Λέσβος, Λήμνος, Μήλος, Μύκονος, Νάξος, Πάρος, Πάτμος, Πόρος, Ρόδος, Σαμοθράκη, Σάμος, Σέριφος, Σίφνος, Σκιάθος, Σκόπελος, Σκύρος, Σπέτσες, Σύμη, Σύρος, Τήνος, Ύδρα, Φολέγανδρος, Χίος) το ανώτατο όριο δυναμικότητας νέων τουριστικών εγκαταστάσεων εντός ορίων οικισμών και σχεδίων πόλεως ορίζεται στις 100 κλίνες. Ο περιορισμός αυτός δεν ισχύει στις νήσους Κρήτη, Κέρκυρα και Ρόδο και στα οικιστικά κέντρα των νησιών της ομάδας αυτής με πληθυσμό κατά την τελευταία απογραφή μεγαλύτερο των 10.000 κατοίκων εφόσον από τον σχεδιασμό σε τοπικό επίπεδο δεν τίθενται αυστηρότερα όρια. Σε κάθε περίπτωση οι εγκαταστάσεις αυτές πρέπει να είναι προσαρμοσμένες στα μορφολογικά πρότυπα και την κλίμακα των οικισμών.
10.000 πολίτες έχουν δικαιώματα σε βραχονησίδες
Οι βραχονησίδες και τα ακατοίκητα νησιά κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες με βάση τα ιδιαίτερα φυσικά και ανθρωπογενή χαρακτηριστικά τους, το μέγεθος και την εγγύτητά τους με κατοικημένες περιοχές. Στην πρώτη κατηγορία περιλαμβάνονται οι βραχονησίδες, τα νησιά εμβαδού μικρότερου των 500 στρεμμάτων, καθώς και μεγαλύτερα νησιά τα οποία εμπίπτουν στο Δίκτυο Φύση (NATURA) 2000 ή είναι σημαντικά για προστατευόμενα είδη ορνιθοπανίδας ή άλλης απειλούμενης και σπάνιας πανίδας και χλωρίδας.
Στην ίδια κατηγορία περιλαμβάνονται τα απομονωμένα, από άποψη θέσης, νησιά (απόσταση από παράκτιες περιοχές του ηπειρωτικού τμήματος της χώρας ή από νησιά με πληθυσμό μεγαλύτερο των 2.000 κατοίκων μεγαλύτερη των 4 ναυτικών μιλίων), καθώς και τα νησιά που καλύπτονται από καθεστώτα προστασίας που απαγορεύουν τη δόμηση. Στα νησιά της κατηγορίας αυτής απαγορεύεται η δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων.
Στη δεύτερη κατηγορία θα επιτρέπεται η ανάπτυξη τουριστικών εγκαταστάσεων με τον όρο ότι η κάλυψή τους δεν θα υπερβαίνει το 3% της έκτασης του νησιού, τηρουμένης της λοιπής νομοθεσίας.
Υπολογίζεται ότι περίπου 8.000 με 10.000 πολίτες έχουν δικαιώματα σε βραχονησίδες και ακατοίκητα νησιά.
Σε όλα τα μικρά νησιά και στις προστατευόμενες περιοχές ο συντελεστής δόμησης εκτός ορίων οικισμού μειώνεται από 0,2 σε 0,15.
Η ΖΩΝΗ ΤΩΝ 500 ΜΕΤΡΩΝ – ΑΛΛΑΓΗ ΧΡΗΣΗΣ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ
Σε όλους τους οικισμούς που βρίσκονται υπό ανάπτυξη επιτρέπεται για την κατασκευή καταλυμάτων φιλοξενίας να εκδίδονται οικοδομικές άδειες σε ζώνη πλάτους 500 μέτρων με ελάχιστη αρτιότητα των οικοπέδων τα 2 στρέμματα. Ο συντελεστής δόμησης σ’ αυτές τις περιπτώσεις ορίζεται σε 0,3 και η πυκνότητα των κλινών σε 15 ανά στρέμμα. Μπορούν δηλαδή σε 2 στρέμματα να κατασκευαστούν μικρά ξενοδοχεία έως 30 κλινών.
Ακόμα δίδεται η δυνατότητα, αλλά κατόπιν διερεύνησης, της αλλαγής χρήσης (π.χ. η μετατροπή τους σε συγκρότημα κατοικιών) απαξιωμένων ξενοδοχειακών μονάδων. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να μετατραπούν σε μια βιώσιμη πλέον επένδυση μονάδας, που έχασαν το ενδιαφέρον τους ως τουριστικές επιχειρήσεις και επιπλέον να περιοριστεί η επιβάρυνση του περιβάλλοντος αφού αξιοποιούνται κτίρια που ήδη υπάρχουν.
Πηγή:εφ. ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
