του Γιάννη Γ.Πέπη
Αφού τα καταφέραμε πάλι να χωριστούμε
και μεταξύ τους συγγενείς-φίλοι να μή μιλούνε,
Αρώτησε ο καθένας μας τάχα τον εαυτό του
και να τού πεί μήπως ξανά το λάθος είν δικό του;
Μ'αυτή είναι η αξία μας μα και το ριζικό μας
κι' αφήνουμε κληρονομιά το μίσος των παιδιώ μας;
Γι' αυτή μας τη κατάσταση κάποιοι έχουμε ευθύνη
και τον καθένα χωριστά η ιστορία κρίνει,
Όμως τι φταίνε τα παιδιά τέτοια ζωή να ζήσουν
Μήπως και θα έπρεπε να επαναστατήσουν;
Θά πρεπε οι γεροντότεροι να προβληματιστούνε
νέους να βοηθήσουνε το δρόμο τους να βρούνε,
Γιατί αυτοί τη Κάσο μας στους ώμους θα σηκώσουν
και πρέπει να έχουν δύναμη για να το κατορθώσουν.
Ας ευχηθούμε όλοι μας μπόρα είναι θα περάσει,
τους βασταούς που πόμειναν να μη μας τους χαλάσει.
