Του Ηλία ΠαναγιωτίδηΟ υπουργός Ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης παρακολουθεί στενά το θέμα των μακροχρόνιων συμβάσεων με πλοιοκτήτριες εταιρίες που έχουν πάρει λεφτά του κράτους, προκειμένου να εκτελούν δρομολόγια στο Αιγαίο και το Ιόνιο. Ωστόσο, επειδή υπάρχουν πολλά παράπονα από αρκετούς ταξιδιώτες για την παροχή υπηρεσιών, την παλαιότητα των πλοίων και τις καθυστερήσεις σε αρκετά δρομολόγια, αποφάσισε να επανεξετάσει όλες τις συμβάσεις.
Όλες τις συμβάσεις είπαμε; Γράψτε λάθος. Όλες εκτός από αυτή της Κασοκαρπαθίας, γιατί πολύ απλά δεν κατατέθηκε καμία προσφορά, κανένα ενδιαφέρον. Το ίδιο συνέβη και με την γραμμή Θήρα – Ανάφη. Και αντί να δώσει λύση σε ένα χρόνιο πρόβλημα των νησιών Καρπάθου και Κάσου, ο υπουργός βάζει και πάλι στο περιθώριο την Κάσο και την Κάρπαθο. Το γεγονός ότι δεν κατατέθηκε προσφορά, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει πλοίο που να εξυπηρετεί τους Ελληνες που ζουν, εργάζονται και μεγαλώνουν τα παιδιά τους στην Κάσο και την Κάρπαθο.
Από την άλλη, καλά κάνει ο υπουργός και εξετάζει όλες τις συμβάσεις, γιατί υπάρχουν συμβάσεις που υποχρεώνουν πλοιοκτήτριες εταιρίες να αλλάξουν τα πλοία τους σε βάθος τριετίας ή πενταετίας και κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει…
Και φυσικά όταν οι… μύγες ήταν… παχιές, τα συμβόλαια που υπέγραψε το κράτος ήταν και αυτά… παχιά. Τώρα με την κρίση να έχει χτυπήσει και τον τελευταίο Έλληνα, για ποιόν λόγο να μην αναπροσαρμοστούν οι συμβάσεις;
Σύμφωνα με υπολογισμούς, από τα 84,75 εκατ. ευρώ που διατέθηκαν πέρυσι για τις άγονες γραμμές τα 59,2 εκατ. ευρώ αφορούν σε πολυετείς συμβάσεις. Εξ αυτών τα 22 εκατ. ευρώ διατέθηκαν από τη Διεύθυνση Θαλασσίων Συγκοινωνιών του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και τα υπόλοιπα από τη Γ.Γ. Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής. Επισημαίνεται ότι οι πολυετείς συμβάσεις υιοθετήθηκαν το 2008 με τη λογική να δοθεί ένα κίνητρο και μία βοήθεια στις ακτοπλοϊκές εταιρείες να ανανεώσουν το στόλο τους, αφού ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε ότι, σε τρία χρόνια, μία εταιρεία που κέρδιζε μία πολυετή σύμβαση θα μπορούσε να αγοράσει νεότερο πλοίο, προσφεύγοντας σε τραπεζικό δανεισμό με την αξιοποίηση της σύμβασης που είχε υπογράψει με το Δημόσιο. Αυτό ίσχυε τότε, γιατί τώρα και οι ίδιες οι τράπεζες δεν δίνουν δάνεια…
Εδώ ευθύνεται κυρίως το κράτος. Γιατί για να πούμε και την αλήθεια, η κάθε πλοιοκτήτρια εταιρία το βλέπει σαν επιχείρηση. Αν δεν βγάζει κέρδος, γιατί να κάνει ένα δρομολόγιο. Εκεί πρέπει να παρέμβει το κράτος, να δώσει το κάτι παραπάνω, για να ωθήσει τις εταιρίες να κάνουν δρομολόγια. Γιατί γίνεται πραγματική «σφαγή» για τα δρομολόγια σε Δωδεκάνησα και Κυκλάδες, ακόμα και για τις Δυτικές Κυκλάδες, αλλά για νησιά όπως η Κάσος και η Κάρπαθος, δεν κατατέθηκε καμία πρόταση…
Πηγή: http://avriani.makedonias.gr/stin-apoxo-pali-kasos-kai-karpathos/
